> $

^> ? t

j«

: *

■

Vi * I-

t

K'

>W A

W /

i.

THE UNIVERSITY

OF ILLINOIS

LIBRARY

565.9 »7

'

Return this book on or before the
Latest Date stamped below. A
charge is made on all overdue
books.

University of Illinois Library

APR04 1987

GRAPHL/E

GENERIS POLYGONI

PRODROMUS.

AUCTORE

Carolo Friderico MEISNER. M. D.

SOC. NATUB.fi SCr.UTATOIiVM HELYETIvE MEMERO.

ACCEDUNT TAB. jENEyE SEPTEM.

i— i —

GENEV^,

StMTILTS AUCTORIS. TYPIS A. LADOR.

MDCGCXXVI.

Digitized by the Internet Archive

in 2011 with funding from

University of lllinois Urbana-Champaign

http://www.archive.org/details/monographiaegeneOOmeis

L. S.

5-
o

o

ru

Ip

OJ

I^uum maximo tenerer desiderio scientiam botanicam pro viribus promo-
vendi et dubius tamen haererem, quam e tot tantisque susciperem partem,
illustrissimum prasceptorem meum et ad cineres usque colendum De
Candolle precibus adii , ut aliquam e ditissimo amabilis Florae thesauro
eligeret mihi partem , quam proprio jam Marte pertractare et quan-
tulumcunque illustrare possim. Neque frustra adii promotorem illum
rei herbariae juvenumque botanophilorum amplissimum Maecenatem.
Non solum enim mihi proposuit Monographiam Ordinis Polygonearum
elaborandam, sed etiam pro sueta liberalitate sua consiliis ingeniosissimis
me adjuvit et herbarium suum amplissimum bibliothecamque dilissimam
studiis meis benevole aperuit.

Magnopere doleo , me temporis angustiis impeditum fuisse quominus
almifautoris consilium stricte sequerer. Etsi enim ill. Campdera insigni opere
jam illustraverit Rumices ( magnam igitur familiae partem ), niinia tamen
adhuc superest laboris moles nimisque obscura , quam quae brevissimo
anni spatio rite absolvi possit. Ne igitur suseiperem opus, cui neque tempus
neque vires suffecissent, Genus tamen Polygonum e reliquis mihi elegi et
nunc Tibi.lector benevole, Monographice Polygonorum Prodromum obfero.
In posterum , si forte praeceptoris mei illustrissimi eruditorumque orbis
judicia haud omnimo indignum me proclamaverint qui fusiorem suscipe-
rem generis Polygoni familiaeque ipsius historiam , tunc et hanc qu.un

447940

( n )

maximo studio et amore adgrediar; hodie autem, cum nondum omnia
auctorum specimina viderim et hanc ob rem synonymorum nodum
nondum omnino extricaverim , succinctam tantum dabo generis Polygoni
(Linnaani) historiam naturalem , specierum diagnoses , quantum licuit,
ad proprias observationes exaratas, recentiorum synonymis essenlialioribus
iilustratas et specierum aliquot minus bene ab auctoribus descriptarum ,
et novarum ( quas solito asterisco nomini speciei postposito designavi )
descriptiones ampliores. Species autem omnes, quarum specimina nulla
vidi, cum diagnosi ipsius auctoris immutata et signo « — » distincta
attuli, uti v. g. plerasque in ill. Roberti Brown Prodromo Florae Novae
Hollandiaa enumeratas. Faveas tentamini huic , lector benevole, atque
quae erraverim pro indulgentia tua auctori ignoscas (i).

Addam hic rationes aliquot opusculi mei et generis , quod tractavi ,
historiam systematicam. — Genus Polygonum ita servavi , quale divus
Linnwus nobis tradidit , neque admittenda duxi genera a b. Tournefort
instituta , Bistortam, Persicariam et Fagopyrum. Exclusi tamen a genere
species plnres omni jure eliminandas; ita P. frutescens L. et P. crispulum
Sims ad Atraphaxin ; P. polygamum L. , articulatum L. , fimbriatum
EHiot et gracile Nuttall ad Polygonellas Michaux ; P. grandijlorum et
buxifolium M. a. Bieb. ad Tragopyra ejusdem auctoris ; et P. adpressum
Labill. et P». Brown, et P. acetoscefolium Vent. ad Coccolobas removi.
— Contra genus Oxygonum Burchell (2), cujus species duas( O. alatum
et calearatum) in herbario ill. De Candolle vidi, quantum e specimi-
nibus valde incompletis judicare licet , a Polygonis genere non diflere
exi timo. Nec non genus Laguneam Loureiro (fl. Cochin.ed.Wdld. 1, p. 27 1.)
Polygonis adjungendum mihi visum est.

Quoad historiam generis observabo , Carolum a Linni anno 1764.
(spec. pl. ed. III. ) sub genere Polygono species 27. enumeravisse, de qui-

(1) Celeberrima Societas physices et historias natunlis quse Genevae floret , et coram
qua d. 21 Scptembris 1826, summarium opusculi mei 'praelegi , honorificam raihi fecit
oblationem ipsum opusculum inter egregias suas commentationcs (Memoires de la Soc. de
Phys. et d'hist. nat. de Geneve) recipiendi et in earum Yol. 111. edendi , cui vero honori
ut renuutiarem conditiones a bibliopola prorjositae me coegtrunt.

(2) Catalogus geographicus plantarum Africx australis extratropicas. N.° 2074 et 2 4 J9.

I w

\

( III )

bus dttractis speciebus duabus genere diversis et duabus aliis , quas
pro varietalibus babeo , 23. tantum tanquam vera Polygona agnos-
cimus.

B. Willdenow anno 1 799. (Linn. sp. pl. ed. iv.) Polygona descripsit 43.
quorum numerus vero, exclusis speciebus genere distinctis conjunctisque
conjungcndis, ad 34 — 35 redueitur.

CI. Persocn anno i8o5. (Enchirid.) species 5i. tradidit, qua?, pari modo
expurgatae, veras species £i. — 4 2< continent.

Cl. Sprengel anno 1825. ( syst. veg. 11. ) Polygonorum species 94.
enumeravit , quarum vix 83. — 84. veras servandasque esse existimo.

Ego quidem generis Polygoni ( quale nunc botanicis trado, ab omnibus
scilicet speciebus, quae geuere discrepant, liberatum ) species circiter 112.
( dubiis haud exclusis) ex auctoribus conscripsi , quibus porro addendae
species 10-12 nondumanteadescriplae. Totam igitursummam Polygonorum
liucusque cognitorumad 122 — 124 aeslimandam ccnseo. Facile tamen multas
adhuc species, quando melius iniiotuerint,-conjungendae erunt, ipse antem
aliter conjungere nolui ac rite examinatis auctorum speciminibus aulo-
graphisaut eorum diagnosibus descriptionibusque omnimo congruis.

Quod organographiam atlinet, quam synopsi specierum praemisi ,
monebo sohimmodo , me praecipue usum esse terminis ab i 11. De Candolle
in libri sui praestantissimi « Theorie elementaire, etc. » editione secunda
exposilis et ab ipso adhihitis. Infiorescentiam ad amicissimi mihi J. Roeper
principia (1) perlractavi. — Observationes , analyses et figuras quantun-
cunque potui in vivis institui individuis, quorum ipse in horto botanico
Genevensi qusedam colui.

De fabrica interna nil dixi nec peculiaris quicquam observavi , nisi glan-
dulas huc reflras in majore Polygonorum numero occurentes. Plerumque
glandu ! as istas in foliis orfendimus sub epidermide ipsi parenchymati
intertextas , magnitudine aeque ac copia vaiias , nunc opacas nunc pellu-
cidas. Inifrilum per poros epidermidis prospicere videntur et viscosum
secernunt succum , uti in P. viscoso Don videmus. Plures quoque species

(1) Observations sur la nature des fleurs et des icflorescences , in iV. C. Seringe
Milanges Bolaniques , Yol. II,' p. 71 et seq.

( iv )
calycem egregie glanduloso-punctatum exhibent ( v. g. P. pubescens alia-
que plura ). Aliis pili sunt glanduliferi , praesertim io ramis florigeris
(pedunculis auct. ) sub floribus. — Glandulae in pluribus speciebus inter
filamentorum insertiones conspicuae prioribus multo majores, solidiores
et re vera nectariferae , forsan pro organorum suppressorum rudimentis
vel indiciis habendae sunt. — Pili haud aliter unquam ocourrunt ac sim-
plices; neque stellatim dispositos, neque ramosos vidi ; vario tantum soliJi-
tatis gradu difEerunt.

Lubenter jam ad vos me converto, amici fautoresque benevoli , qui ad
opusculum hocce promovendum consiliis auxiliisque vestris egregiis tam
multa contulislis. Quae Tibi debeam, vir illustrissime De Candolle, supra .
jam pio gratoque animo exposui.

« Suaves Tibi ferat flores Daedalea tellus ! »

Plurimis et vos devinctum me tenetis amicitiae benevolique animi vincu-
lis , amici clarissimi N. C. Seringe et J. Duby. Publice quoque gratissimi
animi testimonium obferam viris insignibus et amicissimis G. A. Walker-*
Arnott , Balbis et Mercier , qui plantis siccis sponte me adjuvarunt, pras-
clarisque F. de Gingins et Augusto de St.-Hilaire , qui ingeniosissimi bota-
nici observationes sagacissimas benigne suppeditarunt. Tu autem , ami-
cissime Roeper , qui fraterno me diligis amore, talem te mihi in pos-
terum quoque integrum incolumemque serva , qualem nunc iterum te
cognovi amicorum amantissimum !

Dabam Genevce die 1 Octobris MDGCCXXVI.

I. NOMEN.

Polygonum Linni.

AOLYGONUM Linn. (i). gen. pl. ed. i, p. 116. — ed. v, p. 170. — ed.

Schreb, p. 264. Jussieu gen. pl. p. 82. Tournef. inst. 1, p. 5io,

t. 290. Ray syn. ed. ui, p. 146. Adans. fam. d. pl. 11, p. 277.
Persicaria Tournef. inst. 1 , p. 509, t. 290. Ray syn. p. 144. Moris hist. 11,

p. 58g. Adans. fam. d. pl. n, p. 276. Gcertn. fruct. 11 , p. 180.

t. 119. Campdera Rum. p. 18.
Bisiorla Tournef. insl 1, p. 5i r. t. 291. Ray syn. p. 147. Linn. gen. pl.

ed. 1, p. n5. Adans. fam. d. pl. 11, p. 277.
Tovara Adans. fam. d. pl. 11, p. 276.
Helxine J. Rauh. II , p. 157. Linn. gen. pl. ed I , p. 116.
Fagotnticum. J. Rauh. 11, p. 993. Linn. Act. Holm. 1744« edit. germ.

p. io5. t. 4«
Fagopyrum Tournef. inst. 1, p. 5ir. t. 290. Mcench meth. p. 290. Gcertn.

frnct. 11. p. 182. t. 119. Campdera 1. c. p. 18.
Fegopyrum Ray syn. ed. III p. i44»

Polygonum, e graeeco Wxu, multum , et ycw, nodus, genu , plantas
multis geniculis designat. ( Tournef. inst. 1, p. 5 10.) — Aliam nomiuis inter-

(1) Quamvis plures species a quihusdam auctoribns in genera propria sejunctae sint ,
tamen, oh majorem affinitatem inter se quam cum ullo alio ordinis genere , potius Linnasi
genus servare malui, donec ommcs ejus species melius examinatse cognita;que sint.

1

( * )

pretationem videas in C. Sprengel hist. rei herb. i, p. ao3. « Herba, quae,
quia multa est , et ubique nascitur, UoXvyovov appellatur. Scribon. Larg.
46 »• — Fagopyrum, e graeco tpnyo?, fagus , et wupos, triticum , fruc-
tum nuci fagi similem sed farinosum designat. (Tournef. inst. i, p. 5n ).

II. LOCUS SYSTEMATICUS.

Syst. sexual. Octandria trigynia. Ab auctoribus omnibus huc relatum ,

quamvis multas species digynae tantum sint slaminumque nume-

rus variet.
Ordo natur. Polygonese Juss. gen. pl. p. 82, Rob. Brown prodr. fl. Nov.

Holl. 1, p. 418. E. Smith Grammar of Botany , p. 90. C. Sprengel,

Anleit. ed. 2. da n , p. 3o3.
Persicariuc Adans. fam. d. pl. II, p. 273.
Vaginales Linn. Philos. bot. ed. 11 , p. 34» (partim).
Holeracearuni sectio v. Linn. praelect. iu ord. nat. plant. edidit GiseJce ,

Hainburgi 1792, p. 3o6. — Cfr. Smith , gramm. of bol. p.

209. sq.

Characterem Polygonearum ill. Rob. Brown (1. c. ) sagacissime , ut solet,
ita definvit :

« Perianthium monophyllum , divisum , oestivatione imbricata.

Stamina definita , imo perianthio inserla.

Antherarum loculi longuudinaliler dehiscentes.

Ovarium liberum, inonospermum , ovuto erecto. Styli v. Stigmata
plura.

Nux nuda v. perianthio tecta.

Albumen farinaceum , raro subnullum.

Ernbryo inversus, saepius unilateralis. Plumula inconspicua.

Herboe raiiusve frutices. Folia alterna , busi vagiuautia aut vaginae

( 3 )

intrafoliaceaa adnata , juniora sublus revoluta. Flores quandoque diclines

SEepe racemosi.

Obs. Ovulum erectum cum radicula supera nolam prrebet praecipuam hunc
ordinem a Chenopodeis dislinguenlem, et exstat in Eriogono
Mich. , ubi vagina petiolaris nulla , et albumen parcissimum car-
nosum ».

III. CHARACTER.

Character essentialis.

Flores hermaphroditi.

Calyx monophyllus divisus , persistens, plerumque petaloideus.

Corolla nulla.

Stamina definita, aut numero laciniarum calycis , aut dtiplo plura , sed ple-

rumque partim abortiva.
Fructus , achenium 2- aut 3- gonum , monospermum, indehiscens.

Char. naturalis.

Fructificatio. Flores hermaphroditi. Calyx monophyllus , 3-5- partitus,
aestivalione alternativa aut quincunciali. Slamina 3-8 , imo calyci inserta,
pro parle cum laciniis calycinis alterna, pro parte illis opposita, cnm glandulis
inlerdum fundo calycis adnatis alternantia; Jilamcnta libera , subulata; an-
thera; didymse , incumbentes, versaliles, Ioculis distinclis, rima longiludinali
dehiscentibus ; pollen simples, globosum. Stylus bi-aut trifidus, raro subnul-
lus ; stigmata capitata simplicia. Germen sessile calycis fundo insidens , 2-
aul 3- gonum, uniloculare, monospermum. Rcccptaculum prseler funiculum
umbilicalem nulltim. Achcniurn crustaceum , carpellis duobus aut tribus con-

( 4 )
slans, compressum aut triquetrum , calyce saepius involutum, indehiscens,
styli basi persistente terminaturn. Semcn iinieum formam caviiaiis achenii
exacte referens , funiculi umbilicalis brevissimi ope basi achenii affixum,
spermodermate membranaceo vestitum. Chalaza liilo opposita, a radicula
toto semine iuterposito separaia. Albumen spermodermaii conforme aul bi-
parlitum, fere totam seminis molem consliluens, aut corneum aut farinosum.
Embryo albus aut viridis, unilateralis , raro axilis, iougitudine seminis , al-
bumini incumbeus , incurvus et omnino externus aut cotyledones albumini
immittens. Radicula supera , teres, obtusa, cum cotyledonibus plerumque
angulum obtusum offormans, Cotyledones aut accumbentes tumque laliores,
foliaceae et albumini sulcum plus vel minus profondum incidentes ; aut in~
cumbentes , angustae , lineares, albumine neutiquam tectae ; aut latissimae sibi
invicem applicatee et circa axin contortae. Plumula inconspicua.

Vegetatio.

Plantae annuae aut perennes, herbaceae aut suffruticosas , quaedam aqua-
ticae, quaedam volubiles. Caulis teres aut angulalus, plerumque lineato-sul-
catus , herbaceus, suffruticosus aul basi lignosus, inermis, rarius aculeatus,
simplicissimus aut ramosus , saepe geniculatns , erectus, adscendens , pro-
stratus, subrepens et radicans , volubilis. Ochrcce membranaceae , basi inter-
dum auricula foliacea appendiculatae , canlem ramosque amplectentes, aut
cylindricae aut se nieyliiidricre aut bilobae , nervis lineatas , saspius ciliatae ,
persistentes aut deciduoe. Folia vernatione subtus revoluia , aherna, petio-
lata aul sessilia, quasi oehreis inseria, irjtegerrima , qnaedam sinuata , alia
crispato-undulata , pseudo-crenata, alia margine revoiula, alia spinulosa ; re-
ticulato venosa, raro avenia (?), pinuatinervia aut palminervia, saspius glan-
dulis epidermidi snbjacentibus, opacis aut pellucidis punctala. Inftorcscentia
caulem ramosque terminantes, semper indefinitae , centripetae , plerumque
spicatae, racemosae vel paniculatae, rarius capituiatae. Braciex aut ochreis
conformes , aut paleaceae , aut turbinato-infundibuliformes.

Habitus admodum varius , foliosus , ad Amaranthos quodammodo acce-
dens.

( 5 )
IV. GERMINATIO.

Polygoni Fagopyri fruclus ( semen auct. ) est achenium triquetrum ,
2-3 lineas longum , faciebus sequalibus , basi obtusioribus , apice attenua-
tis , Jaevibus , nunc unicoloribus e caslaneo nigris , nunc cinereis nigro-
maculalis , angulis aculis integris , apice stylo subpersistente termina-
tum (i). Achenium rnaturum constat e pericarpio crustaceo , tenuiori te-
naciorique , e duobus stratis arcte connalis formato , quoium exterius
crassius fuscum, interius tenuius pallidumque est. Pericarpium continet
semen unicum , achenii formam referens , angulis tamen obtusioribus basi-
que rotundaio-cordala. Seminis basis pericarpii fundo funiculi umbilicalis
brevissimi ope cunjungitur ; praeterea omnino liberum est semen (2). Cha-
laza ferruginea rhomboidea lineis tribus obsoletis, parum elevatis, e centro
ad angulos abeuntibus , in areolas tres triangulares iterum dividilur (3).
Semen unico vesiitur integumento eoque tenuiori pellucido., laevi pallide-
que luteo , quo detraclo embryonis albuminisque superficies una patent.

Cotyledones magnae , latae, foliaceae , superiorem albuminis partem in-
cludunt , ab inferiori autem includuntur , quo fit, ut quaelibet facies linea
obliqua , vel potius Iineis duabus in angulum confluentibus ( albuminis
margine ) in partes duas inaequales dividatur (4). Seminis apiculus radicula
formatur recla , axin embryonis constiluente , longitudinis illius tertiam par-
tein efficienle, cui cotyledones adhaerent tenues , foliaceae , albae , latiores
quam longae , inaeqnaliter cordatae , et quidem lobo quolibet minore alte-
rius cotyledonis lobo majori applicato (5). Quod lamen explicatis tantum
cot^ledonibus videre licet, cum colyledones invicem applicalae ita circa

(1) Tab. iv, R. fig. 8, g.

(2) Ibid , fig. 14 — 20.
O) Ibid. fig. i5.

(4) Jbid. fig. !8-2o.

(5) Jbid. fig. aa , et Tab. I , fig. 9.

i 6 )
embryonis axin ( qui etiam seminis axis ) circumvolulae sint, ut semine
transversim scisso fere sub forma S. Romani appareant , cujus extremi-
tas altera angulum, allera medium marginis isli angulo opposili at-
tingil (i).

Tolius embryonis forma (2) conum refert , cujus apex ( radicula cotyle-
donibus fere tola involuta ) seminis apicem spectat , et basis chalazam ,
ubi cotyledones , albumine non tectae, immediatim sub spermodermate
apparent (3). Cotyledones jam nunc nervationis palmatae prima vestigia os-
tendunt- Plumula nondum conspicua. Albumen album , farinosum , soli-
dum , duas exhibet portiones cotyledonibus interpositas , quae parte supe-
riore ab illis obteguntur , inferiore autem illas obtegunt.

Hoc idem achenium , per aliquod tempus terree commissum , splendorem
amiltit et parum tumescere incipit , quo simul anguli obtusiores fiunt.
Anguli mox deinde apice dehiscunt. Jam , si nunc aperimus pericarpium ,
embryonem magis evolutum , albumen autem diminutum et fere deliques-
cens invenimus. Cotyledones, etsi adhuc circa axin obvolutas et condupli-
catae , lobos tamen minus adpressos inslerstitiaque majora exhibent. Ra-
dicula , volumine jam aucta e cotyledonum basi prospiciens et per tolum
stadium primum ( dum cotyledones in pericarpio remanenl ) continuo in-
crescens , ita teslae rupturam efficit, prolinus prorumpens terraeque se im-
mittens. Simulac deinde elongatur radicula , pericarpium ( saepius ad plu-
rium pollicum altitudinem ) supra terram evehit (4). Cotyledones , hoc
stadio parum auctae , albumine consumto, tandem e testa prodeunt, semper
adhuc invicem circumvolulae. Pericarpium , nunquam ultra medium dehis-
cens , per aliquot dies ( plerumque 6-8) cotyledonibus adhuc insidet,
tandem, praeter albuminis exuvias nihil jam continens , dilabitur.

Demum plantula, si nutans fuerit , erigitur , cotyledones cilius evolvun-
tur, earum plicae sensim expanduntur ipsaeque peliolis jam accrescenlibus
ab invicem removenlur (5). Peracto hoc stadio colyledones planae, hori-

(0 Tab. FV , R. fig. 16.

(2) Ibid. fig. 21.
(5) Ibid. fig. 17/

(4) Cfr. Tab. I , fig. 5.

(5) Ibid. fig. u.

( 7 )

tonialiter patentes, petioli Jongitudinem sequantes, figurain oslendunt irre-
gulariter reniformem (1). Nervus enim medius cotyledouem in duas partes
inaequales , alieram latiorem , alteram oblusiorem angustioremque, separal.
In uiroque lalere laminae cotyledonis nervi duo vel tres, palmatim diver-
gentes, exslanl , qui marginem versus bifuicati sunt.

Inter coiyledonum peliolos jam priiui folii vestigium sub forma gibberis
acutiusculi apparet , quod , quaudo linearnm quatuor et ulira longitudinem
attigit , fonnam folii subsessilis marginibus revolutis distincte manifestat(2).
Folium , priusquam banc longitudinem superaverit , tolum membranula
teclum atque inclusum esl tenerrima, pellucida, qnam serius apice perforat.
Quac membrana , e folii nodo orta et ad petioli basin remanens, postquam
folium liberum expansumque ex ea prodiit , ab auctoribus nunc ochreae, nunc
vaginae , nunc slipulae , a nobis autem , cum persuasum habeamus , e sli-
pulis duabus connatis formatam esse, ochrcoe nomine designatur (3).

Folia primo sessilia esse videntur , peliolo ante folii expansionem non
evoluio et serius tantum una cum foliis et caule increscenle. Omnia folia
eodem modo evolvuntur et denique caulis inflorescentias profert ( quod sae-
pissime jam ad quartum aut quintum nodum iit ) , ita ut planta cotyledones
et flores perfectos , incunabula et torum , eodem teropore oculis nostris
exhibeat.

Eodem modo et reliquae P0I3 gonorum species germinant ; rnaxima enim
diilerentia in eo versatur , qnod cotyledonibus gaudent planis, angustio-
ribus et quod , loco nervorum palmatorum, unico tantum nervo medio in-
structae sunt. Plerumque quoqne pericarpium supra terram evehunt; exemplo
sint P. Orientale et Senegalense (4). Germinatio et rnodus evolutionis sec-
tionum , quae cotyledonibus incnmbenlibus , earumque , quae accumbentibus
gaudent colyledonibus, omnino eadem. Cotyledones priorum angustiores
sunt , lineares el ratione longiiudinis longiores quam posteriorum , quarum
plures species ( v. g. P. Virginianum et iroprimis P. Alpinum ) cotyledo-

(1) Cfr. Tab. I, fig. 11, i3.

(2) lbid. fig. 11 , 14 et i5.

(3) Ibid. fig. 16 a a.

(4) lbid. lig. 19, 20, 3o et 3i.

( 8 )

nibus latis brevibusque , ellipticis vel ovalibus instructae sunt (i). P. Senega-
lense cotyledones babet lineares angustas et patentes (in seraine incumben-
tes ) margine et usque ad raediara radiculam ( cauliculum ) glandulis pedi-
cellatis , exiguis, albidis praedilas , quorura loco foliuru primum veros jam
exhibet pilos (2). Nil similis in ulla alia observavi specie, in omnibus reli-
quis euim cotyledones glabras inveni. INeque ochrearum evolulio, quam
infra uberius expouam , alio ac antea designato modo fit.

In Coccoloba uvifera ( Tab. I, fig. 4. ), Rheo compacto L. et undulato.L.
Tab. I, fig. 2,3.) Rumice hastifolio , Bieb. ( ibid.f. 1.) scutato , acuto ,
Alpino, Britannico pluribusque aliis eumdem observavi germinandi modum.
Omnes, etsi cotyledonum forma inter se differaul, in eo tamen conve-
niunt, quod folium primum , marginibus revolutum ochreaque primo vitae
stadio inclusum , ad ( akerum ) latus exsurgit , hoc esl marginibus cotyle-
doniuu facies speclat. Cjetera e labula noslra prima faciie elucebunl.

V. RADIX , CAUDEX INTERMEDIUS.

Polygonorum radix , primo initio simplex filiformis et perpendicularis ,
sensim in fibrosam , ramosam , interdura fere fusiforraem , et ih sectione
Bistortae in tuberosara abit. Exceptis Bistortis , reliqnaruin sectionura radices
forma et Iridole vix discrepant, ne quidem perennes ab annuis , cum pos-
teriores haud raro texturam lignosam exhibeui ideoque a perenhibus oculis
discemi vix possunt. Hjc quidein in P. aviculari qpservavi et j>aruiii mira-
bor , si forte individua perennja hujus speciei invenia fueriut. Badicum
directio varia, bbliqua , horizontalis, flexuosa , etc. , elc.

Bistorlarum aulem radices sunt perennes, liguosae , crassae , Inberosae,
contortae, forma irregulari variaque distincue, duree tenacesque , exlus atra3,
laeviusculae aut cicatriculas ( caulium pristinorum monumenta?) exhibenles,
inlus albaj aut rubrae , e tela fibroso-liguosa irregulari densaque contexiie.

(r) Cfr. Tab. I, fig. 27, 28:
(2) Cfr. Ibid. fig. 19-26.

( 9 )
Corpus radicis , 1. tuber ; fibrillas emittit filiformes , similes iis , quae e ra-
dicum fibrosarum ramis proveniunt. Tales fibrillas saspissime e nodis iufe-
rioribus ipsius caulis (bincinde radicans vocati ) prodeunt in magna spe-
cierum copia, praesertim sectionis Persicariae (i). In varietate natanti Po-
lygoni amphibii semper occurrunt et frequentissime in P. Persicaria et Hvdro-
pipere , si quidem locis valde humidis aut inundatis legunlur.

Caudicem intermedium (2) in Polygonis nullum habeo , nisi ita vocare
velimus eam partem, quae immediatim infra colyledones exslat, nodum
scilicet , ex quo ipsae ortum ducunt cotyledones, et qui , infra plerumque
paullo incrassatus , radicem filiformem emittit. Haec pars semper glabra et
laevis ( in unico P. Senegalensi sub germinatione glanduloso-hispidula)
omnino caulis indolem refert et provectiore planlae aetate ab ipso caule eo
distinguitur , quod in extremilate suprema, cui cotyledones insidebant ,
ochreae vestigium nullum exhibet. Nunquam nec folia nec ramos aut gem-
mas profert. Primum enim caulis internodium id habeo , quod cotyledones
inter el folium primum situm est et basi ochrea caret (3).

VI. CAULIS , OCHREiE , FOLIA , RAMI.

Inter cotyledones oritur caulis , plerutnque herbaceus , in paucis spe-
ciebus sufFruticosus, procumbens , adscendens vel erectus , foliosus , sim-
plex vel ramosus, teres , laevis , vel quoque striis parallelis , plus minusve
prominulis sulcatus , lmmo angulalus ( angulis in quibusdam speciebus acu-
leatis) , solidus (4) , plerumque gracilis, saepe crassus et succulentus,

(1) Cf. P. Wallicliii et Nepalense, Tab. VII.

(2) Videantur, quae de caudicc plantarum interraedio scripserunt : ±11 . De Candolle ,
Mem. sur les le'gumineuses , p. 65 seq. ; et amici J. Roeper, En. Euphorb. p. 18 , atque
Ern. Mejrer, Junci generis monographia? specim. Gottingae 1819, p. 4° se 1' et Botan.
Zeit. 1821, I, p. 161.

(5) Cf. Tab. I, fig. 4, 5, i3, 19, 3o, 5i, 35, etc. a, b.

(4) Nullum bactenus in genere Polj-gono fistulosi caulis esemplum mihi innotuit , ia
Rheo contra haec caulium indoles ( qux pariter in Rumicibus multis occurrit ) constantissima.

( io )
basi soepe radicans , in pluribus speciebus volubilis , glaber vel vario modo
pubescens , nonnunquani glandulis obsitus.

Internodia , quae longitudine sunt diversissima , etsi in quavis specie
certam longitudinem baud excedant, ipsa recta cum altero saepe angulum
efficiunt plus vel minus oblusum (caulis geniculatus). Ad nodos ipsos non-
nunqnam incrassata sunt, eaque mox nuda videmus , mox ochreis omnino
abscondila. Si unicam sectionem Bistortarum excipias , quse caulem habet
unicum , simplicissimum, monostachyum , reliquae species omnes magis vel
minus ramosae sunl, ramis adscendentibus vel divaricatis , simplicibus vel
denuo ramosis , nunc inflorescenlia teraiinatis, nunc, cum in foliorum
axillis nascuntur , indefiniiis.

Ochrece ( vaginae Gmelin, Pericladium Link , stipulas var. auct., ochreae v.
ocreae Willd. ) varias ostendunt in variis sectionibus formas , quas tamen ad
normas praecipuas tres referre licet. Vulgatissima est forma cylindrica vaginae-
formis, cujus varias modificationes infra satius exponere conabor.

i . Ochrece cylindricce.

A quocunque nodo membrana oritur tenuis decolor vel ex albido-virens
vel fuscescens , pellucida aut subdiaphana, nodo ipsi basi adnata, inde cau-
lem ( internodium ) mox arctius mox laxius circumdans, folium nunc petio-
latum nuncsessilegerens, longitudine in variis speciebus varia, margine inlegro
quasi circumscisso vel truncato terminala , cavitate sua ( qua? caule exlracto re
vera lubum cylindricum exhibet ) caulem excipiens. Numerus nervorum, qui-
bus percurrilur haec membrana tubiformis , e slipulis duabus inter se et cum
petiolo folii connatis formata , varius quidem est, eorum dispositio autern
maxime eadem. Hi nervi manifeste cum iis petioli continui sunt et ex hoc
oriri vel in eum transire videntur. Eorum validissimos, in utroque latere e pe-
tiolo excurrentes, nervos transversos vel communicantes vocare placeat, cum,
authorizonlaliter aut oblique descendentes, tubum stipularem (ochream) am-
biant et in ea parte, quae a petiolo remotissima uterque cum nervo analogo alterius
lateris in angulum plus velminus acutum conniverites et tunc anasiomo-a juncti
tnbum ila in zonas duas, alteram superiorem, alteram inferiorem dividant et
demum jam unicum modo constituentes ad ejus basia descendant (i). PraUer

(i) Cf. Tah. Y, fig. I2 -i4.

( u )

duos hos nervos e pelioli parte inferiore ires aut plures nervi paullo divergen-
tes tubi basin petunt, quos , cum duobus aliis e nervis transversis orlis eandem-
que directionem secpientibus , communi nomine nervorum descendentium de-
siguarern. Pari modo ac inferior zona superior quoque nervis instructa est,
quos, cum e nervorum transversorum tota circumferenlia omnes oriantur su-
periortmque ochrese marginem petant, adscendentes nervos , appellamus. Dif-
ferunt hiadescendentibus in eo, quod tenuiores sunt, inter se paralleliet exacte
perpendiculares, cum descendentes contra flabelli ad instar deorsum diver-
gant. In secliouibus istis generis Polygoni, quse oclireis cy lindricis gaudent (Per-
sicaiiis , Bistortis, Atnblygonis ) zona superior plerumque inferiore Iongior,
— sunt vero species ( v. g. P. Bistorta, viviparum , etc. ) quibus superior zona
infeiiore brevior est.

Margo truncalus in majore specierum numerOciliis setiformibus aut lilifor-
mibus ereciis (nervorum adscendentium exlremitalibus ) coronatur. Cilia sospe
in eadem specie, immo in uno eodemque individuo, mox adsunt mox desunt
el in multis speciebus fugacia aique caduca esse videntur, quare in specierum
diagnosi liaud uiagui momenti haberi possunt. Observavi contra consiantissiuiam
et hanc ob rem inter specificos characteres recipiendam longitudinem ochrea-
rumtam absolulam quam relalivara et rationem inter ulramque earum zonam.
Monendum adhuc esl , lubum mox glabrum esse , mox vario raodo pubere.

Quas modo dixi , de ochreae statu integro valent , sed quum ex folii
axilla ramus oritur ( quem tubus ochreae una cura caule amplectilur ), hoc
increscente et a caule magis magisque divergente , iu latere iuteriore ( hoc
est ramo immediatim apposilo) a margine truncato ad basin usque finditur
vel sallem relaxatur, amplificalur. Provectiore demuin aslate ochream saepis-
sime plurihus fissuris laceraiam, immo interdum omnino deciduam vide-
mus. Hujusmodi ochrcara margine vere truncalam petiolumque medio geren-
tem in Polygono \ irginiano videmus.

In P. Orientali singularem modificationem fornife evolulionisque vulgaris
observanms. Tubus ochreas enim, exactissime cylindricus, marginera ostendit
truncalura, ciliis instructum et iniiio erecium, mox a caule sensim sensim-
que disced< ntem et riflexum , poslremo auiem limbi hypocraleris ad inslar
omnino plauuni patenteraque (i). Serius idem limbus incisura lindilur, dein

(0 Cf. Tab. I, fig. 55.

( 12 )

cilia amittit demumque ipsemarcescensdecidit.Tubi zona inferior brevior est
nervisque descendentibus obliquis, purpureis notata.

Ochreae P. Bistortae et affinium omnino ad hanc normam (ochreas cylin-
dricas) referendae, a qua in eo solummodo leviter discrepant, quod sunt
longissimae , folia gerunt tam in ipso margine truncato, quam circa medium
lubi , nervisque transversis minus distinctis et oblique descendentibus am-
biuntur , ila , ut zonae duae obsolelae sint, in P. Bistorla vix conspicuae.
Nervi omnes admodum tenues, margo nunquam cilialus. Ochreae , etsi iu
hac sectione e foliorum axillis nunquam rami prodeant, tameu serius plerumque
uno lalere finduntur.

2. Ochrcce semicylindricce.

Ochreae semicylindricae in eo leviter tanlum a priori norma recedunt, quod
plerumque breviores sunt, folia semper in iufima basi gerunt, neque unquam
nervis transversis in duas zonas dividuntur. Nunquam nisi in vernatione
cylindricse, postea statim constantissimeque latere uno findunlur , quofit, ut
margine superiore Hbero re vera truncato non gaudeant. Horizontalis sal-
tem.non est hic margo, sed obliquus, a petiolo utrinque oblique adscendens
ad apicem plus minusve rotundatum , obtusum neque unquam ciliis ornatum.
In P. cilinodi ( cf. tab. V. fig. 18 — 20. ) tubum ochreae ante foliorum expli-
cationem ( ut modo dixi ) vere cylindricum observavi , margine tamen obli-
quo et in latere folio opposito obtuse acuminato integro distinctum. E peliolo
nervi duo tantum virides et salis validi paralleli adscendunt,spatium inter se
relinquentes membranaceum , nervis carens , angustissimum. Apicem
versus divergunt nervi et tandem , ab angulo acuto , in quem tubi margo
ulerque obliquus confluit , abientes , ipsumque marginem ad apicem supre-
mum ochrese usque sequentes , in hoc demum ipsi conjunguntur. (cf. tab.
V. f. 19. h. ) Interstilium medio inter nervos istos , quos marginales vocare
liceat, sub ipsa folii evolutione ad petiolum usque finditur (1), quo fit , ut
tubi margines superiores obliquiores adhuc quam antea reddanlur nervique
re vera marginales. Praeterea in|hac specie nervi tantum exstant tres, va-
lidi , virides , ab invicem vix ullo iuterstitio separali, ex ochreae basi infima

(1) Liueam , secunduni quam fissura progreditur , in Tab. V, fig. 18 f. punctorum
scrie indicavimus.

( *3 )

( neqne e petiolo ) orti et ad ejusdem apicem adscendentes, paralleli (i);
interstitia nervorum omnium sunt purpurea. Ochreae P. cilinodis marginem
inferiorem cauli adnatum , ( ut nomen jam indicat ) series ciliorum alborum
paullo deflexorum ornat. Sub petiolo, in ipso ochrea; margine , porus vel
potius foveola patet exigua , orbicularis , margine tumente cincta , coeca.
( Tab. v, fig. 18 d. ) Ipse sallem eam intra ochream neque ad caulem ,
neque ad petiolum penetranlem vidi et mere epidermidi propriam existimo.
Hujus foveolae b. Willdenow mentionem jam facit (2), qui eandem etiam
in P. dumetorum, scandenle et convolvulo observavit.

Hac ochrearum forma, quam ne cum priori confundatur semicylindrica
nomine designo, praetersectionemTiniariam et Fagapyrum omnis quoque sec-
tio Aconogonon gaudct, quibus omnibus praeterea ochreae sunt teniussimae
et saepius mox decidua?.

3. Ochrece heteromorphce , auriculatce.

Huc pertinent species qualuor e Nepalia et Java(3) allatae, quarum ochreae
tubum efformant membranaceum vel prefecte cylindricum ( P. Wallichii )
vel semicylindricum appendice auriculari auctum. Nervo transverso utrius-
que lateris, ubi e petiolo oritur , appendix insidet foliaceus, ex eadem sub-
stantia constans ac folia , reniformis , sessilis , patens vel cauli sursum aut
deorsum applicatus , plerumque latior quam longus , nonnunquam tamen or-
bicularis , magnitudine varius , attamen diamelro suo maximo pollicem di-
midium haud superans, margine integro scabriusculus, utrinque glabriusculus,
glanduloso-punctatus , nervis ex insertionis puncto divergentibus et margi-
nem versus in rete venosum confluentibus. Ochreae, in ramulis inflorescentiae
omnimo deficiunt ; parti membranaceae cylindricse autem appendix iste sub-
slituitur.

Appendices hi stipulacei inflorescentiae, basicordataramulosamplectentes,

(0 Cf. Tab. V, fig. 19 et 20 g, g, g.

(2) Liun. sp. pl. II. p. 456 n. 4 2 -

(3) Unicum specimen ex Java in herb. ill. De Candolle exstat, P. Chinensi et corym-
boso .' afEne, quod vero ob florum defectum determinare ct in Prodromum nostrum recipere
haud possumus.

( *4 )

interdum oblongi , immo cordato-sagittaii, folium mentiuntur et sub ramulis
hisce persistunt , cum isti contra , qui ad foliorum caulinorum inferiorum
basin exstant , prout videtur, facilius dilabuntur. ( Cf. Tab. VI, et tab. vn,
fi g- *• )

4. Ochrece bipartitce , bilobce.

Ita voco modificationem unicas sectioni Avicularia; propriam atque ab om-
nibus , quas hucusque contemplavimus primo intuitu facillime distinguendam.
Ochrea hic constat e membrana tenerrima , alba, micante , pellucida , laevi
glabraque , basi ( i. e. infra petioli insertionem) caulem , cui circa nodum
adnata est , cylindri ad instar includens , sed inde a petioli insertione ( quae
semper infra medium est) fissuris duabus parlita in lobos laterales duos ellip-
ticos , lanceolatos vel lineares , petiolum inter se excipientes, cujus nervi obli-
que descendentes, arcuati , in utrumque ochrese lobum transeunt. Utrique
lobo, praeter nervos descendentes , nervi 5 — 7 adscendentes sunt, quorum
maxinius CEeterisque validior pinnatim ramosiusculus , rectus , ad ipsum mar-
ginem usqiie pergens, haud e nervo descendente , sed ex infimo ochreaa mar-
gine basilari oriiur. Ad hunc nervum mediura nervi laterales duo vel tres
tenuiores e nervo descendente externo prodeuntes accedunt , quos ultra
mediam lobi longitudinem oculis prosequi non potui. Omnes nervi fus-
cescunt , merabrana quoque iis intertexta basi saepe livida aut sub-
fusca est.

Sunt forsan , quibus conjeclura , cui ipse favebam antequam rem accura-
tius examinaverira, ochream nempe initio vere cylindricam et ad apicem
usque junclam fuisse seriusque tantum fissuris duabus partitam , arridebit ;
nunc anlem , in P. maritimo et aviculari saepius reiteratis disquisitionibus ,
abunde convictus sum, fissuras non serius et per accidens quasi oriri, sed
primo jam initio adesse et hanc ob rem characterem essentialem hujus nor-
mae prae se ferre. Loborum margo primo integer apparet, in pluribus specie-
bus serius irregulariter fissus fimbriatusque , quo fit, ul vera ochrea; structura
tunc intelligi nequeat. Statum integrum veramque normalem formam unus-
quisque in ramorum summilatibus et praesertira sub germinatione oplime
videbil. In quibusdum speciminibus P. maritimi utrumque lobuin apice fis-
sum vidi , ita, ut ejus margo dentes quasi duos majores , acutos, inter-

( i5 )

dum eodem modo iterum fissos nionstraret. Reliqua non differebant a
modo relatis.

Priusquam huic ochrearum expositioni finem imponamus, monendi locus
erit, maximam iis esse analogiam cum vaginis petiolaribus Heraclei aliarumque
Umbelliferarum , nec non quodammodo Melianthi majoris.

Folia.

Folia Polygonearuni omnium sunt alterna et quidem talimodo plerumque,
ut sextum in eadem linea verlicali sit positum ac primum. Si enim ex quo-
cunque puncto, cui folium est affixutn, lineam verticalem ( caulis longitu-
dinem percurrentem ) supponimus , aut , quod idem est , si caulem sistimus
pentagonum, folia in ipsis angulis spirae ad instar disposita gerentem, et si
tandem folia et angulos numeris designamus, tum evenil , ut folium pri-
mum in angulo primo, secundum in secundo positum inveniamus et sic porro
usque ad sextum, quod in angulo primo folio primo , septimum , quod se-
cundo, octavum, quod tertio superpositum. Sequentium eodem ordine quod-
libet angulum suum tenet a folio, cui superpositum , spira foliorum quatuor
separatum.

Foliorum forma varia est ; maxima tamen specierum pars foliis gaudet
lanceolatis ; folia linearia , elliptica vel ovato-lanceolata post haec frequen-
tissima , minor pars specierum foliis spatulatis, ovatis , cordatis , cordato-
sagittatis , hastatis gaudet atque unica^antum species folia nobis offert run-
cinata. Aut petiolata sunt , aut ( quod frequentius occurrit ) subsessiliaet ses-
silia , seepe in petiolum decurrentia et saspius ( v. g. in P. Bislorta, P. Nepa-
lensi) lirnbi partem ita in peliolum protractam exhibent, ut alalus ipse evadat.
Ad summitatem planla; plerumque, et tunc sessilia , reperiuntur folia, cum
ad ejusdem basin peliolata sunt. Quoad inserlionem (i) supra jam adnolavi-
mus , folia, semper ochreis esse affixa vel e luLo ochreae prodire , neque
unquam cauli ipsi immediatim insidere ; detraclo enim una cum ochrea folio,

(1) Hic non de vera insertione loquor, quae in omnibns plantis eadem , sed de apparente,
quae modificationes nonnullas exhibet in descriptionc et uistribulione systematica plantarum
haud spernendas. Verus insertionis vel potius exsertionis (uti proposuit ill. De Candolle )
locus semper in nodis ipsis quxrendus.

( 16 )
et loco , in quo e caule natum videretur , ita denudato , ne vestigium qui-
dem loesae continuilaiis invemmus. Differunt modo, uti supra jam vidimus,
ralione intervalli inserlionem in octirea inter et nodum ipsum,equo tuLus
ochreae originem trahere videtur(i).

Substantia foliorum nunc tenuissima nunc validior , nonnunquam immo
sub-coriacea est. Polygona, quibus folia sunt cordalo-sagittata , plerumque
nervis palmatis gaudent. Sectio Tiniaria nunc palmatos nunc pinnatos exhi-
bet nervos, reliquae autein sectiones semper pinnatos habent. Nervi totumque
retevenosum in folii pagina inferiore plerumque magis prominent.

Margo ( excepto unico P. runcinato ) integer est , planus vel undulato-
crispatus , saepe anguste carlilagineus , albus et vel crenulatus vel aculeis ci-
liisve brevibus munitus , nunquam vere dentatus vel serralus, asperitatibus istis
nunquam in limbi substantiaui penetrantibus.

Superficies plerumque plana, rarius undulata est , vario modo pubescens
vel glabra. Superior plerumque rarioribus obsita pilis ac iuferior ; ulraque in
majori specierum numero punctis minutissimis densis , vel majoribus pau-
cioribus notata. Haec puncta prominula, opaca vel pellucida , inlerdum pi-
lorum abortivorum bulbi, interdum autem glandulae epidermidi subjacentes
esse puto. Opinioni amicissimi Roepcr (2) lubenter accederem , qui simi-
libus asperitatibus in foliis Euphorbiarum nonnullarum occurrentibus origi-
nem adscribit earum , quas in quarundam specierum pericarpiis observamus.
Plures enim Polygonorum species ( v. g. P. aviculare , Convolvulus , Nepa-
lense etc. ), quae pericarpium habent punctato-vel granulato-striatum , su-
perficiem quoque foliorum , aut inferiorem tantum aut utramque manifeste
punctis istis adspersam ostendunt. Observandum tamen, eandem foliorum
indolem in multis quoque occurrere speciebus, quarum achenium laeve est. Pilos
semper vidi simplices, nunquam ramosos autstellatimdispositos, saepius fugaces
et (paucis speciebus exceptis) breves, rigidos aut molles, inlerdum glandulosos.
Inquibusdam Polygonis medium quasi tenere videntur inter ciiia el aculeos.
( Cf. P. sagittatum. ) Superior foliorum facies, semper colore satura-

(t) Videatur quae de vera foliorum insertione observavit amicus J. Roeper in prafatione
Enumerationis Euphorbiarum , p. vir.
(2) En. Euph. p. 21.

( i7 )
tiore et obscuriore ornata quam inferior , lcevior quoque est ssepinsque gla-
berrima , dum inferiorem pilosam videamus. Paucae species glaucee sunt.

Foliorum dircctio vernatione semper erecla, deinde varia esl, palens, ad-
scendens aut deflexa. In sectione Tiniaria ( Polygonis volubilibus, praesertim
P. cilinodi , cf. Tab. v, fig. 20. ) folia semper retroflexa sunt , ita , ut in
ramis adscendeniibus terram , in pendulis autem coelum apice speclent.
— In sectione Avicularia saepius sunt adpressa. ( P. marilimum.) — Folia vel
ante vel post fructificationem in caulis basi marcescere aut dilabi incipiunt.
In quibusdam speciebus ( P. equisetiformi aliisque ejusdem sectionis ) quam
maxime fugacia sunl vel quoque oranino aboriuntur.P. equisetiforme e Gorsica
baud aliter unquam ac foliis omnino carens vidi.

Folia in Polygonis vernatione omnia margine revoluta sunt , seque ac in
aliis generibus ejusdem ordinis , — quod supra, germinationem tractans , jam
adnotavi.

VII. INFLORESCENTIA ET BRACTEAE.

Quatuor modos diversos inflorescentiarum in Polygonis invenimus, spicam,
capilulum , racemum et paniculam (1). Modificationes liae omnes ad inflores-
centias indefinitas referendas et hanc ob rem omnes quodammodo e spica sim-
plici derivandse. Capilulum enim nil est nisi spica contracta ( spicae axi ad
punctum reducto), racemus autem et panicula a spica nonnisi pedunculis
longioribus ramosisque differunt. Racemus igitur spica est simplex floribus
pedunculatis, et panicula spica ramosa. ( cujus rami , vel , quod idem, pedun-
culi , iterum ramificanlur.) Racemorum compositorum panicularumque ra-
mulos spicales omnino referre , juniore prassertim inflorescentiae statu et
ante florum evolutionem , cum internodia floralia adhuc brevia sunt , vi-
dendum.

(1) Quomodo hi termini intelligendi , videndum in amici J. Roeper : Observations sur
la nature des fleurs et des inflorescences , in N. C. Seringe Me'1. Bot. Vol. II, 2. N.°5,
et in Linncece N.° 3.

5

( i8 )

Florum evolutio in qualibet harum modificationum spicae centripeta est ,
adscendens vel indefmita. Spica , panicula vel racemus axin (caulem priina-
rium ) terminantes primi evolvunlur et in his Qores nodorum inferiorum pri-
mi aperiuntur ordine sequenlibus superioribus, et florescenlia ita semper al-
tiora petente atque omnino indefinita futura , nisi nutrimenti parcitas vel
quoque frigus ulteriori planlae incremento finem imponerent. Si planta ramos
profert laterales ( quod in unica tantum sectione Bistortarum nunquam acci-
dit ) et si hi rami ( axes secundarii vel lalerales ) inflorescentias gignunt , tunc
semper ramus supremus ( h. e. inflorescentiae caulem vel axin primarium
terminanti proximus ) ante reliquos inferiores flores expandit, et quidem evo-
lutionis modo eodem ac in inflorescentia terminali. Evolutio inflorescentia-
rum igitur centripeta, uli vidimus , ramorum inflorescentia terminatorum
evolutio autem centrifuga, et quidem hanc ob rem, quia caulis inflorescentia
terminalur (i).

i. Spica Polygonorum habilum varium prae se fert, quod ab interno-
diorum floralium longitudine , foliorum floralium praesentia vel defectu nu-
meroque florum ex eadem axilla provenientium pendet. Exempla spicarum
verarum sectio Persicaria otferl , ochreis floralibus ( bracteis auct.) alternis
plus vel minus remotis vel imbricatis, i — 8-floris. Spicas cylindricas voco,
si flores axin ubique salis dense circumdant, ita, ut cylindri forma efficialur,
cujus diameier ad minimum triplo major est ac caulis vel axeos diameter.
( Exemplo sint P. Orientale, Persicaria * , amphibium, speciosum , Bis-
lorta, etc. ) ; confcrtissimas , quae ne vestigium quidem axeos ( pedunculi )
et apicem tanlura braclearum prospicere sinunt ( v. g. P. Bistorta, vivipa-
rum , amphibium, etc. ) (2) ; confertas , quae bracteas ad basin usque , vix
tamen axeos partem ostendunt (v. g. P. Orienlale, pilosum, Persicaria ,
etc. ) Spicae cylindricae , quin eliam conferla? , nonnunquam spatio nudo

(1) Ampliorem hujus pha?uomeni expositionem dedit amicus Koeper loco jam laudato.

(2) Spicae confertissiraae mediura quasi tenere videntur inter spicam et capitulum , cui
brevitate internodiorum siraillimae, dum contra numero internodiorum , et hanc ob rem
longitudine axeos , ab eo recedant et aspectu spicis similiores sint. In P. Bistorta uodi
florigeri adeo sunt approxiraati, ut flores fere verticillatim circa axin dispositi videantur.
Accur iiius tamcn cxamiaantes bracteas non verticillatas esse sed re rera alternas distinctc
videmus.

( i9 )
interruptae sunt ( spicas interrnptae). — Spicae laxce , elongaice , attenuata
tenues , lineares et filiformes appellantur, si pars major vel minor axeos vel
quoque internodia floralia integra inter flores videri possunl, (v. g. in P.
striclo All., Hydropipere,elc. ) ; virgatas dicimus spicas, si axis ( caulis seu
pedunculus comtuunis ) inter flores conspicuus validus et strictus est, ( v. g. P.
Virginianum , etc. )

Spica esse potest elongata, laxa, et tamen multiflora, tunc nimirum , cum
nodi florigeri longis internodiis separati sunt et e quavis bractea flores 3 — 8
emittuntur. Hoc exemplo P. Tatarici et praecipue Convolvuli et dumetorum
testatur, quibus flores cujusvis nodi ita circa caulem dispositi sunt , ut
verticillum mentiantur. Verticillum autem componere liaud possunt, cum ex
unica bractea (axilla) proveniant et flores (observante jam cl. Link) verti-
cillati esse nequeant nisi folia quoque , e quorum axilla prodeunt ( bracteas )
verticillatim disposita sint. Statuendum, flores ita agglomeratos axi secundario
communi insidere , qui tamen adeo abbreviatus est , ut vix appareat et ut
flores , qui ex eo originem ducunt , ex axilla bracteae caulinae nasci vi-
deantur.

Exempla, quae snpra attuli , omnia ad inflorescentias spicatas veras refe-
renda , cum foliis veris nullis intertexta sunt, bracteis hic tantum ex ochreis
constantibus , lamina folii deficiente. Haud aliter tamen possum, quin ad
eandem classem referam inflorescentiam sectionis Avicularice , quamvis haec
habitu a spica magnopere recedat. Cum enini hic ex cujusvis folii axilla
flores subsolitarii proveniant , quorum infimi prirai evolvuntur , totus caulis
a radiceinde, spica, et qnidem foliosa , interupta, laxa, irregularis et ramosa
dici potest. Si v. g. varietati erectas P. avicularis (P. Bellardi) folia , quae
flores in axillis gerunt, omnia resecamus et ochreas tantum floresque , quos
fovent, in caulibus relinquiraus , nulla tunc aderit differentia inter hunc
modum distributionis florum et spicam veram productam , irregularem. Et
cum iu P. Persicaria, stricto et Hydropiperespicas saepissime foliis interruptas
inveniamus , crederem , defeclum foliorum in nodis floralibus aut eorum
preesentiam tam parvi faciendam esse momenii , ut impedire non possit, quo-
minus inflorescentiam Aviculariarum spicae nomine salutemus (i).

(i) Jn specierum tamen diagnosibus descriptionilusque nec non in sectionis charactere

( 20 )

Parenthesis de hulbillis vmparis.

Polygonurn viviparum Ioco florum , proeserlim inferiorum spica» , corpus-
cula pyriformia, purpurea ( cf. Tab. v, fig. 6 et 7. ) profert , e quibus serius
folia exsurgunt exigua, pallide viridia , peliolata , cordata, aut solitaria aut
plura alternantia. (cf. Tab. v, Og. 2,3,9, 10 ? Iu ) Hoc a remoiis temporibus
botanicis jam innotuit (1).

Nascuntur haecce corpuscula vivipara ( bulbilli Rich. nouv. elem. ed. 3. da
p. 109. ) ex axillis ochrearum floralium ( bractearum ) semper solitaria et di-
gnoscuntur forma semper eadem, ovato-pyriformi, apice acuminato acutiusculo.
Involuta quadommodo mihi visa sunt epidermide tenui , adnala , et basi
nuda purpurea , minutissime punctulata medioque scrobiculum exhibente
(cf. Tab. v, fig. 7); nullo pedicello intercendente in axilla sunt affixa.
Plerumque nec in bulbillis ipsis nec circa eos ullum floris vestigium exslat ;
inveni tamen bulbiilum , e cujus apice prodiit pedunculus brevis , florem
gerens rite formatum ( cf. Tab. v, fig. 8.) Bulbillus hi ce minor et minus
regulariter eSbrmatus erat et bracteam ad collum usque (pedunculi orlum)
sibi adnatam tulit. Bulbillos ergo hos, non ex ipsius floris vel ovarii mela-
morphosi vel evolutione impedita et mutala , sed e pedunculo ( pedicello )
ortos, extra dubium positum credo. Bulbillos gemmulis compararem, e quibus
rami ( axes laterales I. secundarii) prodeunt.

Quamdiu bulbilli spicae adhaerent , folia quidem plura (nunquam tamen
longiora quam sernipollicaria) sed nunquam caulem proferre mihi visi sunU
Quum laxius tantum cum axibus primariis ( pedunculis) conjuncti sint et
facillime decidant, inquirendum esse argui, num bulbilli terrae conditi
planlam perfectam gignant et iia seminum loco propagationi inservire pos-
sint. Sed experimenta mea saepius repelila , aeque ac tentamina aliorum ,

definiendo Aviculariarum inflorcscentiam baud spicam nuncupavi, scd, donec vera ejus
natura satius inuoluerit, et quominus cum spicis veris Persicarisrum confund.'lur , a quihus
habitu discrepat, auctorum exemplum adhuc sequi malui , qui hujus sectionis flores
axillares appdlant.

(1) Tournef. Inst. I, p. 5n, t. 291. Gmel. Sib. III , t. 7, f. a. Oed. fl. Dan. t. i5.

( 21 )

quae in ipsis locis natalibus plantae institui curavi, nil exhibuertint , quo
piobarelur, e bulbillis uherius evolutis plantas perfectas gigni. Quod tamen
forsan causis externis et siccitati aeslatis praeterlapsae atlribuendum ; scio
enim, in hortis botanicis plerisque bulbillos P. vivipari (aeque ac aliarum plan-
tarum bulbiferarum) servari et speciei propaganda? inservire.

2. Capitulum in paucis tantum speciebus seclionis Aconogoni et pluribus
Persicariis occurrit. Aut pedunculum simplicem vel ad summum dislachyum
( cf. Tab. vu. ) terminat (P. sagittatum, arijolium , Nepalense , microce-
pha/um , Wallichii, etc. ) aut quoque axis florifer ( pedunculus communis )
ramilicatus in corymbum vel paniculam abit , quorum ramuli capitulis veris
terniinantur ( P. Chincnse, auriculatum, Irachiatum). Polygonum auricula-
tum pediceliis indivisis simplicibus et axi ( pedunculo communi ) abbreviato
verum corymbum compositum ( cf. Tab. VI. ) , P. brachialum ( contra pedi-
cellis iterum ramificatis , et quidem saepius opposilis , paniculam composilam
gerunt. — Ipsa capitula nunc globosa , nunc hemisphaerica , nunc oblonga ,
magnitudinepisumaut fabain minorem aut cerasum parvum aequant. Pedicelli
in pluribus sptciebus glanduloso-hispidi. Quod ochreas inflorescentiales atlinet
lector benevolus supra jam, ubi de foliis ochreisque egi, inveniet.

3. Racemus in paucis speciebus occurrit( in P. Fagopyro, cilinodi et quan-
doque in P. Convolvulo , etc. ) et tum parvus tantum et paucis brevibusque
constans ramis. In P. Fagopyro a spica vix differt nisi pedicellis longioribus,
et variat ramulis nullis vel ramis subcorymbosis. Eadem inconstantia, etsi
rarius quidem , in P. Convolvulo observatur , sed inflorescenlia hujus speciei,
cum pariter ac in P. aviculari per totum caulem diffusa et internodiis longis
foliisque interrupta sit , itaque potius spicam spuriam constituat , ( cujus
rami , si adsunt ulli , pro axibus lateralibus , ramis vel individuis propriis ,
habendi sunt) racemi nomen vix unquam meretur.

4» Panicula demum *aT' t%o%iv in sectione Aconogono invenitur, nunc
aphylla , nunc paucis parvisque foliis praedita. Ramuli extremi sigillatim
contemplati verae spiculae laxiusculae sunt , quorum flores ante explicalio-
nem imbricatim pedunculo adpressi sunt.

( 22 )

Bractece.

Si bractearum nomine vocanda sunt folia, quae flores suffulciunt , tune
Polygonorum flores quoque inter bracteatos numerandi sunt. Bracteae , in
aliis plantis ssepius tam forma quam textura foliis similiores , in Polygonis
hoc respeclu semper a foliis caulinis differunt. Duas igitur proponam brac-
tearum classes , primam bractearum ab ochrearum indole diversarum , quas
verarum nomine designabo , alteram braclearum ochreis conformium , quas
spurias aut ochreceformes appellandas censeo. Bracteis ochreceformibus gau-
dent Polygona omnia sectionum Avicularise , Tiniariae (i) , Fagopyri (2),
et Aconogoni (3). Harum forma ex descriptione , quam supra de ochreis
dedimus, affatim patebit. Sunt igitur aut bipartitas, bilobae; et tum ab ochreis
istis nullo modo discrepantes (quod in sectione Avicularia videmus ) , aut
seruicylindricae , tumque ochreis foliorum caulinorum paullo tantum minores
et tenuiores. Tales in sectionibus Tiniaria , Fagopyro et Aconogono offendi-
mus. In P. cilinodi bracteoe in eo quoque ab ochreis differunt , quod basi
ciliis destitutae sunt.

Bractece verce formam et texturam exhibent non modo ab ochreis diver-
sam , sed praeterea etiam diversam. Sectiones , quibus propriag sunt ( Bistorta,
Amblygonon et Persicaria ) , ochreas habent membranaceas, cylindricas et
plerumque truncatas, bracteas contra validiores, interdum sub-foliaceas ,
saepe rigidas, rarissime truncatas , plerumque semicylindricas (4), infundibu-
liformes, aut turbinatas (5) , aut ovatas acutas (6), 1. obtusas , aut lanceo-
latas ; aul ( in sectione Bistortae — cf. lab. m. H. fig. 12. ) paleaceas , e
membranula tenuissima, candicante , lanceolata, conslantes. Aut remotiores
sunt, aut densiores vel imbricatae , aut cauli ( axi spicse ) arcte adpressee

(1) Cf. Tab. IV, p. fig. 17.

(2) Cf. Tab. IV, R. fig. a5.
(3)Cf. Tab. III, G. fig. i3.

(4) Cf. Tak. III, N. fig. i5. ( P. Virginianum,)

(5) Ibid. L. fig. ^. ( P. Persicaria. )

(6) llid. K. fig. 16, (P. Orientale.)

( 23 )
( P. Virginianum ) , ant apice distantes. ( P. Orientale , Persicaria , etc. )
Caeterum plerumque analogia quaedam bracteas et ochreas intercedit ; si
enim pube tectae aut margine ciliatae sunt ochreae , bracleae quoque pubes-
centes vel ciliatae esse solent. Nervis autem semper differunt bracteae , qui-
bus , si ulli , paralleles tanlum sunt nervi longitudinalesque , nunquam au-
tem transversi. Quae lextura quodammodo et colore viridi folia referunt ,
margine nonnunquam gaudent membranaceo , pallido vel decolori ( P. Vir-
ginianum ) et serius saepe colore purpureo tinguntur. ( P. Orientale , etc. )

Bracteae plerumque diutius persistunt ac ochreae et semper integrae , nec
unquam lacerae, remanent ; in P. Alpino v. g. et affinibus ochreae mox om-
nino dilabuntur, dum bracteae ochreseformes contra eliam peracta fructifica-
tione adhuc persistant. — In Polygoni Persicariae varielate incana bracleas
saepius rudimento folii linearis terminatas inveni , quod probare videtur ,
bracteas Polygonorum non foliorum sed ochrearum locum tenere , foliorum
laminis abortu deficientibus ; quod etiam optime congruit cum eo , quod in
P. aviculari animadvertimus , cujus bracteae ochreaiformes , folia adhue
plerumque gerentes , nullo modo ab ochreis ipsis discerni possunt.

VIII. ORGANA FRUCTIFICATIONIS.

Polygonearum flores constant e perigonio simplici , staminibus 3-6 et
ovario vel compresso vel triquetro.

I. Calyx. ( Perigonium Link. )

Calyx in Rheis , Rumicilus aliisque hujus ordinis generibus, 6- partitus,
laciniis tribus imerioribus cum liibus exterioribus alternis, aesiivatione al-
ternativa. Polygonorum calyx monophyllus persistens, plerumque corollinus,
plus vel minus profunde 3-5- partitus , pedicello insidet tcnui , variae longi-
tudinis, in paucis speciebus arliculato , primo erecto , deinde saopius deflexo

( H )

pendulove , e bractearum axillis prodeunte. Aestivatio est quincuncialis ,
aut, ubi laciniae calycinas quatuor tanlum adsunt, alternativa. Forma ac mag-
nitudine parum dilFert , laciniis nunc rotundatis , nunc ovatis, nunc ellip-
ticis , acutis vel oblusis , erectis, connivenlibus vel palulis, fundo angustiore
tubiformi , aut ampliore. In quibusdam speciebus ( v. g. P. Persicaria cum
affinibus , P. Virginiano , P. dumetorum, Convolvulo, etc. ) vix aperiiur et
peracta foecundatione statim iterum clauditur , ovarium eodem modo ac aes-
tivatione arcte circumdans et omnino abscondens; in aliis, quae majori ache-
nio fruuntur , huic post anthesin applicatur quidem , nou tamen lam arcte ,
ut pro integumento communi sumi possit. Paucissimis speciebus exceptis,
calycis laciniae post anlhesin neque increscunt neque formam mulanl. Iu P.
acetosaefolio Vent. calyx post anthesin paullo incrassatur et , fructum inclu-
dens , subbaccaeformis et fere carnosus fit, quare et nos hanc speciem cum cl.
Ortega Coccolobis adnumerandam duximus. In P. dumetorum et rnultifloro
alia calycis mutatio post anthesin observalur. Constat in his speciebus e sepalis
5 subaequalibus , basi coalitis , quorum duo exleriora el teriium margine
altero obteclum , altero sepalum internum tegit. Quae lacinias tres
exteriores nervo medio gaudent , jam ab inilio parum prominente, sub
anthesin semper increscente et demum abeunte in carinam vel alam ( cf. tab.
V, Q. fig. i, 2, 3, 4 et 5. a.) tenuem, membranaceam , reticulato-venosam,
primo viridem , deinde rubram vel fuscescentem. Cum vero processus hic
alatus apicem versus rotundatus magisque productus et latior sit quam ad
basin , latus quodlibet hujusmodi calycis formam refert obcordatam , basi
atlenuatam ( cf. tab. V, Q. fig. 4- ) Sepalorum duortim interiorum apices ab
exterioribus omnino absconduntur eorumque basis tantum aiiquantulum
prospicit.

Haec mutalio calycis aliquam similitudinem cum R'imicibus quibusdam
constituit , quorum sepala tria interiora , post aulliesin increscentia , achenio
loco inlegumenli externi ( alati v. carinati) inserviunt, cujus vero alae liaud e
nervo medio sepalorum in carinam producto , sed e marginibus tenuissime
membranaceis et invicem applicatis , fonnantur, ila , ut singulum sepalum ,
nonnisi magniludine aucta , a priori forma ( sc. quam ante anthesin pras se
ferebat ) diflerat.

Rhcorum contra fructus tripteri , etsi forma fructibus Polygoni dumctorum

( 25 )

primo intuilu simillimi, nil communis cum horum fabrica liabcnl. Alae cniin
non stpalis, scd ipsius pericarpii triquetri angulis caiiuatis formanlur ; peri-
goninm inunutalum marcidumqueadbasiu achenii nudi remanet. (Cf. Tab. II.
D. flg. 8 et 9. a. a).

Jn omnibus Polygonorum speciebus , quarum achenium a calyce omnino
abscondilur , hic illi tam arcte adpessus est, iit omnino ejus formam accipiat;
in P. Persicaria , etc. igiiur compressus , in P. Convolvulo , aviculari, etc.
trigonus videlur. In P. Convolvulo sepala forma iuter se difierunt, exleriora
tria ( tab. IV. P. lig. 2. a. a. et fig. 6. ) sunl concava , duo interiora autem ,
plana, ubi cum reliquis coalescunt, lobulum rotundum formant. (Cf. lab. IV
P. fig. 2 el 4- b. b.) Talem quoque lobulum in margine terlii sepali, qui ab
exteiiore obiegitur, inveni ( Cf. tab. IV. P. fig. 5).

Calycis iextura plerumque est petaloidea, tenera, basi interdum crassiore
et sa;pe virescente. Nervi, si ulli apparent, in quolibet sepalo 3-5 observantur
paralltli ant (et praecipue medius) piunatim ramosi ( v. g. in P. aviculari,
Alpino, viviparo acuminato , acri, Virginiano, etc.) In Polygono Convolvulo
aliisque nervos ne quidem lentis forlioris ope conspicere potui. In P. Fago-
pyro et Bistorta medium tantum vidi. ln pluribus speciebus (v. g. P. Hy-
dropipere, pubescente , etc. ) sepalorum parenchyma punctis pellucidis, albis
yel flavicatilibus , immo aurantiacis fenestratum est. In P. Convolvulo sepa-
lorum glandulae tam conferta sunt , ut sepala tota quanla e plexu glanduloso
constare videantur.

Cal^cis color nunc albus , virens v. flavicans , nunc incarnatus, carneus ,
roseus et purpureus est. In pliuibus speciebus post anthesin mutatur; in P.
aviculari nonnnnquam, in P. Alpino semper sensim sensimque in colorem pur-
pureum abientem vidi. Saepissime intus albus est , extus lividus , virescens V.
mbescens. In P. aviculari sepala margine alba, medio viridia sunt nervisque
albis jioiata.

II. Stamina.

Stamina Polygonearum omnium Hbera , perigyna , anlheris terminalibus,
bilocularibus, lateralilrr dehiscentibus instructa , vix aliam differentiam in
variis generibus ostendunt , quam magniludinis et modi , quo autherae

( 26 )

filamentis sunt affixae. In Rumicibus basi cum filamenti brevis apice connatae
ideoque immobiles sunt , in Rheis , Atraphaxibus Polygonist/ue autem
omuibus , medio loculorum septo et ad dimidiam anlherarum longitudinem
filamenti apici affixae , huic ila insident , ut primo erectae , verlicales et
quasi lateri exteriori filamenti adnatae inveniantur, deinde vero versatiles fiant,
obliquae aut horizontales. Semper, ut dixi, filamenli insertio in latere anthe-
rarum exteriore ( quod calycem spectat ) fit. Forma totius anlherae in Poly-
gonis est elliplica , singulorum loculorum autem hemielliptica , margine
altero , quo loculi invicem applicati sunt , recto aut parum concavo , altero
exteriore convexo. Connexus inter utrumque loculum septo communi
efficilur, cujus medio filamentum affigitur. Priori tempore loculi toto margine
interno sibi invicem adnati esse videntur, donec sulcus, quo separantur ,
apice et basi hiare incipiat et alter ab altero paullo removeatur. In utriusque
loculi lalere ( paullo magis versus floris centrum ) linea Iongitudinalis ,
rimam indicans , qua serius dehiscent , jam ab inilio apparet. Reliqua
antherae superficies convexa est et tum laevis tum tenerrime reticulata ( v.
g. in P. Bistorta). Loculorum cavitates cylindricae , dehiscenlia facla per
margines fissurae late distantes superficiem internam a fundo ad apiceni
usque oculis exhibent. — Antherarum color ( in qualibet specie constanter
idem ) albus , flavus , incarnatus , purpureus , violaceus , coeruleus.

Pollen in toto Pologonearum ordine unam tantum exhibet formam , rotun-
dam , globosam , nequidem quoad magnitudinem (quanlum mihi saltem
observare licuit ) differt. Globosam formam semper vidi, si pollen aquae
immersum lenti subjeei; si siccum vero contemplavi , variam irregularemque
formam ( ellipticam v. ovalem , interdum quoque angulosam ) animadverti.
Color plerumque est flavus , in quibusdam speciebus exoticis ( quas siccas
examinavi ) et cinereum vidi , quod taraen forsan mutationi cuidam exsic-
catione productae adscribendum.

Filamcnta sunt filiformia aut subulata, recta et erecla , tenuia , rotnnda
ant compressa , ligularia, acuta, laevia aut tenerrime lineata, glaberrima,
semper fundo calycis inserta, alba (in unico P. specioso purpurea) nunc ab
origine libera , nunc usque ad calycis ineisuras huic adnata.

Sijminum numcrus in ordine Polygonearum varius; in Rumicibus sex, in
Rheis constanter novem , in Polygonis tria ( P. ramosissimum Mich. ) , qua-

( 2 7 )
tuor ( in P. gracili, R. Brown ) 5, 6,7, et 8, occnrrunt et ita quidem, ut
in eadeni specie nunierus definitus et satis constans sit. Quibus acheniuni est
iriquelrum, iis plerumque oclo sunt stamina; et hoc de majore specierum
numero valet. Ubi in genere Palygono stamina numeramus oclo , ibi calyx
invenilur 5- partitus (paucis quidem speciebus esceptis, quarum calys forle
4- fidus occurrh, v. g. P. acuminalo), staminibus 5 cum laciniis alter-
nantibus et tribus reliquis faciebus achenii sepalisque inlerioribus opposilis.
( Cf. tab. IV. O. et R. fig. 3. et P. f. 3.) Si vero achenium compressum,
varius esl tam staminum quam calycis laciniarum numerus, sed tum plerumque
6 adsunt stamina, quorum 5 cum calycis laciniis alternant et sexlum alteri
achenii laleri sepaloque opposilum. Si staminum numerus calycis lacinias
excedit , tum eorum 4 aut 5 cum illis alterna et reliqua ipsis opposita inve-
niunlur. Igitur, si 5 tantum adsunt slamina (in calyce 5-fido), omnia laci-
niis sunt alterna, opposita nulla ( P. amphibium, etc. ); siseplem, lum 5
sunt alterna et dua opposita ( P. Orientale). In P. Virginiano, cujus calyx
4- panitus, stamina 4 cum laciniis calycinis alternant et quintum lateri uni
achenii sepaloque antepositum est. In Poiygoni Persicarias varielatibus lapa-
thifolio et incano saepissime calyx invenitur 4- fidus, laciniis cum staminibus 4
alternanlibus et staminibus duobus reliquis achenii faciebus sepalisque oppo-
sitis. In P. acuminato calyx plerumque 4- partitus et stamina octo adsunt,
quorum 4 laciniis alterna et qualuor iisdem opposita sunt.

Slaminum numerus, etsi in singulis speciebus, praesertim quibus ache-
nium triquetrum et stamina octo sunt, satis constanter idem sit, haud raro
tamen ( in Sectione Persicaria saltem , et quid&n speciebus achenio com-
presso dislinctis) minns cerlus repeiitur. Ita ill. de Humboldt P. accumi-
nalum designat : « floribus suboclandris » , — et ipse in eadem saepe
spica Polygoni Persicariae et flores hesandros ( tumque digynos et achenio
compresso praeditos ) et octandros ( tum vero trigynos et achenio triquetro
instructos) inveni. Numerus staminum igitur quodammodo e numero car-
pellorum , quibus ovarium conslituilur , pendere videtur, sicut inter ambo
quoque semper harmonia quaedam observatur. Si in calyce 4 _ aut 5- par-
tito slamina octo, aut in calyce 5- partito slamina 6 adsunt, symmeiria
floris quasi perfecla est, si vero 5 tanlum exstant, stmper imperfecta,
quia alleri lateri achenii compressi stamen suum antepositum deest. Quare

( 28 )
lubenter crederem, sextum stamen abortu periisse, quod vero observalio-
nibus exactisshuis reileratisque conuruure mihi non couiigil. Suimiuis
deficientis rudimentum aut iudicium loco, quo desideralur , nunquam
reperi.

Cl. Aubcrt du Petit-Thouars (i) observalionibus de slaininum numero
in Polygonis, quas, cum meis omnino analogae sint, praetereamus, conclu-
sionem adnexit, qua islius variabil ilatis causam exjilicare conatus est.
Stamhram numerum, contendit, semper laciniis calycinis aequalem csse
superaddito stylorum stigmalumve nuuiero; quod e schetnale suquenie (2)
clarius patebit.

Calycis lacinioe 3. ) . _ ; _,

. > Stamina 5. F. Hydropiper.

Calycis lacin. . 4. | . " „ ; _ "" . . ..: :

_ ,. > Stamtna b. P. Persicana.

Styli 2- J

Calycis lacin. . 5. ) . . ,

•" ' > Stamma 7. P. Onentale.

Siyh 2- J

, . , . _ ( aviculare.

Calycis lacin. . 5. 1 _ . _ ; , 1 ,

•. „ > Stamma 8. Polygonum. . . < dumeiorum.

Siyh 3. S '* ) p__,„

Fagopyrum, etc.

Et re vera sagacissima haec theoria valde plausibilis foret , nisi exceplio-
nibus, quas suppeditant P, Virginianum et species plures, quarum calyx
mox 4- mox 5- fidus, debilitetur.

iNil aulem habeo, quod opiuioni illustrissimi De Candolle objiciam , qui
staminum nuraerum laciuiis calycinis duplum, sed ( quod in Polygonis
fere semper accidit) abortu slaminum quorundam seriei inlernae ( sc. eorum,
quse laciniis opposila esse deberent ) defectivum saepe et incompletum esse
statuit. Unicum exemplum inilh notum numeri staminum completi, Poly-
gonum nempe acuminatum , iu quo calycis laciniae ( etsi non semper ) qua-

(1) In Nouv. Bulletin des Sc. par la Soc. philom. Tom. II, p. 585.

(2) Aub. du Petit-Thouars , 1. c. p. 586.

4-

6.

* \

5.

6.

4. j

5.

5.

5.

5.

7-

3.

5.

8.

2.

( 29 )
tuor statninaque octo. Rationem , qua in reliquis speciebus stamina aboriuntur
schemate sequente eiponere conabor :

Calycis laciniae 4- Stamina 5. abortiva 3. P. Yirginianum.

Magna Persicariarum copia.

P. amphibium,Senegalense,

elc.
P. Orientale.

Secliones Bislorta, Tiniaria,
Fagopyrum, Avicularia, etc.

Si numerus completus, tot stamina calycis laciniis anteposila esse de-
bent, quot iis allerna ; sed priora abortu fere semper incompleta sunt,
nunquam auletn unum e posterioribus deficit.

Longiludo quoque starninuni, in variis quidem speciebus varia , ple-
rumque tamen calyci aaqualis est ; in quibusdam ( v. g. P. aviculari el affi-
nibus et in sectione Tiniaria ) calyce dimidio brevior; in P. Orienlali et
specioso parum , in P. Bislorta dimidio , in P. viviparo fere duplo calycis
longitudinem superant.

Hic denique menlio facienda glandularum , quae in paucis speciebus
inter slaminum insertiones calyci insidentes reperiuntur. In P. Fagopyro
octo glandulae rotuudae , hemisphaericae, aureae nitidae, magnitudine anlhe-
rarum, interstitia inter slaminum omnium insertiones tenent. Idem quoque
in P. Virginiano observatur, cujus glandulae tamen minus prominentes,
nunnsque circumscriptas et versus infimum calycis fundum inter filamenla
huic adr.ata decurrentes roihi visae sunt. Similes hisce glandulas exhibet
P. Orientale. ( Cf. tab. III. K. fig. 2 , 3 et 4. )

Foecundatione slamina versus stigmata, quae plerumque breviora sunt,
connivent et anlheris jam apertis cum iis coeunt. Postea antherae dilabi
solent, filamenta autem vix marcescentia , ovario applicata, cum eo a
calyce involuta, persistunt.

( 3o )
III. Pistillum.

Gynceceum (i) Polygonearum ex unico constat pistillo, ovario sim-
plici, plerumque trigono, stylis tribus vel uno plus minusve profunde tri-
fido, rarius bifido et stigmatibus forma variis. Quas partes, a stylis stig-
matibusque incipientes, sigillatim perlustrabimus.

In Rumicibus stigmata tria, stylos tres filiformes horizontaliter divergentes
aut reflexos terminantia, fasciculum aut glomerulum e fimbriis laciniisve
exiguis, filiformibus , confertis conslitutum referentia, peculiarem praebent
aspectum. ( Cf. tab. II. E. fig. i et 2. - et Campdera opere laudato. )

In Rheis styli tres brevissimi divergentes stigmata ferunt totidem com-
pressa , plana orbiculato-reniformia , margine parum incrassato circumdata ,
laevia glabraque. (Cf. Tab. II. D. fig. 1 et 3).

In Polygonis styli ac stigiuata pro variis generis seciionibus varia. Stylus
unicus , vel ad mediam suam longitudinem vel ad basin usque in tot cornua
dividitur, quot carpellis ovarium compositum est. Ubi igitur achenium com-
pressum, stylus bifidus , ubi triquetrum, ibi trifidus (exceptisP. Hydropipere
et striclo , quibus ovaruim saepe vere triquetrum et stylus tamenbifidus est);
ubi forte achenium e quatuor aut quinqne constat carpellis, ibi stylum quoque
toties divisum inveni, de quo tamen infra plura dicendi locus erit.— In
majore specierum numero stylus staminum calycisque altitudinem subaequat
et tum semper est tenuis , filiformis , primo erectus , cornubus approximatis,
mox divergentibus exigius obtusis, nodulum, globulum vel capitulum refe-
rentibus. Stvlus semper nudus , glaber et laevis , vel ( ut in P. viviparo , ubi
cum staminibus calycem superat) lineolis minutissimis sulcatus est. (Cf. tab,
III. H. fig. 7.) Styli color albus, stigmatum nonnunquam flavicans aut rubellus.
Post foecundationem htijusmodi styli, cornubus in achenii angulos reflexis,
per aliquod tempus adhuc persistunt, donec dilabantur et achenium basi
styli communis apiculalum relinquanl. Haec stylorum indoles sectionibus Per-

(1) Cf. amici Roeper Obs. sur la nature des fleurs, etc.j ia Ser. Mel. Bot. II, p. 77
et seq.

( 3. )
suaria (i), Risiorta (2), Fagopyro (3), paucisque speciebus seclionis Aco-
nogoni (4) propria est. P. Virginianum aulem ab hac paullo recedit stylis
lalioribus, subulalis, non divergentibus , post foecundatioriem non in angulos
sed in uiiam eandemque facicm achenii incurvis et stigmatibus obsolelis ,
subacutis. (Cf. tab. III. N. fig. 6, 7 et 8 ).

Sectio Amblygonon stvlo gaudet brevi, basi simplici et satis valido, deinde
bifurcato , cornubus rectis , brevibus , oblique divergenlibus , quibus stigmata
insident capitata, stylo duplo crassiora , pileum referentia , facie superiore
convesa , inferiore , cui styli cornu se immittit, excavata. (Cf. tab. III. K.
fig. 7.) Cornua styli , achenii angulis opposila , post foecundationem
defluunt , dum slylus communis, achenium mucrpnatum efficiens, remanet.

Reliquae sectiones, acheniis triquetris praediiae , Aficu/aria , Tiniaria et
( masimam saltem ad partem ) Aconogonon , stylo distinclae sunt brevi, ad
basin fere usque tripartilo, cornubus oblique divergentibus angulisqne ache-
nii oppositis , et sligmalibus capitato-hemisphaericis, plerumque flavicantibus
verrucoso-scabriusculis. ( Cf. tab. IV. O. fig. 1 et 3 •, P. fig. 2, n et 12 ; et
tab. III. fig. 1, 3, 8 et 9. ) Talia quoque sunt Atraphaxium styli stigmataque.
(Cf. tab. II. F. fig. r, 3, 8 et 10).

Ovarium Polygonearum plerumque est trigonum , in minore Polygonorum
numero digonum, aole foecundationem viride , tenerum , membranaceum ,
postea indurescens , maturumque crustaceum , durum , semper glabrum,
fundo calycis persislentis immedialim inserlum ejusque Jaciniis ssepius
omnino involutum. In Rumicibus , ut supra diximus, sepala Iria interiora,
achenii faciebus adpressa sibique invicem marginibus applicata, quasi inte-
gumenti eslerni partes agunl. Liceat, descriptionem achenii ipsius Rumicum,
cum ab illo Polygonorum non differat , hic praeterire.

Rheorum fructus caryopsis polius est quam achenium , quia pericarpium
cum seminis membrana propria adeo cohaeret, ut unum modo iiilegumenlum
facere videatur. Caryopsis hic semper trigona ( interdum forte telragona )

(1) Cf. Tab. III, L. fig. 2 , 9 , 10 et i3 ; et M. fig. 1.

(2) Cf. Tab. III, H. fig. 1 , 6 et 8; et I, fig. 1:

(3) Cf. Tab. IV, R. fig. 3 et 11.

(4) Cf. Tab; VI, fig. 6 et 7.

b 7

( 3 2 )

angulis acutis late ala'a, valde siuiilis est fructibus Rumicum quorundara
et Polyguni dumctorum , a quibus vero ( uli supra adno'.avimus ) essenlia-
liier in eo dilTert, quod ejus alae non calycis laciniis , sed ipsorum peri-
carpii angulis formantur , calycis autem iaciniis sex, marcidis, achenii faciebus
angulisque opposiiis , in hujus basi persistentibus. In sectione transversali
caryopsidis ( Cf. lab. II. D. fig. n. ) parietes ejus apparent tenues , e stratis
tribus fuscis, arctissime inter se coalitis, formati et albumen immediatim
circumdantes. Intimum horum slratorum membrana propria seminis est ( tesla
epispermum ) ; mediuin, porosum cellulosumve et succo , ut videtur, resinoso,
inspissato, acri , castaneo lurgens, caeleris slratis crassius , sarcocarpium
vel endocarpium ; et extinium denique, lextura densiore insigne , epicarpium
audit.

Coccolobee uviferca fructus, calyce incrassato , sub-carnoso, baccaeformi
inclusus , achenium est ( obsolele trigonum vel sub-rotundum , carpellis
tribus efi ormatum. Parietes acbenii Coccolobarum , crassiores ac in reliquis
generibus Polygonearum, tria exhibent strala , exterius :( epicarpium) epi-
dermidi simile , medium ( sarcocarpium ) crassius , spongiosum , intimum
(endocarpium) densum ac laeve. In facie interna achenii parietes medio
inter angulos cristam aut carinam acutam , parum prominentem ( quasi
dissepimentorum rudimenta ) projiciunt (i) , unde semen ad eam reci-
piendam aliquantum incisum est (2). Kandem achenii structuram et in
Polygono adpresso Labill. , quod , leste illustrissimi R. Brown (.3) , ma-
jore jure Coccolobis quam Po/ygonis adnnmerandutn , observavi. — Semen
epispermio condilum , siccum sallem , iiitersiitio aliquo vacuo a pericarpio
distinctum, achenii formam imiiat ejusque Lasi fuuiculi umbilicalis brevis
ope affixum, apice acuminalum est. Albumeu magnum farinosum , album.
Embryo, ut videLur, vaiio modo in variis sneciebus positus est ; in P.
adpresso Labill. lateralis, in angulo qnodnn eueriore (4), immidiaiim
sub epispermo lalet , albumini incumbil. lladicula supera , teriium em-

(1) Cf. Tab. II, B. fig. 2 , ia.cjua prob dolor sculptor cristam nimis fortetn fecit ; et
Lam- Ul.t. 5i6.d— g.

(2) Cf. Tab. nostra: II, B. fig. 4 e * 5.

(3) Prodr. II. Nov. Holl. I , p. 420.

(4) Cf. Labillardikre , Nov. Holl. I, p. 99, t. 127, fig. 7.

( 33 )
bryonis longitudinem aequans ; cotyledones angustse , incnmbentes. In
Coccoloba wifera autem et laurifolia embryonem vidi axilem , medio albu-
mini immersum , leniter undulatum , colyledonibus latis tenuibus (i).

Polygonorum fructus omnium achenium est proprie sic dictum, in
plurimis speciebus carpellis tribus , in paucioribus duobus compositi.rn ,
sa?pius, ut supra demonstravimus , calyce persistenle totum recondiltim.
Carpella sibi invicem plerumque aequalia el dorso achenii angulos consti-
tuenlia , separalim contemplata formam satis variam ostendunt et super-
ficiem planam aut convexam , laevem nitidamque vel opacam vel vario
modo elevato-punclatam , aut scrobiculalo-striatam ( si quidtm puncta
depressa in lineis disposita sunt ). Quum experientia edoctus sim, formam
aclienii ejusque superficiem in genere Polygono pro distinguendis specitbus
characteres constantissimos offerre , in auctorum diagnosibus autem fere
omnino neglecios eos invenerim , haud abs re futurum existimavi , si va-
rias acheniorum formas accuralius describertm et strictioribus teiminis
designarem.

Achenium lenticulare s. compressum voco quodcunque duobus tanlum

componitur carpellis, et quidem orbiculato-comprcssum , si ad formam

orbicularem magis accedit et breviter tanlum acuminalum vel potius apicu-

latum est, (v. g. P. Orientale , Persicaria, etc, cf. Tab. III. K. fig. 12.

a, et L. fig. 10.); cordato-compressum , si carpella basi relusa aut cor-

dala ( v. g. P. Nepalcnse , cf. Tab. VII, fig. II. 7.); ovato - s. pyrijormi-

comprcssum, si medio latissimum, utrinque atlenualum, apice acuminatum,

basi vero obtusatum , ( v. g. P. Virginianum cf. Tab. III. N. fig. 9. )

Hujusmodi achtnia vel acuiangula vel obstusangula et faciebus nuric

convexis nunc planis aut depressis,. saepius qucque facie altera depresfa,

concava, altera convexa aut medio tanlnni gibhere obsoieto munila,

exstant. In P. slricto et Hydropipere tale gibber sarpius adeo auclum in-

venitur, ut aclienium, elsi duobus solummodo caipellis composilum sit,

lamen vere triquetrum esse videatur, angulo lerlio tanlum oblusioie (cf. Tab.

III. M, fig. j , 2 et 3 ). In specitbus atheniis hnlicularibus praditis athtnia

nonnunquam triquetra et in.mo penUgcna ( iriLus aut quii.que caiptllis

(1) Cf. Lam. ill. t. 3i6. h. i.; et Tab. nosltx II, B et C. Cg. 4.

9

( 34 )
composita) observavi ( cf. tab. III. K. Qg. 13 , i3, 14 et i5, et L. fig. 5,
i3 et 14 ), qnoe vero, cura etiam semina plura (interdum) continerent,
ad monstrositates per excessum referenda sunt. Hac de re infra uberius dis-
seram. An aclienium ita formatum e duobus aul pluribus conslet carpellis ,
facile elucet ex accuratiore angulorum examine. Lineam , quae in angnlis
veris (carpellorum numerum indicantibus ) invenitur, in tertio eoque ob-
tusiore angulo achenii P. Hydropiperis et slricti nunquam , in acheniis
trigonis autem P. Persicarice et P. Orientalis scmper vidi. (Cf. Tab. III.
K. fig. 8, 12, i3, i5, c. ; el L. fig. i3, a. ) Si quidem haec linea in angulis
acheniorum lenticularium conslauter observatur, in angulis lamen ache-
niorum legitime triquetrorum non semper conspicua est.
Achcniorwn triquctrorum varias formas ita designabimus :

1. Faciebus ovatis , si apice attenuatae, basi rotundatae , infra medium
latiores sunt. ( Cf. tab. IV. O. fig. 10; R. fig. 9 et i3. )

2. Faciebus ovato-rhomboideis , si medio lalissimae , basin et apicem
versus Eequaliter attenuatas et fere aeque latae sunt ac longae. ( Cf. Tab. III.
G. fig. 9; H. fig. 10.) — In unico P. emarginato forma quasi orbiculato-
rhombea occurrit, et hic quidem saepius facies latiores sunt quam longae.
( Cf. tab. IV. T. fig. 2. )

3. Faciebus elongato-s. elliptico -rhombcis , si eandem fere formara re-
ferunt ac autecedentes, magis tamen elongatam ( v. g. P. arcnarium, )

Differunl denique achenia triquetra angulis obtusis, rotundalis , integris
aut dentato-sinuatis incrassatisque ( P. Tataricum , cf. tab. IV. S. fig. 1.),
acutis, carinatis 1. in alam lenuem membranaceam productis. (P. emarginatum,
cf. ibich T. a )•

Quod texluram parietum (testarum) acheniorum attinet , leviores tantum
exhibent dilt"erentias. Quamvis tribus compositi stratis , tamen simplicem
mcm!jranam, crassltie variam referunt, mox tenuiorem fere pergamenaceara, mox
duiiorcm atque crassiorem, crustaceam. Slratum extimum (epiderinis r epicar-
piun) pelliculaest tenerrima, vix separanda, sirato subjacenti ubiqne arciissime
adhajrenset decolor. — Stratum ;nidium (Sarcocarpium), trium scmpercrassissi-
muai :n ovario juniore seraper cellulosum v. sub-spongiosuin (v. g. tn P. Pirgi-
niand) in achenio iruturo e lela densiore purenchymalosa consiat, colorem exhi-
bens fuscum nigrumve et faciem externam planam aut vario modo asperam
sc. scrobiculatam et granulato-striatam. — Stratum denique intimurn (endo-

( 35 )
carpium ) laminam refert tenuem , carlilngineam , elaslicam , densam tena-
ceuique, a sarcocarpio nonuisi colore pallidiore distinguendam, facie interna
lajvi ac nitida cavitatem achenii vestientem. Qute lamina intima in basi
achenii lineas tres oslendit parum elevatas, ex angulis in areolam parvulanr
centralem, tereliusculam 1. sub-triangularem coiiflueiilcs , quse areola, fu-
niculo uinbilicali punctum inscrlionis pra:bens , pro placenta haberi potest.
Scd funiculuui non ipsi hujus areolae cenlro , sed ejusdem angulo cuidam
alfixum invenimus , quo phaenomeno conjeclura nostra , reliqua ovula ,
quae ralione numeri carpellorum poscuntur , abortu periisse , veri similior
adhuc fit. Atlamen, quamvis achenia tam compressa quam triquetra , ut
vestigia ovulorum abortivorum deprehenderem, omnibus vilae stadiis sedulo
examinaverim , nunquam mihi contigit , ovula plura aul saltem eorum ru-
dimenta reperire. Observaliones quoque in P. Virginiano institula; , in
quo , suadente illustrissimo De Candolle, anle floruni evolutionera in basi
caulis incisuram annularem feci, a:que frustraneae fuere (i).

Ovulum in acheniis Poiygonori.m, quae viva observare potni, omnium ante
foecundationem et primo siadio post eam duplici modo, basi scilicet et apice,
afBxum inveni. Apice, enim funiculo brevi (vasibus auram foecundantem
vehenlibus ) cum slylorum basi, quibus nexu continuo adhaeret, communicat.
Basi vero funiculi umbilicalis ope , in quem ovulum pauliatim abire videlur ,
fundo achenii inseritur. (2) Punctum igitur, quo vasa descendentia s. pis-
tillaria semen , ut videlur, iu.mediatim attingunt , radiculae proximum , hilo
autem seminis (quod funiculo umbilicali opposilum) toto semine interposito
oppositus est. Ovulum , cum funiculus ejus superior inferiore mulio brevior
sit , apici achenii semper propius est quam fundo ; apex enim eo plerum-

(i) 111. De Candolle eodero expcrimento ab Aesculo Hippocastano obtinuit , ut ovula
ses , quorum duo aut plura abortiva esse solent, tcI omnia vel saltem solito plura mntu-
rescereDt. Cum sectio annularis nonnisi in speciebus frutescentibus institui possit , hse
autem in Polygonis rariores sint , boc esperimentnm in plnribus repentendi opportunitas
mihi defuit , quare alios observatores botanicos rogalos babeie velim , ut faciant, quod
mihi non licuit.

(2} Cf. Obscrvationes huc spectantes in Polygonis aliisque plantarum ordinibus institutas
a cl. Aug. de St. Hilaire in ejus Me'moire sur les plantes auxquelles on attribue un placenta
central libre, etc. in Annal. du Mus. 1825 , p. 267. sq.

( 36 )
que repletus est; inferior autem cavitatis pars praeter funiculum umbilicalem
nil cuiniiiet. Foecundatione peracta ovulum tumere et ih longurn crescere,
vel quasi aJ fundum achenii descendere videtur, quo simul funiculus urabi-
licalis seiisiui dimiiuieiis in corpusculum istuJ exiguum brevissimumque ,
quod in semiue raaluro inier hilum et achenii fundum positum reperiinus,
reducitur. Duplex seminis in achenio inserlio nonnunquam in maturo quo-
que adiiuc observatur , tum vero uterque funiculus levissime tantum cum
achenio cohaeret. — Nutaudum adhuc est , achenia inde a foecundatione
formam quodammodo mutare ; ante eam nimirum circa apicem plerumque
latiora et basin versus attenuata , accrescendo deinde conlra versus basin
latiora et apicem versus magis altenuata fiunt (Cf. Tab. III. H. fig. xr).

Primo post foecundationem tempore, antequam colorem viridem cum fusco
mutaverint , carpella adhuc diaphana nervis tribus parallelis manifestisque
notata vidi. ( Cf. Tab. IV. R. fig. i3 ).

Semen maturum solitarium achenio contentum , cujus cavitatem exacte

implet , formam quoque totalem achenii refert , angulis tanlum minus acutis,

apice brevius acuminato et basi rotunJiore , saepius corJata. Seminis facies

( v. g. in P. Fagopyro ) interJum lineam mediam paullo depressam exhi-

bent cui alia liuea , in facie parietum interna vix prominula ( carpellorum

margines ), respondet. ( Cf. Tab. IV. R. fig. r3, i^, 18, 19 et 20. a.)—Hiium

colore plerumque ferrugineo in seminibus compressis elliplico-orbiculare ,

( cf. lab. III. K. fig. 9.) , in triquetris obtuse triangulare est et terliam v.

dimiJiam parlem baseos seminis aequat. In P. Fagopyro hilum lineis tribus

obsoletis , e centro in angulos excurrentibus , in areolas tres sub-rhomboi-

deas divisum vidi. ( Cf. Tab. IV. R. fig. i5.) *- Funiculus umbilicalis

teres, albus 1. fuscescens, vix '/3 aut J / a iineam longus, semini arctius inhaeret,

quam achenio.

Spermoderma albidum, rubellnm, flavicans, ferruginenm, castaneum, ple-
rumque laeve, tunica est ut plurimum adeo tenuis, ut in duas lamellas, quibus
conslat, dividi vix queal, quas vero lamellas in P. Alpino , ubi exterior
fusca, solidior, fere lestacea et scrobiculato-punctala ( cf. lab. III. G. fig.
io.): inlerior contra lenuissima decolor ac pellucida, facile discernes.

Albumen Polygonearum plerumque farinosum , album , in Polygonis
quibusdam corneum , 1. carnoso - carlilagineum, tumque sordide album

( 3 7 )
V. cinerascens , occurrit. Farinaceum primo post foecnndalionem tempore
fluidum lacteum refert , carnosum ab initio solidum est. Pro embryonis
forma et positione variam quoque exhibet formam. Excepta sectione Fago-
pyro et quibusdam aliis speciebus, inlegrum semper, 1. indivisum et semini
conforme tst , quod mox ex embryonis descriptione satius elucebit. Si co-
tyledones acciunbentes et latiores exstant, albumen sulco pro iis recipiendis
exaiatum, aut ( quod iu P. Alpino accidit , cujus colyledones diametrum
seminis tequant ) a coiyledonibus in duas parles oequales dissectum, invenitur.
(Cf. lab. 111. G. fig. «i et 12.) Idem quoque in Fagopyris inveniiur ,ubi eua-
biyonis axiiis coiyledones contorluplicata? parte superiore albumen involvunt,
inferiore ab eo leguntur. In seminibus vero, quorum coiyledones altera alteri
incumbentes juxta angulum seminis positae sunt, albumen sulcum nullum,
sed angulum modo paullo depressum ostendit.

Embryo landem positione ac forma triplici modo variat. Axilis in sola
Fag opyri sectione invenilur, in reliquis scmper uniiateralis angulo cuidam
albuminis incumbit. Radicula in toto Polygonearum ordine constantissime
supera, colyledones nunc accumbentes nunc incumbenles. In Rheis embryo
sub-axilis est, cotyledonibus planis et foliaceis, ab albumine omnino recon-
ditis,sed alteri seminis laleri approximatis et cum eo parallelis (1).

1. Embryo axilis.

( Sectio Fagopyrum.) Radicula supera, dimidiam vix longitudinem seminis
aequa.ns, seminis apicem efficiens, cotyledonibus involuta. Coty ledones foliaceae,
latioies quam longae, cordata?, latere altero multo latiore (cf. tab. IV. R. fig. 22 -
240' parle minore alterius cotyledonis parti majori applicata, involuta? et circa
axin. contortae (cf. ibid. fig. 16, 17 et 21.), superiorem albuminis partem irtvol-
ventes (cf. ibid. fig. 14 et 18-20. b.), ab inferiore ipsa3 invoiula; (ibid. c), unde
in qualibet seminis facie linea obliqua s. linese duce in anguluin confluentes cer-
nuntur, quibuscoiyledonum margo, quousque ab albumine tegitur, designatur,
(ibid. d. ). Cotyledones jam nuncnervoruinpalmatorum lineamenta ostendunt ;
pl'amulae autem vestigium nullum animadverlitur. Rasi albumen ab embryone
'pariun rccedit eumque nudum prospicere sinit, ita, ut cum cotyledonibus sub

(0 Cf. Gaertn. de fruct. II, p. 177. seq. . t. 119; et Tab. nostra; II. D , fig. 11.

10

( 38 )
forma S. Romani conduplicatis spermoderma immediatim tangat (cf. tab. IV.
R. fig. 17).

2. Embryo unilateralis.

A. Cotyledones accumbentes. In tola sectione Persicaria , Bistorta , el
Convolvulo radicula dimidiam circiter embryonis partem constituit et co-
tyledones variae lalitudinis , altera alteri accumbens, sulco plus miimsve
profundo albuminis, in angulo seminis excipiuntur. Cotyledonum forma
inter linearem el ovatam variat. Plerumque cum radicula ad angulum ob-
tusum, 120 — 135, graduum , committuniur. Plumnla inconspicua. Nervoruui
colyledonuni , si ullius, medii tanlum vestigium apparet.

B. Cotyledones incumbentes. (Seclio Auiblygonon et Aviculatia.) Radicula
ut in priore. Colyledones semper angustee , lineares, altera alteri iia in-
cumbente , ut earum una tantum albumen tangat et neutra sulco albuminis
immissa sit. Piumula inconspicua, cotyledones nervi medii lineamenlum jam
exhibentes. — Hoc eodem modo et in Piumicibus, Atrapha.xibus (1) et Po-
Jygono adpresso Labill ,embryo unilateralis, cotyledonibus angustis ac incum-
bentibus , invenitur.

Antequam seminum historiam relinquam , monstrositalum , quas nonnun-

quam occurrunt , mentionem faciendi veniam rogo. Quum de achenii struc-

tura dissererem, plura jam liuc spectantia protuli. Achenia nempe lenticula-

ria haud raro in triquetra abire , vel tribus et immo quinque carpellis

componi dixi. Ita quoque in sectionibus, quibus achenia triquetra esse so-

lent, alia inveni , quae tetragona (quatuor carpellis composita) erant. (Cf.

tab. III. H. fig. 8 et 9 ; et tab. IV. R. fig. 12.) Idem quoque ia Rheis

saepius observavi. (Cf. lab. II. D. fig. 10. ) Semen tum, praster angulos

quatuor loco trium, nil alieni exhibuit. Sed in Poiygoni Orientalis achenio

triquetro (tribus carpellis composito) duo inveni semina, qtioruni utrumque

angulum unum et dimidium achenii implebat et formam irregulari-trigonam

exhibebat , quoad reliquas partes compietum et embrvone praidilum iatci.ali

(0 Cr. Gaeitn fruct, II, p. 181; t. 119. f.4. — Lam. ill. t. 5i5. f. 2. Tab. nostis II,
F. fi". 11.

( 3 9 )
perfecto. ( Cf. lab. III. K. fig. 14. ) — Multo rariores vero sunt casus , quibus
atb nia angulis (carpellis) numcro nonnali paucioribus constent. Talis de-
fectus unicum exemplum in P. aviculari obviam mihi venit , in quo ache-
nium ( duobus formalum carpellis) formam fere P. Virginiani imitabat
etsemen continebat pyriformi-compressum acuminatum, rite consiitutum.
( Cf. tab. IV. O. fig. 12. ) Casum supra allatum de seminihus duobus, quae
in achtnio Irigono P. Orientalis (et quidem angulis istis circa centrum baseos
achenii conspicuis insidentia) reperi , haud nullius momenti credo ad
explicaudam fructuum Pulygonearum theoriam, semiua nimirum vel dua
vel tria adesse debere , quorum vero unum vel dua abortu defieere solent.

IX. AFFINITATES.

Cum totius Polygonearum ordiuis talem notitiam nondum nactus sim,
ul ejus affiniiates cum aliis planlarum ordinibus propriis auspiciis tractare
possem, pauca tanlura referam , qnae alii auctores de hac re autumarunt.

Carolus a Linne, cum Polygoncas ad eundem ordinem relegaret, quo

Atriplices et Lauros referebat , et Polygoneis genus Begoniam proximum

adsociaret, niutuas* affinitaiis, quae has irKercedit familias, sensum manifeste

jam prodidit. Mirum vero videlur, eum hunc ordinem in classi Oppositi-

foliarum possuisse (r).

A. L. de Jussicu (2) quoque affinitatem cum Atriplicibus indicat et,
quamvis incerlus, Bcgoniam genus affine putat.

///. J. E. Srnith (3j affinitatis inter Polygonearum et Bcgoniacearum
fructum mtnliontm fatit eamque affinitalem omnino analogam dicit illi,
quam inler Cornpositas et Campanulaceas , Chcnopodcas et Phytolacceas

(1) Cf. Smith gramm. of tot. p. 209. sq.

(2) Gen. pl. p. 85.

(5) Grdmai. of bot. p. 117.

( 4o )

invenimus. Ei re vera, haud procul a vero abfuturos existimo eos, qui
Begonias Polygoneas polyspcrmas dtcunt (1).

Cum Chenopodeis Polygoneae conveniunt : calyce monophyHo, pnrtito,
staminibus definiiis, imo calyci inserlis, germine unico supero monospermo
a calyce saepius tecto, albumine pleruruque farinoso; discrepant autem,
uti ill. R. Brown (2) optime dixit , radicula supera.

Laurinew, etsi non manifesle affines, proxime tamen juxta Polygonearum
ordinem in systemaie naturali ab ill. de Jussicu jam positae sunt, neque
injusle. Calyce et praecipue staminum numero definilo, quorum series in-
terior saepius abortiva , eorumque insertione , satis couveniunt.

Quae porro aflinitales generum Polygonearum iuter se spectant , qVum iis
rite indagandis neque tempus neque opporlunitas suffecerirft, pauca tantum
observabo, eaque non pro certis absolutisque tradam. Ad Atraphaxin
Polygonum accedit slaminum stylorumque indole, antheris nempe versa-
tilibus sligmalibusque capitalis, achenio lenticulari, embiyone unilaterali
albumineque farinoso. Characteribus , quibus Atraphaxis a Polygonis ditlVrt,
hoc genus Rumicibus affinius fit, nempe numero senario staminuru et
inaequalitate laciniarum calycis ( quarum dua3 interiores eaeque majores,
erectae, post anlhesin cum faciebus invicem anplicalae , achenium inter se
recipiunt eique integumentum accessorium dipterum proebeni ). Analogia
inter alas calycinas, quae in Polygono dumctorum et Atraphaxi fruclum

(1) Liceat ipsa ill. auctoris verba huc afferre : <. What has just been remarked , of
tbe uncoDstancy of number in the seeds of particular plauts , and of its great diversily in
species or genera uearly akin, may possibly dimiuish the apparent absmdity of cwjsidering
the great differenccs between the frtiit of Begonia AuHPoljgonum or Rumex , and belwcen
that of some Campanulacece and the Compositce , as a matter , of but secuudary impor»
tancc, and may reconcile us to the opinion that such differences should give way, in both
cases , to strong points of agrectnent. Even the great ilistinction betwcen the inferior
germen of Begonia, and tbe superior one of ihc Ordcr of Polj-gonew Juss. , is invalidated
by thc above instance of T^accinium j and the coincidence of habit is so remarkable, that
J cannot but confess mysself very anxious to ascertain a decisive affinily, or analogy, in
fructification , lest the great foundamcutal pricciple of all sound botauical classification
should , in aoy degree , be underraiDed ». Gramin. of bot. , p. 216.

(2) Prodr. fl. Nov. Holl. I, p. 418.

( 4t >

tegunt, illusoria tanlum est, qiuim in Atraphaxi alae duae nonnisi adsint ,'
quae non e sepali nervo medio in carinam producto oriuntur, sed sepalorum
marginibus formantur. Genera Atraphaxis et Polygonella Mich. (i) inter-
media inter Polygona et Rumices sunt.

Si genus Oxygonum Burchell (2) , penitiori post hoc examini submissum,
genere re vera a Polygonis discrepare inveniretur, prosimum tamen illi man-
surum arbilror.

Quod vero Coccolobas respicit , quibus (saliem quoad semen ) aliqua cum
Fagapyro affinitas est , habitu adeo a caeleris generibus recedunt t:t melius
propriam Ordinis tribum constituerent. Cum Polygonis enim conveniunt
Coccoloba; sepalorum numero et positione , stamiuum forma, calyce fruclum
involvente haud alato, embryone saeue unilaterali, albumine farinoso, floribus
racemosis, caulibus volubilibus, ochrearumque forma. Discrepant ^autem
calyce maiurescente fructu incrassato et baccaeformi , achenio subgloboso ,
habilu , caulibus lignosis foliisque coriaceis.

X. DIVISIONES.

Divisiones, quibus auctores hucusque usi stmt, maxime ex habitu, in-
florescentia , foliorum et ( raro quidem ) acheniorum forma desumlae, variis
Iaborant incommodis, quorum enumeratio auctorem novam divisionis melho-
dum propositurum excusabit. Primo loco vituperandi sunt , qui non eosdem
semper characteres respicientes unam seclionem secundum caulis indolem ,
alteram secundum inflorescentiam, tertiam secundum foliorum formam, elc.

(1) Michaux fl. bor. Am. II. p. 240.

Cl. Nuttall (Gen. of North American plants I, p. 255.) Polyqonellas tanquam sectio-
nem propriam generi Poljgono adjunxit.

Quum vero penilius Polygonellas esaminandi opportunitas mihi defuerit, characterem
ejus essentialem in libris laudatis respicere lcctoicm benerolum invito.

(2) Gf. prsefationis nostraj pag. u.

(i

( 42 )

designarunt. Quod ipsas eorundem sectiones atlinet , facile apparebit ,
saepe species manifeste affines longe ab invicem remotas , et contra alias riie
longe separandas valde approximatas et juxta positas exhibere. Opus non est
qnod exempla afieram , quum res jam ex descriptione organorum , prasser-
liin fructificaiioni inservientium eluceat et mox argumentis, quibus sectiones
noslrae suffulciuntur , salis bene , ut speraraus , probabitur. Slaminum nume-
rus , in eadem specie saepius inconstans, ut supra vidimus, vix speciebus
dignoscendis characterem praebere potest , multo minus igitur seciionibus
definieridis, nisi species diversissimas in eandem seclionem cogi et praeterea
frequentes exceptiones admitli velimus.

Characteres autem diagnosiicos ( vel speciebus applicandos vel sectionibns)
semper ex iisdem organis iisque non variantibus desumendos esse , nemo
est, qui negabit. Prhnum igitur characterem sectionum ex albuminis et
cotyledonum indole , et reliquos ex ochrearum et achenii forma elegi , in-
florescentiam vero praesertim subsectionibus constituendis adhibui.

Pro albumine, in aliis corneo , in aliis forinoso, totum genns in duas divi-
siones primarias separare , in harum autem utraque pro cotyledonum, ache-
niorum, inflorescentias, braclearum ochrearumque forma, slaminum numero
et denique vegelaiionis modo sectiones definire, oplima inihi visa est
methodus , qua tam heteromorphi generis satis magna specierum copia
rationaliler et naturaliter simul distribui possit. Characteribus hisce , nullis
variationibus obnoxiis , specierum cujuslibet sectionis habilus communis de-
pingitur, et , si quidem hoc modo sectionum definitiones minus concinnae
evadunt , id boni taraen habent , quod diagnoses specierum multo breviores
facilioresque reddant, cum characteres generales in diagnosibus non amplius
repetendi sint.

( 43 )

Erabryo
umUteralis

Cotyled. accumbent. 1
Acheuium triquetr. j

f Caulis simplicissimus

aonostachyus , ochrese
|cylindr. , rad. tuberosae

3

}res paniculati v. ea-j
ulati , ochreffi semi->
,indric,E. )

Bistorta.

Flores
Vcyl

/ Albumen
farinosura.

B
C

S
C
ttC

c

-

Aconogor.on(i).
Amblygonon (2).

bryo axilis , cotyledon. contortuplicatffi , achen. triquetr. ,) Pa CT OPVriim
flores, racemosi , ochr. semicylindr. j & w

' Cotyled. incumbentes , achen. lenticulare, flor. )
s_picati, ochr. cylindr. J

Achen. triquetr. , flor. \

/-..,, ■ I racemosi V. capitati , f r.,. • • /0 .

. Colyled. accumbentes. \ numuam ^^ ochr . > 1 imarta (3).

Albumen corneum ,
embryo unilateralis.

nquam spica
| iemicylindr.

Achen. lenticulare v.
triqoietr. , flor. spicati,
rarius capitati , ochr.
^cylindr.

Cotyled. incumbent., achen. triquetr., flor. axil-)
lares , ochreaj biloba?. j

Persicaria.
Avicularia.

XI. DISTRIBUTIO GEOGRAPHICA.

Quae dc Polygonorum distributione geographica scimus, nimis fragmen-
taria et immo incerta sunt, ut leges, quibus hoc genus subordinaium sit ,
ex iis abstrahere possimus. Plurimi quidem auclores locos natales accura-
tiores et soli , in quo crescunt , naturam indicare neglexerunt, et ill. A.
de Humboldt solus ahiiudinem geometricam, ad quam Polygona adscen-
dunt, mensus est. Ex his vero patel* Cocco/obas, regiones infimas marique

(i) «xo>«>mw Compositum es «xo»au , acuere , et ?mw, angulus.

(2) E Giaeoo «V/3au'«, obtusus , et >&>»os.

(5) Tiniaria nouu-ii est , quo P.lygooum Convolvuium nuacupavit Marcellus Burdi-
galensis ( Marcel de Boideaux), Theodosn 1. archialer , qui histoiiam plautarum vulga-
rium scripsit. Cf. Sprengel hist. rei herb. I. p. 21 5.

( 44 )
proximas amaiM.es, allitudinem i3oo pedum parum superare (i), Po/ygona
autem inde a maris liloribus usque ad allitudinem 8784 pedum (2) crescere.
Reliqua3 species ab illustrissimo peregrinatore laudata: in lanla soli eleva-
lione non provenire videntur. Post sectionem Aiiculariam species sectionis
Persicaricc (3) maximam soli altitudinem attingunl , ad quam species sec-
tionis Tiniarm (4) haud accedere videmus. Quae observationes in regione
Amcricce a>quinoctiaii factse cum iis quoque conveniunt , quas, etsi minus
accuratas, tn Helvetiw Alpibus instituimus. Omnium enim ahissime provenit
P. aviculare , cujus varietas nana in Monte Cenisio ( alt. 5892. pedum )
legitur. Montes quoque amant species seclionis Bistortce, quas in Helveliae
Alpibus inde ab allitudine 25oo circiler pedum usque ad 5ooo ped. et ultra
invenimus. Polygonum viviparum et Bistorta in pratis ad viam publicam
in summo Monte Cenisio leete et copiose crescunt. Ejusdem sectiones species
Nepalenses omnes quoque alpinae sunt. — P. Persicaricc var. nanam ad
lacum dictum lac de Joux in Jurasso ( alt. 3o54- pedum ) legit cl. Seringc ,
qui, in Flora Heivetica, prsesertim Alpina, versalissimus ejusque peritissimus,
reliquarum specierum ne ullam quidem in Alpium ei Jurassi locis editioribus
invenisse aflirmat. P. Alpinum enim Alpes non adscendere videtur, sed in
vallibus tantum, v. g. in Vallesia, in alt. 1000-2000 ped. crescit. — P. Fago-
pyrum in Alpibus in altitudine 2ooo-3ooo pedum et ultra adhuc colitur el bene
maturescit.

Polygona caeterum plantis adnumeranda sunt , quas ill. De Candollc (5)
sporadicas vocat , i. e. quoe haud magna copia in uno loco congregalse , nun-
quam magnam soli plagam occupant ( sicut Erica vulgaris L. , etc. ) et sparsse
tantum vel parce consociatae in plurimis lerrae regionibus nascunlur. — Quoad
soli naluram chemicam v. geologicam , observationibus huc speclantibus om-

(1) Coccoloba Barbadensis (Humb. , B. et K. uov. gen. et sp. II. p. 175.) in ahitu-
dine, i32o pedutn, C. obovata ( ibid. p. 176.) in alt. 1080 pedum, cajteras species
yero in rcgione, qua? maris superficiem parum superat , crescunt.

(2) P. lacerum, sectionis Aviculariae, ( Humb. , B. et K. 1. c. p. 177.), iu alt. 8784.
pedum inventum est.

(3) Ex. gr. P. segetum ( H. B. et K. I. c. p. 177. ) quod in alt. 8160 ped. crescit.

(4) P. tamnifolium ( H. B. et K. I. c. p. 180.) in alt. 5400—7200 ped. invenitur.

(5) Essai'ele'mentaire de geogr. bot. p. 54. — Dictionn. des sc. nat. XVIII.

( 45 )

nino caremus. Pancas scimns species ( P. salsugineum , maritirnum et Poly-
goni avicularis var. litoralem ), quas in solo s;ilibus impraegnato crescant.
Quaedam aliae, v. g. P. Persicarice var. lapathijolia, lubeulius circa fimela
crescentes, talem luunum forsan nitricausa, quod stercoruui decoinposiiione
producilur lerraeque coimnunicalur, amanl.

Sunnnam specieruin in variis globi partibus sponte nascentium plurium
incertarum causa accurale deliiiire nequiuius.

In Europa numeramus species i^ — 16.

In utraoue Sibiria 19 — 20.

In Tataria, regione Taurico-Caucasica et Armenia. . , 5 — 6.

In Aegypto, Barbaria et Persia (tide Delile, Poiret et Sieber). 10 — 12.
In India Orientali (sc. Bengalia, Nepalia , Archipelago insu-

lisque Molhccis ) 5o — 55.

In Cochirtcfiina , Cliina el Japonia 16 — 18-

I11 Nova-Hollandia ( ex R. Brown ) , . . » 12.

Ad Caput Bonce Spei inque insnlis Madagascar et Borbonia. » 6.

In Guinca el insulis Canariensibus 4 — 6.

In America borea/i ( ex Nutlall, Torrey , Elliot, elc. ) . . 20 — 22.

In Amcrica ceauinoctiali el Brasilia (1). 9 — 10.

Sunt vero spccies, uti mox demonstrabimus, quae non modo in variis
ejusdem hemisphaerii regionibus , sed immo in utroque globi hemisphaerio
crescunt.

1 . Species Europce , Americce borcali et Asiee extratropicce ( Indice
Orientali, Chince et Japonioe ) cornmuncs :

P. Bistorta L. ( fide Nutlall et Thunberg. )

P. amphibium L. ( fide Nultall et sec. specimina in China lecta, herb. ill.
De Candolle. )

(1) Hic autem soluramodo de speciebus descrlptis loquor, quibus porro species nondum
descriptas circiter sex addere licet quas ill. Aug. de St. Hilaire iu Brasilia et qnidem
praecipue in Provincia St. Pauli lcgisse mihi dixit , ciuaruin desciiptiones rnox iu egiegiis
bujus Botauici operibus legere speramus.

12

( 46 )
P. Persicaria L.

— Convolv
■ — aviculare L. ( Ex Nutt. et Roxb. )

— maritimum L. fide Schouw(i).

•ana L. ) „ „,. „«-».■-

, > Ex Nult., Tluinb., Lour.
Ivulus. L. )

2. Species Americce boreali et Asirn extratropicce communes, in Europa

non crescentes :

P. arifolium L. (Ex Nutt., Thunb. et Scliouw 1. c, p. 44- )

— sagiltatum. L. ( Ex Nutt. , Don et Schouw 1. c. , p. 44« )
? — mite Pers. ( ex berb. ill. DC. )

? _ ghbrum. Willd. ( ex herb. ill. DG. )

3. Species Novce Hollandiw , Indice Orientali et Cap. B. Spci

communes :

P. lanigerum R. Br. (ExR. Brown, Roxb. et Burchell. )

— Orientale L. ( Ex Willd., Roxb., Rob. Brown et herb. ill. DC. )

4- Species omnibus Mediterranei litoribus communes :

P. aviculare. L.
— maritimum.

' i Delil., Desfont. (2), Schouw (3).
2. L. 1

XII. USUS.

Laudant medici, opifices atque agricolse pluriumPolygonorurnproprietates,
quas , cum vel salis superque jam innotuerint , vel nimis atlhuc in obscuro
lateant, breviter tantum hic enumerabimus. Omnium saue utilissimce spe-

(1) Schouw Dissert. de sedibws plantarum originariis, etc. HHynias 1816.

(2) Flora atlantica , I , p. 555.
(5) L. c. p. 22.

( 47 )
cies sunt P. Fagopyrum et Tataricum , quorum fruclus in multis antiqui
oibis rcgionibus frumenti inopiae supplent , unde nomen jrumenti sarace-
nici nactae sunl , quia pluribus populis orientalibus , praesertim illis , qui
fagam agnnt vitam , unicum praebent frumentum. Ilisce enim populis uti-
lissimum commodissimumque est Fagopyrum, cum cuhura facillimum sit ,
in qiiocunque fere solo provenial etbrevi temporis spatio malurescal. At non
sohim per Asiaj regiones plurituas , sed eliam per totam Europam divulgata
est Fagopyri cnltura. Iu Nepalia, teste Cl. Wallich (i) , cum P. Fagopyro
et Tatarico etiam P. emarginalum colilur; in Russia et Sibiria priores
tantum harum specierum , in reliquis Europne rcgionibus praecipue P. Fago-
pyrum, multo rarius autem P- Taiaricum colunlur. Atlamen ill. De Can-
dollc (2) P. Tataricum pras casteris ciiltum vidit in Pedemontii valle
dicla Luzerne , cujus incolse hanc speciem P. Fagopyro praeferunt, quia
cilius , ideoque in annis quoque jerotinis et in majore Alpium aliitudine (3)
malurescal. Pedemonlanis P. Fagopyrum « jormentine de Saroic » , et P.
Talaricum vgranette» v. « Jormentine de Luzcrne » audit. Poslerior spccies
priori in eo inferior est, quod florum evolutio lardius et inaequaliter pro-
grediiur (4; , et quia ejus farina nigricans et paullo amara est. In fenilio-
ribus Europae regionibus Fagopyrum minus pro hominum ac animalium ,
praeseriim avium domeslicarum, usu colitur, quibus egregium praebet ali-
menlum. In Japbnia, ut nobis tradidit Thunberg (5) , « e farina hujus »
(sc. P. Fagopyri ) « placentae rotundae , scepe coloralae , coctae in usum
peregrinantium , in omnibus labernis venales exsiant ».

Polygonum odoratum Loureiro (6) coli dicit iu toto Regno Cochincliitia;.
« Planta ista dat opiimum condimenlum carni et piscibus , prascipue assis ».

De Polfgono hispido ill. de Humboldt (7) Iradidit : « Aethiopes, loco
herbte Nicolianae. fumum foliorum b.ujus planlge haurire ».

(1) Cf. Don prodr. fl. Nepal. 75 ct 74.

(2) Rapport sur deux voyagcs bolauiques et agronomiques dans lcs departements du
Sud-E.st ct de l'Est. Paris 1810, p. 79.

(5; Seruudum ill. De Candolle ullra 4. .00 ped.

(4) Hoo iufloiescentias natura , quam supra ( pag. 19. ) , descnpsimus, facile explicatur.

(5j Flora J,ip. p. 169.

(6) Fiora Cochincli. edit. Willd. I. p. 299.

(7) Huiub., Bonpl. etKuuth nov. gen. ct sp. II. p. 178. et Synops. I. p. 467.

( 48 )

Technicus Polygonorum usus multo minor est ac ceconomicus et medi-
cus. Pauca, qua2 de eo auctores qnidam nobis tradiderunt , ips s eorum
verbis referam. De P. perjoliato dicil Loureiro (i) : n 1'ruelerea usus est
ceconomicus frequens , et mechanicus ad emolliendum ebur et ossa , ut
sic apliora reddantur ad imprimeodas varias formas et retinendos varios
colores. — Idem auctor (2) laudal Polygoni tinctorii usum : « ad lingendas
telas pulchro colore coeruleo aut viridi, lu eundem finem coluulur in
Japonia P. Chinensc , barbatum et avicuiare , leste Thunbergio , quem
usum apud Sineases non audivi : et ceiie isto"um folia colore ditierunl a
tinctorio Chinensi », — Polygonum Chrnense., scundum Thunlerg (3),
« planta est cceruleo-ti-.ictoria insiar Indigo; folia siccata et contusa iu pla-
centam rediguntur alque sub hac forma couservantur et venduntur pro tin-
eendis lam serico quam go sypio. Polygonum barbatum et aviculare
eundem' in finem heic uli Chinsnsc saspe colunlur ».

Major Polygonorum numerus medicas exhibet virlules. Nostris quidem
temporibus Materia Medica praeler Bistortam omnes expulit. De hac autem ,
cujus radicem , principio adstringente diissimam, in diarrhceis alonicis
chronicisque et in haemorrhagiis ac blennorrhoeis quibusdamsanandis optimum
probalumque remedium prociamaveruut peritissimi oinnis aevi medici , nil
proferre scio , quod in illorum scriptis (4) , quaj perluslrare lectori bene-
volo propono , praelermissum aul neglectum sit.

Polygono Hydropipcri ( hcrbce Hydropiperis seu Persicariw urcntis
Pharm.) olint vis aitribuebatur laxans , incidens , anlhelminthica. Folia
receniia quoqne inier rubefacientia mitiora numerabantur , et a velerina-
riis ulceribus equorum sanandis et ovium vermibus expellendis adhibeban-

tur (5).

Polygonum Persicariarn ( herbam Persicarice mitis Pharm. ) , quas

(1) Flor. Cochincb. ed. Willd. I. p. 298.

(2) Ibid. p. 297.

(5) Flor. J.ipon. p. 167,

(4) Murray Apparat. medicaui. IV. p. 4°7- et Materise nicdicae auctoribus Cullen, Pfuff,
Alihert , etc. etc.

(5) Murray 1. c. IV. p. 409. et Loiseleur-Deslougch. ptant. usuelles. p. 481-

( 49 )
paullo adstringens , b. Tourncfort egregiarn vulnerariam herbam (i) , et
alii liihontripticam (2) credebant, nunc vero , aeque ac Pcrsicaria acida
Jungermanni Pharm. ( P. amphibium ) , omuino oblivioni tradita est ,
neque injuste.

Herba Polygoni avicularis ( Ccntumnodice Pharm, ) qua adstringens
quondam sicut antecedenles in usu erat , hodie omnino obsoleta. Rccen-
tioribns autern temporibus ejus semina ( i. e. fructus iutcgri , cum ache-
uiis ) emesin provocare inventa sunl (3). Ego quidem pulverem seminum
hujus plantae recenler lectorum ac maturorum , cum calycibns acheniisque
contusorum , ad dosem usque drachmarum duarum mihi ipsi administravi ,
sed ne levissimum quidem nauseae sensum experlussum, neque ullam percepi
proprietatum , quas cl. Loiseleur laudat. Semina sunt inodora et gustu fari-
nosa ac insipida.

P. perfuliato Loureiro (4) vim attribuit incidentem , abstergentem et
emollientem « Cataplasma » , ait , tumores resolvit , lavatio scabiem
mundat ». — PolygonumCochinchinense (Lagunea Cochinchinensis Lour. 1. c.
I. p. 272 ) herba est discutiens , resolvens. « Valet imprimis ejus usus tam
exteruus, quam internus, in genuum tumescentium curatione, qui morbus
indigenis familiaris et valde rebellis (5) ». Polygoni multiflori radix tube-
rosa , subcarnosa , fibrosa, alba , secundum Thunberg (6) «cordialis dicilur,
eumque in finem a Japonensibus cruda adhibetur. Sub cineribus assata
amara est ».

Polygoni tamnifolii folia decocta contra hsemorrhagiam adhiberi dicit
ill. de Humboldt (7).

(1) Loisel. 1. c. p. 482.

(2) Murr. I. c. IV. p. 411.

(3) Lofcel. 1. c. p. 480 : n Les graines de cette meme plante different beaucoup des
proprie'te's des autres parties j elles sont fortemcnt e'me'tiques et purgatives j re'duites en
poudre elles ont une odeur nausecuse. »

(4) Flor. Cochiuch. ed. Willd. I. p. 298.

(5) Loureiro , ibid. I. p. 272.

(6) Flor. Japon. p. 170.

(7) Humb. , Bonpl. et Kunth Syuops, I. p. 468.

».
/ 1 o

( 5o )
In Brasilia , praesertim in Provincia dicta Sancti Pauli , locis humidis
Polygoni species quaedam crescit , Hydropiperi nostro simillima, ab incolis
Erva de bicho ( herba insectorum ) vocata, quam non solum qua condi-
mentum cuilibet cibo immiscent , sed quoque omni et qualicunque morbo
aut vulneri sanando qua remedium universale, tam externum, quam inter-
num , adliibent (i).

XIII. SPECIES.

A. Albumen farinosum.
SECTIO I. BlSTORTA.

Cotyledones accumbentes, angustae. Achenium triquetrum, acutangulum,
calycem superans. Slamina 8. Styli 3 longi. Flores in spica unica.
Bracleae paleaceae , ochrese cylindricae , longae , truncalae. Caulis simpli-
cissimus , erectus. Radices perennes tuberoso-contortae. Herbae annuae,
montanae.

Genus Bistorta Tournef. inst. I. p. 5n. Linn. syst. nat. ( ed. 1744-) p- »57. Adans.

fam. des pl. II, p. 277.
Sectio I. Bistorta, Don prodr. fl. Nepal. p. 69.

(1) Hkc quidem ill. Brasilia; peregrinator Aug. de St. Hilaire heuevole mecum ex>m-
municuvit, qui plantam ipse legit et mox descriptam littcris traditurus est. Idera me eclo-
cuit, ill. Martium in itiueris sui descriptioue hujus plant% ejusque usus mentionem fecisse,
quod vero opus inspiciendum hic loci non esslat.

( 5i )

t. P. BlSTORTA ( Linn. mat. med. i88. ) iloribns majusculis, staminibus
calyce dimidio longioribus, achenii faciebus ovato-triangularibus, lasvibus ;
bracteis acuniinatis , deciduis , 2-3-floris; spica confertissima , cvlin-
drica ; caule i-3-pedali; foliis superioribus cordato-oblongis , sesailibus ,
acuminalis , inferioribus sub-rotundis 1. ovali-oblongis, basi cordata in
petiolum decurrenlibus , glaberrimis 1. subtus minutissime incanis. ( v. v. )

Hab. in Germaniae, Anstriae , Sueciae , Angliae , Galliae , Helvetiae , Italiae pratis mon-
tosis et Alpiuis ; ad flumen Missouri Aiu. bor. , in Japonia, Sibiria !

Tournef. inst. I. p. 5ir. t. 291. fig. A-F, et L Linn. sp. pl. I. p. 5i6. Oed. fl. Dan.

t. 42 r. Mill. ic. t. 66. Blackw. t. 254. Gmel. Sib. III. p. 40. n. 55.
Roth. Gerni. I. p. 172. II. p. 449- Engl. bot. t. 5og. Thunb. Jap. p. i63;

P. bistortoides Pursh fl. Am. I. p. 171. Nuttall gen. I. p. 255.

2. P. petiolatum ( Don prodr. fl. Nepal. p. 70.) « Foliis caulinis cor-
datis, peliolatis, longe acuminatis , margine crenulatis , supra pilosiusculis ;
ochreis integerrimis , acutiusculis , nudis ; spica brevi ; bracteis longe cus-
pidatis, stylis profunde triparlilis ».

Hab. in Nepaliae Alpibus.

n Caules erecti , sequi-v. bipedales , glnbri. Flores purpurei, P. Bistorta duplo majores,
8-andri. Periauthii laciniae subrotundo-ovales, latissimae. »

3. P. amflexicaule ( Don 1. c. p. 70. ) « foliis caulinis sessilibus ,
cordatis, perfoliato-amplesicaulibus , ionge acuminatis , margine crenu-
lalis , ulriniiue pilosiusculis ; ochreis integerrimis , obtusis ; spica oblonga;
bracleis longe cuspidatis ; styiis tripartitis ».

Hab. in Sirin.igur. — Btinmoora Indigenis. « Caules erecti , bipedales , inferne glabri,
angulati , versus apicem et ad geniculos villosi. Flores purpurei pedicellati , cernui , brac-
teis vix longiores. Perianthii laciniae ovali-oblougae , obtusae. »

Cum praecedenti. P. Bistortoe «.ffine.

4. P. macrophyllum ( Don 1. c. p. 70. ) « foliis raneeolalis obtusius-
culis , cotiaceis , integerritnis , glabris ; radicalibus longe petiolatis ;
ochreis integris , obtusis ; spica ovala , pedunculata ; bracteis ovatis,cus-
pidatis; stylis trifldis stamiiiibus duplo brevioribus ».

( 52 )

Hab. in Gosaiugsthan Nepalensium. — « Caules erecti, saepius sesquipedales, glabri.
Folia 5-5- pollicaria. Petioli 5 uucias longi. Florcs purpurei , cernui , bracteis longiores.
Perianthii laciniis oyalibus , obtusis. »

5. P. vivjparum ( Linn. sp. pl. I. p. 5r6. ) floribus parvis , albis ; sta-
minibiis calyce fere duplo longioribus ; achenio calycis longitudine , laevi ;
bpdcteis acuiis , subdeciduis , unifloris ; spica cylindrica , gracili , confer-
liflora , saepissime bulbifera vivipara ; caule sub-pedali; fuliis caulinis
subsessilibus , radicalibus peiiolalis , lanceolalis , aculiusculis , subtus pal-
lidis 1. subincanis , margine sub-revoluto , miuutissime pseudo-crenalo.
( v. v. )

Hab. in Britanniae , Germaniae , Silesiae , Austrix , Helvetia» , Galliae , Pyrenaeorum ,
Carpathorum et Italiae pascuis sub-alpinis et alpinis ; in Sibiria ! Cauada.

Tournef. iost. I. p. 5ii. t. 291 f. G. K. Gmel. Sib. III. p. 44. t. 7. f. 2. Hoffm.
Dentschl. Flora. p. i58. Scop. Carn. ed. 2. I. p. 279. Pluck. phytogr. III.
t. i5i. f. 2. Smith. fl. brit. I. p. 428. Engl. bot. t. 669.
/3. subacaule Pursh. fl. Amer. I. p. 271. Hab. in. Canada.

6. P. affine ( Don. I. c. p. 70.) « fol. lanceolatis aculis, infegerrimts,
glabris , caulinis subsessilibus ; ochreis integris , truncatis ; spica oblonga ;
florib. erectis ; bracteis obtusis pedicellis brevioribus ; perianthii laciniis ro-
tundalis ; stylis alte tripartitis ».

Hab. in Nepalia; Alpibus.
« P. viviparum Wallich in litt. s>

« Caules crecti , spithamasi , glabri , geniculati. Folia unciam v. sesquiunciam longa.
Spicm nunc geminw , nunquam fiviparw. Flores rosei P. vieiparo triplo majores. »

7. P. stenophyllum ( P. angustifolium Don 1. c. p. 70. ) « Foliis Ii-
nearibus, obtusis , margiue revolulis , subtus niveo-tomentosis, ochreis in-
tegris, apice rotundatis ; spica oblonga; florib. cernuis pedicellatis; bracteis
longe cuspidatis ; perianthii laciniis lineari-oblongis obtusis ; slylis tri-
fidis ».

Hab. in Nepaliae Alpibus.

« Caules erecti, palmares pedalcsve, glabri. Folia 2-5 pollicaria. Spicx liunciales v.
ultra. Flores rosei. »

( 53 )
8. P. SPH^EROSTACHYUM (0( P. tenue Don I. c- p. 70). « Foliis radi-
calibus oblongis, obtusis, peliolaiis , subtus pubescentibus, basi rolimdatis,
margine crenulatis ; caulinis linearibus , sessilibus , margine revolutis ;
ochreis apice truncatis, spica subrotunda; bracteis ovatis acutis ; fioribus
pediceliali» bracteis longioribus ; stylo triplici ».

Hab. 111 Nepaliae Alpibus.

« Pliuta in hac sectioDe omnium minima ac gracillima. Caules erecti, 4~ pollicares.
Floies purpurei. Perianthii laciniae ovales , obtusx. •

SECTIO II. Amblygonon.

Cotyledones incumbentes , angustae. Achenium lenticulare, acuminatum,
calyce tectum , angulis rotundatis. Stamina 5-7. Stylus 2-fidus. Spicae con-
ferta?. Bractese verae. Orchreae cylindricae. Radices fibrosae herbaeque
annuae.

Genus Polygonum Linn. et auct. omn.

Seitio Persicaria Linn. sp. pl. I, p. 5 16. JVilld. sp. pl. II, p. 442. R- Brown
prodr. fl. Nov. Holl. I, p. 4'9-

g. P. Orientale ( Linn. sp. pl. I. p. 5ig. ) floribus magnis, patentibus ,
heptandris ; stylo bifurcato , stigmatibus pileiformibus ; achenii angulis
rotundatis linea nolatis , faciebus suborbicularibus , laevibus ; bracteis ova-
tis, acutis , cilialis , 3-4-floris ; spicis mullis, confertifloris , nutantibus ,
cylindricis ; bchreis cylindricis , recentioribus hypocrateriformibus , limbo
nempe reflexo patente , ciliato , deciduo ; foliis ovatis , acnminatis, petio-
Iatis , integris , utrinque cauleque ramoso et ochreis pube molli hirsulis.

(1) Nomina a cl. Don huic speciei et praecedenti data mutanda erant , cum jam longe
prius a cl. Poiret et Michaux aliis speciebus adhibitae sint.

«4

( H )

Hab, in Oriente, Tndia Orientali , ad Cap. b. Spei ! In Nova Hollandia ; et colitur
( ornamenti eausa ) in Europa , Araerica bor. et Japonia.

Willd. sp. pl. II. p. 448. Thunb. Jap. p. 166. Ait. Kew. II. p. 418. Curt. mag. t.
2i5. Gaertn. fruct. II. p. 182. t. 119. f. 5. R. Broivn prodr. fl. Nov.
Holl. I. p. 420, - Tab. nostr. III. K.
P. altissimum Moench inetfa. p. 63o.

Caulis erectus, 6- pedalis et ultra. Folia suprema subsessilia , basi cordata. Ochreae se-
rius lacerae et subdeciduae. Flores purpurei aut albi, pulcherrimi. Glandulae nectariferae 7 inter
staminum insertiones. (v. v. )

10. P. pilosum ( Rosb ! hort. Bengal. p. 29.) Spicis elongato-cylin-
dricis , confertifloris, reclis; bracteis actilis , 2-3-floris , lon^itudine pe-
duiiculorum ; foliis ovato-oblongis , longe acuminatis peliolisque ubique
pube molli hirsutissimis ; ochreis truncalis , petiolo dimidio brevioribus ,
cauleque dense sericeo-pilosis. f

Hab. in Bcngalia.

Species P. Orientali nimis affinis et forsan ejusdem varietas. Differt tamen foliis fere
duplo longioribus angustioribusque , ochreis laxis , spicis longioribus rectisque ct pubes-
ccntia fortiori , sericeo-aurea. ( v. s. sine flore , missa a cl. Roxburgh et Wallich , in
herb. De C. )

11. P. Senegalense * , floribus 5-6-andris, semidigynis ; a^henii angulis
non lineatis , faciebus orbicularibus , depressis , laevibus ; spicis simpli-
cibus v. dichotomis , subfdiformibus ; bracteis ovaio-rhomboideis , junio-
ribus ciliatis, senioribus muticis , 2-4-floris; foliis Lnceolaiis , longis ,
acuminatis , petiolatis, glabris, integerrimis ; margine ciliato-scabris; ochreis
glabris, truncatis, muticis, anguslis, nervatis, junioribus internodiis lon-
gioribus; cauleerecto, subsimplici.

Hab. ad ripas fluviorum in regionc Senegalensi , ubi legit cl. Perroltet anno 1824.

P. articulatum Perrottet.

Species habitu siraillima P. Persicaria var lapthifolio.

Radix librosa , annua. Caulis herbaceus, crassus , teres , glaber, 4- pedalis et ultra ,
internodiis j-3 pollicaribus. Ochrea; merabrauaceae, pallide virides, glaberrimae, juniores
internodiis fere dimidio longiores , tumque caulera omnino abscondentes ; nervis validis ,
emiuentibus adscendentibus , deraura bifurcatis. Folia pedalia et ultra , pollicem et
ultra lata , utrinque attenuata , acutissima , in petiolum brevera ( subpollicarem) decur-

( 55 )

rentia , juniora margine , nervo medio pctioloque pilis brevissimis , rigidis scabra et medio
maeula atra seminulari 1. triangulaii ( pariter ac P. Persicaria ) notata; seniora unicolora ,
glabia el margine tantum ciliato-scabriuscula. Petiolus paullo infra medium ochrex affixus.
Spicce termiualcs et axillares , erectx , continux , siiuplices aut dicliotomx. Rami (loiigeri
( pedunculi communes auct. ) aphylli. Bractece ovato-ihomboidex , subimliricatx , antc
florum expansionem margine breviter ciliatx , seniores muticx, g!ahrx, striatx. Pedunculi
( pedicelli auct. ) bracteis parum longiores. Calyx magniludine ac forma P. Peisicarix,
albus 1. cx albo rubens , 5- partitus , hciuiis ovatis , erectis. Stamina 5,-rarius 6, calycc
parum breviora eique usque ad incisuras adnata. Antherce e flavo iuheiites. Stjlus longitu-
dine staminum , a medio inde bifidus. Achenium compressum , calyce totum abscondilum,
utrinque deprcssum, nigrum, nilidum, stylo bicorni subpcisisteute acumiuatum. Albumen
fariuosum. Emhrjro unilateralis ; radicula cotyledonibus ineumbentibus , angustis longior.
Hx in germinatione pilis glanduliferis exiguis rarisque obsilx. (v. s. spont. iu berb, De C.
et viva culta et seminibus illic lectis. )

12 ? P. Cochinchinense (Lour. Cochinch. I, p. 272,) floribus parvis, hep-
tandris , semidigynis glandulis 7 neclariferis ; achenio orbiciilato-compresso,
acuminato , nitido; spicis multis, confertifloris ; bracteis 3-4-floris ; ochreis
pilosis; foliis subcordatis , conicis, integerrimis , ulrinque pilosis ; petiolis
amplexicaulibus. (Perenne. ) f

Hab. frequenter ad fossas in Cocbinchina.

Lagunea Cochinchinensis Lour. 1. c.

« Caulis beibaceus , perennis , 6 pedes longus , suberectus , crassus , flaccidus , tor-
tuosus , geniculatus : ramis prostratis , aliquando repentibus. Folia magna , costis crassis ,
arcuatis , parallelis. Flos albus. »

SECTIO III. ACONOGONON.

Cotyledones accnmbentes, latae , foliaceae , albuminis snlco immissae. Ache-
nium iiiquetrum aculr.ngulum. Bracteae ochreaeque semicylindricag , tenerae,
subdecidt:ae. Flores racemoso-paniculati aul capitato-corymbosi. Radices pe-
rennes, herbaa annuae.

Genus Poljgonum Linn. gen. pl. ed. I et seq. Auctor. omn.

Sectio Poljgonum Linn. sp. pl. I, p. 5ig. ( partim ) Ti illd. sp. pl. II , p. /,4g
( paitim )

( 56 )

§. I. Floribus racemosis c. spicato-paniculatis hoc est : paniculce ramulis

spicula lerminatis.

i3. P. molle (Don prodr. fl. Nepal- p. 72. ) floribus parvis acheniobasiro-
tundato, calycera superaule, lenerrime punctato ; paniculis ramosissimis, con-
fertifloris ; foliis oblongo-Janceolatis , brevi- petiolalis , mangine ciliatis , supra
minutiin pubescentibus , subtus pilosis, juuioribus subsericeis ; caule ochreis-
que ubique villosis.

Hab. in Nepalia.

Caulis crassiusculus , iuferne glabviusculus , erectus altus , ramosus, ramis adscendenti-
bus. Folia 5-6 pollicaria et fere sesquipollicem lata , utriuque attenuata. Ochrew pptiolo-
rum longitudine, laxiusculae, lacera:. Calyx patulus , parvus , ex albo fLavicans. Stamina
8; Sljrlus trifidus. (v. s. sp. in herb. De C. missa a cl. Wallich. )

14. P. Alpinum ( All. fl. Pedem. II. p. 206. n. 20+9. t. 68. f. 1. ) floribus
majusculis, albis, demumroseis purpureisve; achenio calyce teclo, faciebusova-
to-rhomboideis , laevibus ; paniculis raraosis ; foliis lanceolatis acuminatis ,
breviter petiolatis, minutim pubescentibus , margine ciliatis; ochreis pilosis;
caule erecto , glabriusculo , ramoso , ramis adscendentibus. ( Perenne. )

Hab. iu vallibus Alpium Helvetiae ! Sabaudiae ! Delphinatus ! Pyrenceorum ! Sibiriae I
Germaniae , insuls Corsicae.

TVilld. sp. pl. II. p. 45 r. Bocc. mus. II. t. 27. Tab; nostr. III. G.
P. divaricatum fill. Dauph. III. p. 022.

/8. undulalum , foliis supra scabriusculis , infra pubecentibus , margine leniter
undulato.

P. undulatum Murr. comment Gott. 1774- P- 34- t. 5. ( nou Tliuub. ) Gmel. Sib.

III. p. 56. t. 10. Moench meth. p. 65o. — P. Sibiricum Linn. suppl. p.

228, (P. ciliatum Willd. herb. , acidum Pall. ex Sprengel Syst. II.

p. 255. )

Obs. P. undulatwn auct. Alpino conjungendurn duxi , quia in eodera saepe individuo

utruisque plantas characteres inveui. Vidi speciiniua in herb. De C. e Pyrenaeorum valle

dicta Eynes , foliis scabris , undulatis, caule glabro , et alia foliis glabris nec undulatis,

sed caule ochreisque hirsutis. ( v. s. )

( 5 7 )
i5. P. DIVARICATUM ( Linn. sp. pl. I. p. 5ao. non Vill. ) floribus racemoso-
paniculalis; foliis lanccolatis aut lineari-lanceolatis , subsessilibus , glabris v.
murgine ciliatis , ramis divaricato-patentibus.

Hab. in Sibina ! cum omuibus varietatibus. Iu Carolina f
Cmel. Sib. III. p. 57. t. 11. fig. 1.

«. glabrum , foliis lanceolatis , ubique glaberrimis , nec ciliatis.

P. dharicatum L\nn. 1. c. JVilld. sp. pl. II. p-45i. JValter fl. Carol. p. i32 ? ( v. s. )

fi. acidulum , foliis lineari-lanceolatis , glabris ; cause raraoso ; ochreis glabris.
P. acidulum JJ r illd. enum. p. 429. — P. crispum Horn. b. Hafu. II. add. p. 962? -f-
y. ochreatum , foliis lineari-lanceolatis, margine ciliatis ; ochreis pilosiusculis,
P. ochreatum Linn. sp. pl. I. p. 5l7- JVilld sp. pl. II. p. 444. Gmel. Sib. III. p.
5i. t. 8 f

Stamiua in eodem individuo aut 5 aut 8 numeravi. ( v. s. )

«T. salignum , foliis Iineari-lanceolatis utrinque ochreisque adpresse hispidulis , caule
glabro.

P. salignum JVilld. enum. p. 43o. Gmel. Sib. III. p. 55. n. 4 0, '• 9» *"• 1 I ( ▼• *•
culta et comm. a cl. Schrader in herb. De C. )

16. P. Laxmanni (Lepechin ex Sprengel) racemulis paucifloris, brevibus,
axillaribus ,- achenii faciebus ovatis, laevibus, nitidis ; foliis lineari-lanceolalis,
snbsessiiibus , basi attenuatis , apice obtusis utrinque adpresse pilosiusculis ,
margine integerrimo subrevoluto ; ochreis sordide albis, pilosiusculis , cauli-
nis deciduis.

Hab. in Sibiria !

Sprengel novi provent. p. 54 , * syst. II. p. 256.

P. DavuricumW illd herb. ex Sprengel 1. c.

Caulis herbaceus, erectus, humilis, semipedalis v. paullo ultra inferne glabcr, superne
pilosiusculus, ramosus; ramis divaricatis ; internodia suhpollicaria. Folia 1-2 pollicaria,
3 lineas lata , patula , nervo medio subtus prominente. Caljx majusculus , es albo fla-
Vicans , patens. Stamina 8 , calyce parum hreviora. Stjrlus brcvissimus 3- fidus , stigma-
tibus capitatis, purpureis. ( v. s. )

17. P. angustifolium (Poirct Dict. enc. vi. p. iSg.-non JRoth nec Don )
floribus esiguis , sordide albidis ; racemulis brevibus , axillaribus , paucifloris,

i5

f 58 )
fere filiformibus aut snbpaniculatis ; foliis angustissimis, iinearibus , subsessi-
Hbus , acuiiusculis, rigidiusculis, glaberrimis, margine integro , revoluto ;
ochreis albidis , glabris , laceris.

Patria ignota. ( Herb. Lamarck.)

P. angustifolium borti Paiisiensi (exPoirer).

Caulis herbaceus erectus, subpedalis, teres , laevis, glaber, durus , dicbotomo-ramosus;
rarais multis , divaricatis, iterum divisis ; internodiis subpollicaribus. ( y. s. sine flore in
herb. De C. coinm. a cl. Thibaud. )

Species non satis notae.

18 ? P. sericeum (Pallas it. ed.min. III. p. 233.)« floribus 8-andris trigynis,
racemosis ; foliis ovatis , iucano-pubescentibus , caule decumbente. » ( Ex
Willd. sp. pl. II. p. 45 2 . )

Hab. in Sibiria ad lacum Baical."
Gmel. Sib. III. p. 58. n. 44. t. 9. f. 2 l
An bujus sectionis .'

19. P. diffusum ( Pallas in Willd. herb., es Sprengel syst. II. p. a55. )
« caule diffuso , ramoso , hirsulo; foliis ovato-lanceolatis, hispidis; ochreis
truncalis , laxis; floribus imbricato-paniculatis. » f

Hab. iu Sibiria.

20. P. crassifolium ( Murray comment. Goett. 1744« P- 37. t. 6. ) « flo-
ribus 8-andris trigynis ; foliis hastalis, carnosis. » f

Hab. in Sibiria locis apricis versus Jeniscam.

« Foliis hast;itis, inferioiibus ovatis , reliquis lineari-lanceolatis ; caule decumbente ,
glabro. >. (Ex JFilld. sp. pl. II. p. 455. )

P. hastatum Murr. , « caule decumbente herbaceo; foliis oblongo-lanceolatis , cras-
siusculis , subhastatis , glabris ; ochreis abbreviatis , truncatis ; floribus glomerato-pani-
culatis , termiualibus. » ( P. rumicifolium Pall. in Willd. herb. , ex Sprengel syst. II.
p. 255. ) +

21. P. coarctatum ( Willd. herb. ex Sprengel syst. II. p. a55. ) « caule
erecto foliisque oblongo-lanceolatis, glaberriuiis; ochreis truncatis, lasiusculis
panicula coarclata. »

Hab. in Sibiria orientali.

( 5 9 )

§. 2. Floribus capitato-corymbosis l. paniculatis , hoc cst : corymbi v. pani-
culce ramulis capitulis terminatis ; bracteis paleaceis.

22. P. auriculatum * ( tab. nostra vi. ) floribus octandris ; stylo profunde
trifido ; floribus capitulis corymbosis , infiorescentiae raniulis glanduloso-hispi-
dis ; ochreis longis, basi appendicibus duobus foliacis , reniformibus, auri-
culatis; foliis ovatis, acuminalis, glabris, margine subintegerrimo. (Perenne? )

Hab. in Nepalia.

Eadix Caulis herbaceus , erectus , ramosiu , teres , lineatus , glaber ; internodiis

2-3- pollicaribus.. Ochrew semicylindrica;, tenues , membranaceas , alba; , pollicares, laxae,
plerumque laceroe, glabra? , nervis tenuibus parallelis lineatae , ad basin , ubi petiolus ori-
tur, in utroque ejusdem latere appendicem foliaceura , reniformem , subdeciduum gerentes.
Folia petiolata , 2-5- pollicaria, utrinque glaberrima , margine anguste cartilagineo, sub-
crenato I. integerrimo, petioli appendicis reniforrais longitudine. lnfloresctntia terminalis ,
ramulis pseudo-umbellatis 1. in corymbo dispositis, abindc non amplius divisis , circiter
semi pollicaribus, pilis glanduliferis , densis, brevibus, hispidulis , capitulo terminatis sphae-
rico , pisi raagnitudine. Bractce paleaceae , albae , floribus subsquales. Calj-x albus , semi-
apertus, fructum involvens, profunde 5- partitus , laciniis ovatis acutiusculis. Stamina 8,
calyce stylisque breviora. Stj-lus profur.de trifidus; stygmatibus capilalis. Achenium ovato-
triquetrum, acutangulum, laeve. Albumen farinosum ; cotjledones latiores, accumbentes.
(v. s. in herb. Dc C. , lecta in Nepalia missaque a cl. JVallich.~)

2.3. P. brachiatum (Poiret in dict. encycl. suppl. iv. p. 1 5o. Lam. ill. t. 3 1 5.
f. 4- ) floribus octandris ; stylo alte 3-fido ; capitulis paniculatis, inflorescenlia2
ramnlis minutissime spinulosis ; oclireis longis , basi appendicibus duobus fo-
liaceis reniformibus auriculatis ; foliis petiolatis, ovalis, acuminatis, basi nunc
cordatis, nunc sublruncalis , supra glabris, subtus puberulis, margine anguste
carlilagineo , crenalo-undulato. ( Perenne ?)

Hab. in Nepalia ! In Iodia Orientali et Monte-Video. ( ex Poiret. )

Badix Caulis hrrbaceus , altus , lincatus , geniculatus , inermis, sub nodis glandu-

loso-hispidus ; internodia 2-4- pollicaiia , glabriuscnla. Ochrew heteromorphae ; pars mem-
branacea longa , semicylindrica , alba , lenuis , nervis parallelis fuscis lineata, gl?bra ,
ubpollicaris v. ultra , apice subacuto , integro, mutico, latere uno fissa, demum lacera ;

( 6o )
appendices duo foliacei ad petioli ortum subsessiles reniformes (omnino ut in P auricu-
lato) palmatinervii , integri, utrinque glaberrimi , pellucido-punctati , margiue minutissime
hispiduli a pilis glaudulosis. Folia brevi petiolata , obsolete pellucido-punctata , sublus
hispido-scabra. Flores capitati in paniculis subcorymbosis , laxis , aphyllis; influresccnliae
ramuli spinulis exiguis ( nec glandulis pedicellatis) obsiti, ochrca membranacea careutes
sed appendicibus ejus foliaceis , parvis , connatis , rordatis , amplcxicaulibus suffulti.
Bracteai paleace£e. Calycis laciniae 5 oblusae. Stamina 8, calyce vix breviora. Stylus a
medio inde tiifidus; stigmata capitata. Achenium elongato-lriquelruni , ( maturum non
vidi. ) — ( v. s. in herb. De C. misfa a cl. jyallich. )

24. P. Chinense ( Linn. sp. pl. I. p. 52o. ) floribus 8-andi is semitrigynis ,
capitato-corymbosis, pedunculis glanduloso-hispidis; oclireis appendice. foli-
aceo carentibus (?) ; foliis ovato-cordatis , breviter acumiiiatis, basi subtrun-
catis, glaberrimis , integerrimis , margine cartilagineo subnullo.

Hab. in China ! Japonia ! India Orientali.

Burm fl. Ind. go. t. 5o. f. 3. Thunb fl. Japon. p. 166 !

A prioribus , quibus valde affine, P. Chinense differt : foliis minoribus , glaberrimis
integerrimisque , appendicum stipulacearum defectu ; a P. brachiato pedunculis non spinu-
losis , sed glanduloso-hispidis. Faciie crederem , appendices foliacei ad ochrearura basin ,
etsi ne vestigium quidem eorum in ullo invenerim specimine , cum valde fugaces esse
yideantur, etiam P. Chinensi propnos esse. M-igna eniin analogia inter has species et
prsesertim infloresceutia, cujus ramuli in P. Cbinensi quoque ochrea carent et, pariter
ac in P. aculeato et brachiato , folio cordato exiguo instructi sunt , ad hanc conjecturam
conducunt.

2 5. P. corymbosum ( Willd. sp. pl. II. p. 45a. ) « floribus octandris trigy-
nis , pedunculis glanduloso-piiosis ; foliis oblongo-lauceolalis , subsessilibus ;
bracieis membranaceis cilialis. » \

Hab. in Java.

Pluck. amalth. 86. t. 398. f . 2 t

<c Accedit ad P. Chinense ; sed diversum : foliis oblongo-lanceolatis , brevissime petio-
latis , bracteis ochreaeformibus membranaccis, raargine ciliatis , minutissirais , pcdunculis
oommunibus medio paucis pilis apice glanduliferis instructis. » ( Ex Willd. 1. c. )

26. P. PATENS (Don prodr. fl. Nepal. p. 7 3. ) « foliis cordato-oblongis, cus-
pidatis , margine crispato-repandis , subtus pubescentibus,- floribus glome-
ratis paniculatis ; ochreis integris nudis ; caule decumbente. »

\

( 6i )

Hab. in Ncpalia.

« Facie omnino P. Chinensis Linn. , quod t.imcn discrepat foliis raulto brevioribus la-
tioribusquc , margine planis , utrinque glabris. » ( Don. 1. c. )

Hanc speciem cum P. brachiato conjunxerim, si cl. Don appendicis foliacei ad ochrea-
rum basin mentioaem fecisset.

Sectio IV. Fagopyrum.

Cotyledones latse , contortuplicatas , foliaceae , palmatinerviae , axiles.
Achenium calyce duplo aut triplo majus , triquetrum. Flores octrandri
trigyni racemosi v. racenioso-paniculaji. Bracteae ochreaeque semicylindricse.
Radices tibrosae herbajque annua?. Folia cordato-triangularia acuminata.

Genus Fagopjrrum Toumef. inst. I. p. 5n. t. 290. (partiin.)

Gartn. fruct. I. p. 182. t. ng. Moench meth. p. 290. (partim). Campdera Ruraj
p. 18. —

Helxine Linn. gen. pl. ed. I.

Polygonum Adans. fara. d. pl. II. p. 276. (partim)/ Auct. plurimi.

Sectio Helxine Linn. sp. pl. I. p. 520. ( partim. )

Willd. sp. pl. II. p. 452. (partira. ) Don prodr. fl. Nepal. p. 75. ( partim. )

27. P. Fagopyrum f Linn. sp. pl. I. p. 522.) floribus majusculis, pa-
tulis, glandulis inter staminum insertiones octo , nectariferis , flavis ; ache-
nii faciebus ovato-triangularibus , laevibus, calyce duplo longioribus , an-
gulis aculis , integris ; racemis paniculatis. ( Folia longiora quam lata. )
- ( v. v. )

Hab. in Asia media, Nepalia , Cbina , Sibiria et tota Europa ut frumenrum colitur
ibique hinc iode quasi sponte in agris crescit.

Roth germ. I. p. 174. II. p. 436. Engl. bot. t. 1044.

Mart. flor. rust. t. 46. Thunb. Jap. p. 169.

Polygonum dibotrys Don prodr. fl. Nepal. p. 73. — Fapogjrrum esculentum Mcench
meth. p. 290.

16

( 6 2 )

28. P. Tataricum ( Linn. sp. pl. I. p. 5ar. ) floribus minutis , race-
mosis v. axillaribus ; achenii faciebus ovato-lriangularibus , asperis, calyce
triplo longioribus , angulis incrassatis, sinuato-dentalis. ( Folia plerumque
latiora quani longa. ) ( v. v. )

Hab. in Tataria et colitur uti Fagopyrura , in Nepalia , Sihiria et Europa.

Gmel. Sib. III. p. 63. t. i3. f. 1. Don 1. c, p. 74. Fagopyrum Tataricum Gasrtn.
fruct. II. p. 182. t. ug. Fagopjrrum dentatum Moench meth. p. 290. Fagotriticum Si-
biricum Act. Stockh. 1744- P- ll 7- *• 4- Frumentum Saracenicum Act. nat. cur. III. p. 1.
( Polygonum Sinarum Desv. ex De G. notis ined. )

29. P. emargiNATum ( Roth catalect. bot. I. p. 48. ) floribus majuscu-
]is,patulis, racemoso-paniculatis ; achenii faciebus iriangulari v. orbicu-
lato-rhombeis, saepe lalioribus ac longis, calyce duplo longioribus, apice
obtusatis, angulis in alam tenuem integramque, cartilagineam , latam pro-
ductis ; foliis Iongius acuminatis.

Hab. in China et Ncpalia , ubi cum praecedentibus colitur,
Witld. sp. pl. II. p. 454. Dou 1. c. p. 73.

B. Albumen corneum.

SECTIO V. TlNIARIA.

Cotyledones accumbentes. Achenium triquetrum , calyce reconditnm.
Stamina plerumque8, stylus trifidus aut subnullus, stigtnatibus capitatis.
Flores racemosi v. racemoso-paniculali , v. capitati. Bracteas paleaceae aul ,
sicut ochreas, semicyliudricae. Gaules volubiles. Radices fibrosse annuae aut
perennes. Herbae annuae.

Genus Fagopyrum Tournef. inst. I. p. 5u. (partim. )
Maench meth. p. 209. (partim. )
Helxine Linn. gcn. pl. ed. I. (partim. )

( 63 )

Polygonum Adans. fam. d. pl. II. p. 276. ( partim. ) Auct. plur.

Sectio Helxine Linn. sp. pl. I. p. 520. (partim.) Willd. sp. pl. II. p. 452. (partim.)
Don prodr. fl. Nepal. p. 75. (partim,)

§. I. Flores racemosi v. racemoso-paniculati ; Iractea ochrcaque semicy-
lindrica ; Jolia cordata l. cordato-sagittata.

3o. P. Convolvulus ( Linn. sp. pl. I. p. 522. ) calyce non alato, avenio,
vix aperto; floribus racemosis v. aiillaribus ; achcnio calyce cmnino ab-
scondito, faciebus ovato-triangularibus , granulato-striatis , angulis oLtusis
heviusculis ; ochreis nudis ; caule proslrato repente. ( Annuum. )

Hab. in agris et ad vias Europae totius , Sibiriae , Japoniae , Amcricae lorealis ,

(v. v.)

Roth germ. I, p. 174. II, p- 456. Gmel. Sib. III, p. 62. Oed. fl. Dan. t. 744:
Engl. bot. t. 941. Thunb. Jap. p. 169. Mich. fl. bor. Aru. I, p. 241. Torrey fl. I,
p. 46.

P. convolvulaceum Lam. fl. fr. III, p. 23g.

Fagopjrum carinatum Moerich meth. p. 290.

3i. P. cilinode ( Mich. fl. bor. Am. I. p. s4i.) calyce non alato; flo-
ribus parvulis , patulis ; achenio calyce abscondito , fackLus ellijnicis
utriusq e attenuatis, laevibus , nitidis , angulis acutis ; racemulis parvis ,
subpaniculatis ; ochreis basi serie ciliorum paullo deflesorum coronatis;
foliis margine ciliatis petiolisque retrofiexis , caule ascendente, scandente.
( Perenne. )

Hab. in Canada."

Torrey fl. I , p. 406. *

Petiolus basi foveolaui v. porum coecum exhibet. Tab. nostr. V- fig. 18-20. ( v. v. )

32. P. dumetorum ( Linn. sp. pl. I. p. 522 ) calycis laciniis tribus exte-
rioribus carinatis, in alam membranaceam accrescentibus ; achenio calyce
abscondito , faciebus ovato-ellipticis , Isevibus nilidisque, angulis acutius-
culis ; racernis simplicibus confertifloris ; pedicellis filiformibus , articu-
laiis , calyce subasqualibus; caule ascendente , scandenle. (Perenne?)

( 6; )

Hah. in dumetis s"pib:is-niR Gcrma iiae ! Ilclvetiae ! Gallia? , Italiae , Sibcria» , Gcorgiae ,
Carolin;e! K.. ■ n! u<:ky , Ca.iuJae!

Tournef. iust. I, p. 5ii. Rath germ. I, p. 174, II. p. 456. Oed. fl. Dan t. 7^6.
Gmtl. Sib. III , p. 65. — Fagopyrum dunttorum Schreb. ( ex SteuJel ) Fagop/rum
membranaceum Moench melh. p. 290.

P. scandens Linu.sp. pl. I, p. 522. Mich. fl. bor. Am. I, p. 240. Elliot skrtcb. I,

p. 459. * Torrey fl. I , p. 4u6. * Sloan, Jam. ifi , hist. I , p. i38. 1. 90. f. 1 Pluck

alm. i45. t. 177. f. 7.

O.iiuia , quae vidi , specimina ex Ainirica boreali a P. dumetorwn nnllo mnJo JifTerc-
bant, ct characteres quibus auctores P. scandcns dignosunt, adeo variabilrs et incctli
mihi sunt visi , ut ne varietatem quidetn iis distmguerc ine permittant. ( v. v. )

33. P. multiflorum ( Thunb. Jap. 169.*) achenio calyce tripiero re-
condito, faciebus ovaio-rhonibeis, utrinque obtusis , laevibus , nitidis; flo-
ribus racemoso-paniculutis , pedicellis brevissiuiis, vLx articulatis ; caule
scaudente. ( Perenne. )

Hab. in China et Japonia.

TVilld. sp. pl. II , p. 456. P. Chinense Houttuyn Lin. Pfl. syst. VI , p. 455 t. 49.
f. 5. ( es Willd. 1. c. )

Affioe P. dumetorum , a quo tamen bene distinctum : racemis ramosis , paniculatis ,
patcutibus , achenio breviore et alis calycinis lotundioribus. ( v. s. )

34 ? P ? TAMNIFOLIUM ( Humb. et Bonpl. nov. gen. et sp. II. p. 180)
« Canle frulicoso , volubili ; foliis ovatis , acutis , cordalis, glabris; paniculis
axillaribus , geminis ; floribus polygamis, octandris , achenio triangulari ».

Hab. prope Almaqner et Popayan in Regno Novo-Granatensi , locis hnmiJis.
Humb. B. et Runth synops. I, p. 468. Florum polygamorum respectu hac species e
jenere Polygouo expellenda mihi videtur.

§. a. Florcs capitati , bractece paleacece.

35. P. sagittatum ( Linn. sp. pl. I. p. 521.) floribus 6-8-andris; ache-
nio acuminato , faciebus tenerrime punctato-striatis ; pedtinculis commu-
nibus plerutnque geminatis; foliis sagitialo-oblongis , nervo dorsali petiolis,

( 65 )
ochrearum basi angulisque caulis retrorsum aculeatis; ochreis cylindraceis,
truncatis ; caule prostrato aut scandente.

Thunb. Jap. p. 167.

a. borealc , foliis petiolatis, debilibus, margine non cartilagineo ciliatis, ciliis
apicem spectantibus , ochreis laceris, margine truncato nudis ; capitulis parvis,
sphaericis.

Hab. ciroa Ircutiam alibiquc iu Sibiria , et in America boreali , a Carolina ad Flori-
dam ! ia Virginia, Marylandia , in sylvis et montibus , in humidis. ( v. s. )

Hort. Clifl. i5f. t. 12. Gmel. Sib. III, p. 65. t. i5. f. 2. Pluck. mant. 74. t. 598
f. 5. Mich. fl. bor. Am. I, p. 241 . JTorrej fl. I , p. 407. *

/3. lndicum, foliis sessilibus aut subsessilibus , validioribus , margine anguste car-
tilagineo albo aculeatis; aculeis basin spectantibus , brevibus, rigidis; ochreis subin-
tegris, margine truncato setaceo-ciliatis ; capitulis majoribus, ovatis.

Hab. in Nepalia , India orientali. ( v. s. missa a cl. Wallich , in herb. De C. )
P. sagittatum Don prodr. fl. Nepal. p. 75.

36. P. arifolium ( Linn. sp. pl. I. 52 1. ) achenio brevi , faciebus ovato-
rhombeis , laevibus ; floribus 6-andris ; capitulis spheericis ; foliis hastatis acu-
minatis , utrinque adpresse pilosis ; petiohs , ochreraum basi cauleque
retrorsum aculeatis ; ochreis cylindricis pilosis, margine truncato cihatis.
( v. s. ).

Hab. in montibus Carolina ! Virginiae , Marylandise , Novse - Caesareae , Floridae , in
Japonia l

Pluck. amalth. 87. t. 5g8. f. 5. Mich. fl. bor. Am. I, p. 241. Torrej fl. I, p. 407. *
Thunb. Japon. p. 168 l

87. P. perfoliatum ( Linn. sp. pl. I , p. 52r.) « Foliis triangularibus;
caule aculeato; stipulis perfoliato- foliosis , patenlibus, subrotundis. »

\

( 66 )

Hab. in Iadia Orientali.

Burm. fl. Ind. 90. t. 5i. f. 2. Pluck. alra. 87. t. 3g8. f. 1. Lam. ill. t. 3i5. f. 3.

« Similis P. sagiltato et arifolio. Caulis angulatus aculeis pavvis , recurvis , ut etiam
petioli. Stipulae non vaginantes , sed pateutes , foliaccae , ovatae s. subrotundae, integcrrimae.
Folia triangularia , basi parura sinuata , latiora quam longa , mterdum peltata. Pedunculi
ad apicera caulis , paucifloii , aculeati. » ( Linn. I. c. )

Sectio VI. Persicaria.

Coiyltdones accumbentes , angustae. Achenium compressum v. trique-
trum , obtusangulum , calyce reconditum. Flores 4~8-andri , 2- aut 3-gyni,
spicati aut capitati. Bracteae verae. Ochreae cylindricae, truncatae. Radices
fibrosae herbaeque annuae, rarius perennes.

Genus Persicaria Tournef. I, p. 5og , t. 290. Adans. fam. d. pl. II, p. 206. Gartn;

fruct. II, p. 180, t. iig. f. 5. Campdera Rum. p. 18.

Tovara Adans. 1. c.
Sectio Persicaria Linn. sp. pl. I, p. 5l6. .WlllA. sp. pl. II, p. 442. R, Brotvn

prodr. fl. Nov. Holl. I, p. 419.

Polygonum Don prodr. fl. Nepal. p. 71. (partim).

§. I. Florcs spicati, bractece ovatm , v. turbinatm , v. infundibuliformes.

38. P. SPECIOSUM * , floribus majusculis, subpatulis , 8-andris , 3-gynis;
achenio elongato-lriquetro , acuminato ; spicis cylindricis , conferlifloiis ;
bracteis ovatis, acuminatis , subpaleaceis , imbricatis ; oclirtis dtbilibus,
laxis, subtruncatis , laceris, glabris, muticis, internodiis subaequalibus, foliis
cordato-ovatis, acuminatis, petiolalis , superioribus sessilibus amplexicauii-
bus , glaberrimis , margine crenulato-undulato , subrefleso.

Hal. in Nepalia.

Radix Caulis flexuosus , ramosus , angulatus , glaber, gracilis. Folia siue petio-

Ium 2-5- pollicaria , 1-2- pollices lata, penninervia, reliculato-veuosa , supra nervis

( 6 7 )

elevatis aspera , subtus laeviora. Ochrecs merabranacese , teuues , fuscescentes , dcnse
lineatae, juniores internodiis paullo longiores , seniores iisdem dimidio breviores. Spicce
1-2- pollicares , solitariae, pedunculatae. Flores magnitudinc , forma et colore simillimi
P. Orientali, fundo tantum paullo arctiore. Bractew i-5- flora , pedicellis subasquales.
Caljrx profunde 5- partitus , laciniis ovatis , acutiusculis. Stamina 8 calyce paullo lon-
giora, antheris longiusculis , acutiusculis , violaceis cceruleisve. Strlus profunde 5-fidus,
filiformis , staminum longitudine , stigmatibus minutis , capitatis. Achenium elongato-
triquetrum, utrinque attenuatum , acutangulum, Jaeve, ( maturum uon vidi ). — ( y. s.
in herb. De C. , missa a cl. TVallich. )
ArKae esse videlur P. ovato Roth \

3g. P. amphibium ( Linn. sp. pl. I. p. 5 17.) floribus pentandris , digynis;
ovario compresso , laevi ; spicis confertissinns , ovalo-cylindricis , brevibus ;
bracteis ovatis , acuminatis , subpaleaceis ; oclireis membranaceis, angustis ;
foliis elliptico-lanceolatis , utrinque attenuatis I. basi subcordatis. ( Pe-
renne. )

Hab. iu Europae totius ! Sibiriae , Pensylvania; et Chinae ! fossis et inundatis.

Gmel. Sib. III, p. 46. n. 55. Roth germ. I, p. i 7 5. II, p. 45o. (Ed. fl. Dan. t. 182.
Engl. bot. t. 436. P. coccineum Muhlenh. cat. pl. Am. sept. p. 40. Pursh fl. Am. I
p. 271. JSuttall gen. I, p. 255. Torrej- fl. I, p. 4o5.

*. natans , tota glabra, excepto foliorum margine ciliato ; caule natante , demerso
radicante ; foliis ovato-ellipticis, obtusis , petiolis fere foliorum Iongitudine. ( v. v. )

P. amphibium aquaticum Willd. sp. pl. II, p. 445. — P. coccineum <*. aquaticum
Muhlenb. 1. c. , Pursh I. c. , JVilld. enum. p. 428.

£. lerres/re, ubique hirsutum ; foliis pilis brevissimis scabris, interdum hirsutis, ellip-
tico-oblongis, acutis; petiolis brevissimis ; ochreis strigosis ; caule ascendente, internodiis
longioribus. ( Rarius floret. v. y. )

JVilld. sp. pl. I. c. — P. amphibium emersum Mich. fl. bor. Am, I, p, 240. — p.
toccineum terrestre Muhlenb. I. c. , Pursh 1. c. , JVilld. enum. 1. c.
P. Bistorta Walt. fl. Carol. p. t5i.

40. P. segetum ( Humb. , Bonpl. et Kunth nov. gen. et sp. II. p. 177.*)

( 68 )
floribus heplandris, digynis, ternis ; achenio leniiculari ; spicis oblongis ;
ochreis truncatis bracteisque glabriusculis ; foliis lanceolatis , acutuinatis,
glabriusculis; caule procutnbente ; ramulis glandulosis. (Perenne.)

Hab. in alta planitie Audiura Novo-Granatensium , proprc Santa Fe de Bogota.

Humb. B. et K. Synops. I, p. 467.

« P. ampliibio var. terrestri ct P. Persicariae affinc ». ( Huinb. 1. c. )

4t. P. Persica.bia ( Linn. sp. pl. I. p. 5i8.) floribus 6-aut 8-andris,
di-aut trigynis ; acheuio lenticulari aut triquetro , calyce abscondito, angulis
obtusis, faciebus laevibus ; calyce 4 _ aut 5-partiio ; spicis ovato-obmuoris,
s. sublinearibus , bracteis turbinato-infundibuliformibus , parvis ; ochreis
truncatis; foliis lanceolatis, peliolatis , saepe macula atra semilunari v. triangu-
lari medio notalis. (Annuum. )

Hab. locis humidis et inundatis Europae totius, Sibiriae, Chinae , Japonia; , Araericae
borealis!

TVilld. sp. pl. II, p. 446. n. i5. Gmel. Sib. III, p. 47. n. 56. Lour. Cochin. I,

p. 269. Roth germ. I, p. 17^. II, p. 452.

«. vulgare, foliis lanceolatis , glabris aut minutim pubescentibus , margine ciliatis ;
ochreis glabris bracteisque ciliatis ; caule procumbente aut adscendente, humiliore , de-
bili ; floribus plerumque rubris.

Hab. in pratis humidis, ad vias et rivulorum margines. ( v. v. )

Linn. sp. pl. 1. c. cxclus. (3 ct >. Willd. 1. c. Oed. fl. Dan. t. 702. Blackw. t. 118.
En°l. bot. t. 756. Pursh fl. Am. I, p. 271. P. maculatum Raf. (1. Ludovic. p. 29.

jg. incanum , fol. lanceolatis, subtus incanis; ochreis bracteisque plerumque muticis ,
caule bumili , prostrato s. adscendente ; spicis linearibus interruptis ; floribus pallidis ,
s. virentibus.(v. v. )

Hab. advias, locis siccioribus (1).

(i) Canitiem hujus plantae a siccitate soli, in quo uascitur , pcndere , esperimento
probatur , quod iu spcciminibus manifeste incanis inslitui , quae , cum copiosfssime ac
fiequeatissirae irrorassem , folia gignebant sensim minus iacana et dcmum glaberrima.

( 6 9 )

Hall. stirp. Helv. II, p. 257. D. i556. — jS. Persoon cnch. I, p. 44°- y • Linn. sp.
pl.l.c. — P.incanumTVilld. sp. pl. II, p. 44*>- n. i4- Lam. et Dec.&.(r. III, p.556. —
P. lapathifolium. J\ Sraith. fl. Brit. I. p. 4*5. — P. scabrum Mcench meth. p. 629. —
P. tomentosum Schrank bav. I, p. 66g. — P. turgidum Thuill. 11. Paris. p. 190! —
P. incarnatum Elliot sketch. I, p. ^56.

y. lapathifolium, foliis ovalo-lanceolatis, ciliatis, nervo medio, petiolo et ad margi-
nem saepe scabris ; ochreis bracteisque plerumque muticis ; caule erecto tumque crasso,
nodoso, rarius procumbente ; spicis cylindricis interruptis v. linearibus, laxis ; tloribus
paliidis, carneis. .

Crescit in solo ubere, locis umbrosis , ad fimeta ct fossas stagnautes. ( v. v. )

P. lapathifolium Linn. sp. pl. I, p, 51?. TVilld. sp. pl. II, p, 442. n. 6. Ait.

Kew. II, p. 5o. Lam. et Dec. fl. fr. III, p. 567. Smith fl. brit. I, p. 425. Engl.

bot. t. i582. — P» pallens Persoon ench. I, p. 45°, et P. nodosum ibid. p. 440.
P. Pensflvanicum Curt. fl. Lond. I. n. 12. TValt. fl. Carol. p. i52. n. 4. —

P. scahrum Moench meth. p. 629. — P. Persicaria £■ Huds. fl. Augl. I,p. 170. — P.

vernum Raf. fl. Ludov. p. 5o2. P. pallidum Wlthr. ( es Steudel. )

42. P. RivuLARE ( Roth nov. gen. p. 206.) «floribus hesandris semitrigynis;
spicis oblongis ; foliis oblongo-lanceolatis , ad marginem setoso-scariosis et
seiis adfiressis ciliatis ; ochreis laxis, truncatis, setis rigidis adpressis ore setoso-
cilialis. » f

Hab. in India orientali.

« Simillimum P. Persicari* t . Roth 1. c.

43. P. persicartoides ( Humb. , Bonpl. et Kunth nov. gen. et sp. II.
P- 1 79- ) B caule erectiusculo ; foliis lanceolatis , acuminatis , supra scabrius-
cnlis , subius glabris ; ochreis pilosiusculis bracteisque ciliatis ; spicis gra-
cilibus ; floribus sub-septenis, hesandris ; achenio lenticulari. » ( Perenne. )

Crtscit in aquis stagnantibus Regni Mexicani, prope Queretaro.

Humb. , B. et K. Synops. I, p. 468.

«< P. Persicarice prosimum. » Humb. I. c.

44. P. Pensylvanicum (Linn. sp. pl. I. p. 5i<3. ) floribus 6-8-andris,
semidigynis ; achenio lenlicnlari, acuminato , hxvi , utrinque depresso ;

18

( 7° )
spicis cylindricis , brevibus , conferlifloris , sub-rarnosis; pedicellis bracteolis
longioribus ; pedunculo communi sub spicis glanduloso-hispido ; ochreis
truncatis , glabris , muticis ; foliis lanceolatis , longis , brevi-petiolalis , mar-
gine obsolete cilialis, glabriusculis ; caule ramoso divaricato. (v. s.)

Hab. in Pensylvania , regione IUinoensi, Carolina !

Willd. sp. pl. II, p. 448- Mich. fl. bor. Am. I, p. 240. — P. scabrum Moench
suppl. ( non meth. ) p. 267. — P. bicorne Raf. fl, Ludov, p. 29 l Aflinis P. Persicariae
7 lapalhifolio.

45. P. lanigkrum ( R. Brown prodr. fl. Nov. Holl. 1. p. 4i90 floribus
hexandris semidigynis ; achenio orbiculato-compresso laevi ; spicis brevibus,
cylindricis , confertis ; bracleis imbricalis turbinatis , aculis , puberulis,
sub biQoris; ochrcis debilibus muticis, sub-incanis ; foliis petiolatis, lanceolatis
Ulrinque incanis ; caule adscendente , ubique incano. ( v. s. )

Hab. in Nova Hollandia ( Port Jackson ) , Nepalia ! Bengalia ! et ad promontor,
ionas Spei !

P. lanatum Roxb ! hort. Beugal. p. 29.
Burchell cat. geogr.pl. Afr. n. 2281 !

46. P. ELATius ( Rob. Brown 1. c. p. 419- ) «floribus 5-andris semidigynis
glabris ; spicis pedunculatis, cylindraceis , alternis; bracteis imberbibus
pedunculisque glanduloso-pubescentibus ; foliis oblongo-lanceolatis , acu-
minatis, in petiolum decurrentibus ; ochreis ciliatis , caule scabriusculo. »

Hab. in Nova Hollandia ( Port Jackson).

47. P. GLANDULOSUM ( R. Brown 1. c p. 4 r 9«- non Poir. ) « floribus
6-andris digynis glabris ; spicis allernis , pedunculatis , cylindraceis ;
bracteis ochreisque nudis ; foliis elongato-lanceolatis , acuminatis, sublus
glandulosis , margine scabris pedunculisque glabris. »

Hab, in Nova Hollandia ( Port Jackson).
P. adenophorum Sprengcl Syst. II, p. 258.

( 7> )

48. P. ciliatum ( Lour. fl. Cochinch. ed. Willd. I, p. 299, non Don. )
« florib. 8-andris , trigynis ; ochreis striatis , obtusis , ciliatis ; spicis brevis-
simis. » f

Hab. Cantone Siuarum.

P. Loureirii Poir. dict. enc. sup. IV, p. 667. Spreng. syst. II, p. 255.

49. P. JUCUNDUM, * floribus 8-andris, 3-gynis; achenio ovato-triquetro,
acurninato, lasvi; spicis cylindricis , confertifloris; bracteis purpureis , turbi-
natis , cilialis, itnbricatis , 6-8-floris ; pedicellis bracleis duplo longioribus ;
ochreis truncatis, setis longis ciliatis, lasis, glabris; foliis ovato-lanceolatis,
breviter petiolis,glaberrimis, pellucido-punctalis. ( Annuum?)

Hab. in China.

Radix Caulis ascendens , sesqui-v. bipedalis , herbaceus , lineatus , v. obsolete

angulatus, ramosus, glaber, internodiis 2-3- pollicaribus ; rami divaricati , apice apbylli ,
omnes spica terrainati. Ochrea tenues , inembranaceae , subpellucidae , vix semi-pollicares.
Folia acuminata utriuque margineque subrevoluto glaberrima , subtus punctis deusis ,
elevatis , pallidis notata , cum petiolo brevissimo 2-4-pollicaria , medio saepe fere semi-
pollicem lata. Spicce cylindricae, angustae , x-2- poliicares, rectas. Bractea turbinato-infun-
dibuliformes , brevibus ciliis albis ornatae v. submuticae , glabrae, multiflora; , pedicellique
purpurei. Caljx albus v. incarnatus , semi-patens , profunde 5-partitus , magnitudine P.
Persicaria». Stamina 8 , calyce paullo longiora , antheris carneis. Stylus trifidus , stami-
nibus brevior. Achenium calyce conditum , basi rotundatum , apice attenuatum, magni-
tudine et forma P. avicularis. Albumen corneuin. Cotjlcdones ellipticae , accumbentes.
( v. s. in herb. De C. , in Chiua lecla ab J. G. Stauntou, et communica a cl. A. B.
Lambert. )

Species pulchra , afBnis praecedenti , et forsan eadem ; sed ob descriptionem Loureiri
nimis incompletam nil dijudicare audeol Differt tamen spicis elongatis.

50. P. prostratum ( R. Br. prodr. fl. Nov. Holl. I,p. 419. ) « floribus
5-andris semidigynis, glabris; spicis axillaribus, pedunculatis ; bracteis
ochreisque cilialis; foliis lanceolatis , margitie scabris ; caule prostrato,
piloso. »

Hab. in Nova Hollandia. ( Port Jackson et Insula van Dieraen. )

5l P. articulatum (R. Br. 1. c. p. 4^0. noii Linn.) * floribus 5-6-andris
semidigynis , glabris; bracteis subcilialis ; spicts cylindraceis, pedunculalis ;

( 73 )
foliis elongato-lanceolatis , acuminatis, attenuatis , utrinque pubescentibus ,
subius partim sericeis ; ochreis glabris , ciliatis ; pedunculis pilosis ; caule
glabro. »

Hab. in Novas Hollandise regionibus intratropicis.
P. australe Spreng. syst. 2 , n. 76.

5a. P. attenuatum ( R. Br. 1. c. p. ^10. ) « floribus 8-andris, semidigynis,
glabris; spicis cylindraceis, pedunculatis, strictis; bracieis ochreisque ciliatis;
foliis elougato-lanceolatis , utrinque atlenuatis, tenuissime pubescentibus ,
petiolis ochreas subaequantibus. »

Uab. in Nova» Hollaudise regionibus intratropicis.

53. P. DONU, * floribus 8-andris, semi-trigynis, subsessilibus; calyce punclis
glandulosis , flavis, peliucidis asperso ; achenio triquetro , acuminato ; spicis
filiformibus sub-paniculalis, tenuifloris; bracleis remotiusculis, hispidis, cilialis,
unifloris; ochreis truncatis , hirsutis, ore laxiusculo setis longis ciliaiis; foliis
subsessilihus, lanceolatis, adpresse hirsutis v. sub-sericeis, margine cilialis ;
caule adscendente, adpresse hirsuto. ( Annuum. )

Hab. in Nepalia.

P. hispidum Don prod. fl. Nepal. p. 71 ? ( non Humb. )

Caulis herbaceus, suberectus, sesquipedalis, geniculato-flexuosus , raraosus ; internodia
i_i «A-pollicaria, nodis interdum incrassatis. Ochrem membranaceas , integrae, juniores
nonnuuquam totum intcrnodium tegentes , seniores semipollicares. Folia paullo infra
ochreae medium affixa , sub-5-pollicaria, utrinque altenuata , iuterdum supra glabriuscula ,
minutissime pellucido-puuctata. Spicce multae , dichotomo-ramosiuscula;, inde subpanicu-
latae , erectae , polliciiies. Bractea turbinato-infuudibuliformes , non imbricatas , virides ,
persistentes. Calyx magnitudiue P. persicaria; albus s. iucarnatus , profunde 5-partitus ;
laciniae rotuudatae , inter venas glandulis prominulis aurantiacis , pellucidis egregie punc-
tataa. Slamina 8 calyce vix brcviora ; antberis pallide fLivis. Stjlus staminibus parura,
bievior, apice breviter trilidus , stigmatibus capitatis. Achenium acute triquetrum , stylo
longe-acuminatum ( inalurum non vidi. )

Planta nostra , etsi in plurirais P. hispido Dou simillima , ab eo tamen ochreis brevio-
ribus et spicis tcnuifloris differre videtur. An species propria \ Nomen mutandum arat ,
cum jam ante hac ab ill. Humb. et Boupl. ali suecici attributum csset. C v. s. in herb.
De C. , missa a cl. Wallich. )

( 73 )
54- P. VISCOSUM ( Don prodr. fl. Nepal. p. 71 ). « florib. 8-andris scmi-
trigynis; spicis brevibus , densis ; foliis lanceolatis ellipticisve, obtusiuseulis,
hispide pilosis; oclireis truncaiis hispidis ; caule erecto, rainoso, deuse setoso
et glanduloso. (Aiinuum.) »

Hab. ad Suembu Nepalias superioris.

<c P. hispido ' Don ) affinis. Caulis pedalis v. bipedalis , rigidus , flexuosus , undique
hispidissimus et dense tectus glandulis pedicellatis viscidis. Floies purpurei. » Don.
1. c.

55. P. Posumbu (Don 1. c. p. 71.) flor. 8-andri=, trigynis; achenii triquetri
facitbus ovato-rhombeis, acuminaiis, ltevibus ; spicis sub-gemitiaiis, fdi-
formibus , lenuifloris; bracleis cilialis , glabris , 2-3-floris , remoliusculis ,
pedicellis sequalibus ; pedunculis communibus glabris , apliyllis ; ochreis
angustis, extus hispido-pilosis , or_* ciliatisj foliis ovalo-lanceolaiis sub-
petiolatis, ulrinque attenuatis pilisque raris adpresse hispidis , margine
ciliatis ; caule erecto glabro. (Annuum. )

Radix fibrosa annua. Caulis hcrbaceus , erectus , sesquipedalis , subsimplex , teres ,
lincatus; internodia 1-2- poliicaria. Ochrem 4-6- liueas longte , setaceo-ciliatae, demum
lacerae. Folia petiolo hrevissitno aut sub-uullo inGina. fere ochrearum basi affixa , 2-2'/,-
pollicaria, tenuia , membranacea. Spicw terminales , plerumque geminatae , 1-1 '/,- polli-
cares, erecta». Bractew turbinala. , vindes , glabrse , ore setis albis ciliata.. Calj'x parvus,
albus , la;vis , 5- jartitus, laciniis- rotundatis, subpatulis. Stamina 8, calycis longitudine,
anlheris e flavo rubf-liis. Stjlus trifldus , staminibus dimi lio brevior. Achenium triquetrum,
faciebus ovato-rhombeis , la.vibus. Albumen corneum. Cotyledones accumbentes angustav
(v. s. in herb. Dec. , missa a cl. Wallich).

Affine P. viscoso et pubescenti.

56- P. gracile ( R. Br. prodr. fl. Nov. Holl. I. p. 4 '£)• non Ntittall nec
Baldw. ) « flor. 4-andris seraidigynis, glandulosis; spica filiformi , rara ,
nuianti ; bracteis 1-2-floris ochreisque ciliaiis ; fol. lanceolatis , acuminatis,
glabris, pellucido-punctatis, margine scabris ; caule erecto. »

Hab, in Nova Hollandia (Port Jackson ).

57. P. subsessile ( P». Br. I. c. p. 4 I 9)- >> fl° r - 5-andris semidigynis;
glabris ; spicis cylindraceis pedunculatis ; bracteis cilialis; fol. elongato-lan-

'9

( 74 )
ceolatis , subsessilibus , basi obliuscula utrinque pubesceniibus, scabriusculis ;
ochreis pilosis, strigoso-cilialis ».

Hab. in nova Hollandia ( Port Jaclson et Insula vau Diemen).

58. P. MURICATUM , * fl, 6-andris, trigynis; achenio acule triquelro ; spicis
exiguis, terminalibus , filiformibus , tenuifloris ; bracteolis ochreisque
cilialis ; foliis peliolatis ,'cordatis , glabris, nervo dorsali , petiolo et ochrea~
rum basi spinulis retrorsum aculealis ; caule adscendente, simplici, lineato-
augulato, inferne minuiim aculeato. ( Annuum. )

Hab. in Ncpalia.

Radix librosa. Caulis herbaceus , basi decumbens et radicans , deinde erectus , ses-
quipedalis , gracilis, glaber, acute lineatus, irumo aDgulatus, angulis superne laeviuseulis,
inferne aculeis minutis deflexis rnuricatis ; internodia 1-2- rarius 5- pollicaria. Ochrea}
sub-semipollicares , teuues , fuscae , dense lineatae , laxiusculae , ore ciliis raris brevibusque
coronatae , basi niuricatae. Folia cum petiolo sub-sesquipolliciria , petiolo duplo vel triplo
longiora, ulrinque glabra , marginc scabriuscula , penninervia , pellucido-punctata. Spicula;
terminales , -gemiuae aut ternae , semipollicares, laxae; pedunculi communes bractcaeque
scabriusculae j bract. ovatae , acutae , rubellae, uuiflorae , pedicellis aequales. Caljx magni-
tudine P. Persicariae , ad mcdium usque 5- paititus, semi-apertus , carneus v- purpureus,
laciniis ovatis , acutis. Stamina 6 , calyce parum breviora , aulheris purpurcis. Stj-'ut
trifidus. Achenium magnitudine P. Hydropiperis , triquetruin, faciebus ovato-lriaugul.cri-
tus, acuminatis, laevibus. Albumen corueum ; coty ledones accumbentes ovatac , latiusculae.
( V. s. in berb. Dec. , missa a cl. Wallich. )

59. P. decipiens ( R. Br. prodr. fl. Nov.Holl. I, p. 420.) « florib. 6-andris
semitrigynis, glabris , eglandulosis ; spicis subfiiiformibus ; biacteis nudis ;
ochreis ciliatis ; foliis lanceolalis, acuminatis , margiue laavibus ramisque
glabris ; caule erecto ».

Hab. in Nova Hollandia ( Port Jackson. )

60. P. STRICTUM ( Allion. fl. pedem. n. 2o5i. t. 68. f. 2. ) florib. parvis,
6-andris semidigynis ; achenio parvo , acuminato, triquetro , nunc angulo
uno oblusiore v. obsoleto , nunc omnibus asqualiter acutiusculis , faciebus
ovato-lriangularibus , lcevibus ; spicis linearibus , v. filiformibus , laiiSiinter-

( 75 )
ruptis ; bracteolis turbinato-infundibuliformibus , breviler ciliatis , reinotius-
culis, purpureis, i-3-floris , pedicellis sub-cequalibus ; ochreis truncatis , gla-
bris , subsessilibus, margine minutim cilialis; caule humili , decumbente, v.
ascendente. ( Annuum. )

Hab. in arenosis humidis Germaniae ! Anglias , Suecias , Galliae ! Helvetiae ! Italiae !
Sibiriae.

Cmel. Sib. III. p. 4g. P. Persicaria /3. Linn. sp. pl. I. p. 5 18. n. 10. Huds. fl.
angl. I, p. 170. P. cnguslifolium Roth ( non Poir. ) geim. II, p. 453. P. minus Ait.
kew. II, p. 418. Smith fl. brit 1. p. 426. Engl. bot. t. 1043. 11'illd. sp. pl. II, p. 445.
P. mite Schrank ( noo Pers.) bav. I. p. 668. P. pusillum Lam. et Dec. fl. fr. III. p. 235.
P. intermedium Ehrh. herb. 94.

Spccies interruedia inler P. Pcrsicariam et P. Hydropiper et utrique pariter affinis , sed
benc dislincta : a P. Persicar. foliis duplo angustioribus , spicis filiformibus laxis, florib.
acheniisque minoribus , achenio nunquam vere lenticulari ; a P. Hydropipere : fol angus-
tioribus , saporc non acri sed insipido, florib. dimidio minoribus, plerumque rubris , ache-
nio duplo mioorc. ( v. v. )

61. P. mite ( Persoon ench. I. p. 44°- non Schrank. ) flor. 8-andris
trigynis; achenio triquetro , utrinque attenuato, Iaevi ; calyce 5-partito ; spicis
filitbrmibus; bracteis ciliatis, ochreis liispidis, setaceo-ciliatis ; fol. Ianceolato-
oblongis, acutis, glabris vel pubescentibus, margine ciliatis , pellucido-punc-
lalis , peliolis hispidulis ; caule ascendente, glabro. f

Hab. in Pensylvauia, Virginia , Canada , Carolina ! in Bengalia 1 Nepalia !

Torrey fl. I. p. ^2! EUiot sketch. I. p. 4^6. P. hjdropiperoides. Mich. fl. bor.
Am. I. p. 25g l non Pursh. P. glabrum Don (non Willd. ) prodr. fl. Nepal. p. 71. et
Rosb. ( es Don. I. c. ) V. s.

P. australe Thiebaud ! Persoon ench. I. p. 44 0, (t. s- com. a cl. Thibaud in herb.
Dec. )

Species , ut videtur, valde varians , maxime affinis P. stricto j an satis distincta l

62. P.filiforme (Thunb. fl. Jap. p. i63.*) florib. 5-andris digynis; achenio
triquetro ( ? ! ) ; spicis filiformibiis , terminalibus , spiihamaeis ; ochreis laxis,
truncalis, ciliatis ; foliis, petiolatis ovalis, aculis , inlegris , ciliatis, villosis,
pollicaribus; caule erecto , linealo, sulcato, adpresse villoso.

",.'•"■■ ■■>■

X

( 76 )

Hab. in Japonia.

TVilld. sp. pl. II , p. 444.

63. ODORATUM ( Lour. Cochinch. I. p. 299. ) florib. 8-andris, trigynis ; ache-
nio triquetro, acuuiiuato, calyce recondito ; spicis leruiinalibus, longis,
strictis ; ochreis obtusis , ciliatis; foliis lanceolatis, subsessilibus , glabris ;
caule herbaceo , suberecto , pedali , simplici; radice repente. f

« Colitur in toto Regno Cochinchina; , amat loca humida. Planta ista dat optimum con-
dimentum carni etc. » Lour. 1. c.

64. TORTUOSUM ( prodr. fl. JNepal. p. 71. ) « flor. 8-andr. , trigynis , spicis
geminis, brevissimis , tenuifloris, pedunculis pedicellisque hirsntis; perianihiis
glabris; bracteis ochreisque truncatis, pilosis ; fol. ovalibus , obtusis, pubes-
cenlibus ; caule ramoso , flexuoso. ( Perenne. )

Hab. in Ncpalia; Alpibus.

« Radix repens .' Caules adscendentes , ramosi , flcxuosi, pcdales , geniculati , pu-
bescentes , obsolete 10- anguli. Flores squalide albi , vere trigyni , stylo triplici nec
triiido. »

« Obs. P. sericcum Pall. , cui nostrum simillimum, f.icile dignositur caule ramisque pi-
losis, foliis sericeo-villosis , spicis longioribus deusioribusque, perianthiis pilosis , bracteis
ochreisquc dense setosis, » Don 1. c.

65. P. Hydropiper ( Linn. sp. ph I. p. 5 17. ) floribus 6-andris , digynis ;
calyce ssepius 3-pariito , majusculo, vix aperlo ;acltenio calyce condito, tri-
quctro v. frequentius semi-triquetro , facie altera convexa, vel faciebus tiibus
ovatis acuminatis, tenerrime punctatis ; spicis (iliforinibns , laxis,- interiuptis ;
bracleis turbinatis muticis ; ochreis glabris , rarius ciliatis ; foliis lanceolatis
subsessilibus , glabris , inargine minuiim ciliatis , nunquam maculatis ; caule
adscendenie. ( Annuum. )

Hab. locis humidis et iu fossis Europa; totius, Sibiria;, America; borc-alis, Cochinchinas.
(v. v. )

( 77 )

Gmel. Sib. III, p. 5o. Blackw. t. ng. Roth gerra. I, p. 175. II, p. 45l. Lour.
Coch. I, p. 2q5. Hall. strip. Helv. II, p. a56. n. i554- Engl. bot. t. 989. Mich. fl-
hor. Am. I, p. 258. P. acre Lara. ( non Humb. ) fl. frarjc. III, p. 254- P. hjdropipe-
roides Puish ( non Mich ) fl. Am. I, p. 270. P. glandulosum Poiret ( non R. Brown )
dict. encycl. VI, p. 149. P. Persicaria Walt. fl. Carol. p. i5i l P. punctatum Elliot
sketch. I , p. 455.

66. P. serrulatum ( Lagasca nov. gen. et sp. p. 1^. n. 181 ! non Spreng. )
florib. 6-8-andris, semilrigynis ; calyce 5-pariito ; achenio triqnetro, faciebus
ovato-ellipticis, laevibus , nitidis, angulis obltisiusculis ; spicis linearibus , la-
xis; bracteis lurbinatis, sub-ciliatis , 3-4-floris ; pedicellis essertis ; ochreis
glabris, satis longis ciliatis; fol. sub-peliolalis , oblongo-lanceolatis, angustis,
acuminatis , glabris , margine nervoque medio subtus minutim ciliatis; caule
adscendente. ( Perenne. )

Hab. ad rivulorum rnargines circa Murciam urbem , Orcelim ! alibique in Hispania
meridionali j in insulis Canaricnsibus !

P. salicifolium Brouss. ( non Delil. ) TVilld. enum. p. 428. P. tencllum Roxb ! hort.
Bengal. p. 29. P. glabrum Roxb l ibid.

Affinis P. Hydropiperi. ( v. s. in herb. Dec. , missa a cl. Lagasca et Broussonuet. )

67. P. acre (Hnmb., Ronpl. el Kunth nov. gen. et sp. II. p. 179. non
Lam. ) florib. 8-andris, trigynis ; calyce 5-partito, pellucido-punctato ; ache-
nio triquetro , faciebus ovatis , laevibus , angulis acutis ; spicis filiformibus ,
laxis , tenuifloris, longis, geminatis , geniculalis ; bracleis turbinatis , cilialis
v. submuiicis, 3-4-floris ; pedtcellis exsertis ; ochreis hispidulis , setaceo-cilia-
tis , lasiusculis, internodiis dimidio brevioribus , foliis subsessilibus , prope
ochreae basin affisis, lanceolatis, acuminatis, glabriusculis, margiue nervoque
medio minutim ciliatis ; caule erecto, glabro, folioso.

Hab. locis abditis , udis prope Havanam ct Caracas , in Guadeloupa !

Humb. , B. et K. synops. I, p. 468.

Affine P. Hydropiperi et P. tenelio Roxb. ( v. s. )

68. P. salicifolium ( Delil. nonBrouss. Fgypt. p. 12 ex Sieber.) floribus pa-
lide roseis, 6-8-andris, trigynis; achenio triquetro ; spicis tiliformibus, tenui-

20

( 78 )
floris, geminis; pedicellis bracteis subaequalibus; bract. 1-2-floris , sub-im-
bricatis , sub-muticis , pallidis ; ochreis inlernodiorum longiludine , setis lon-
gis tenuibus ciiinlis ; foliis subsessilibus ochreasbasi insertis, oblongo-lauceola-
tis , longis , acutis , glabris, margine minutim ciliatis ; caule crecto.

Hab. in Acgypto.

P. salicifolium Siebcr hcrb. iEgypt. Folia 6- pollicaria et ultra ; achenium maturum
non vidi. — Affine P. glabro Willd. (v. s. )

69. P. glabrum (Willd. sp. pl. II. p. 447. non P.oxb? nec Don. ) flor. 6-
7-andris, digynis; calyce 5-partito; achenio lenticulari, acuminato, utrinque
leniler convexo, tenerrime punclato; spicis linearibus striclis ; confertifloris ,
paniculatis ; bracteis turbinatis muticis , 2-3-floris, pedicellis exsertis; ochreis
inlernodiis subaequalibus, angustis, glaberrimis , muticis; foliis petiolatis pa-
rum infra medium ochreae insertis , oblongo-lanceolalis , acuminatis, glaber-
rimis , non ciliatis , caule erecto glabro.

Hab. in India orienlali, Calcutta !

Rheede hort, Mahb. XII, t. 77. Roxb. hort. Bengal. p. 29 l

Affine praecedenti et P. acuminato Hurab. (v. s. in herb. Dec. missa a cl. Roxburgh et
comm. a cl. A. B. Lambert. )

70. P. acuminatum ( Humb. Bonpl. et Kunth nov. gen. et sp. II. p. 178. )
florib. 8-andris, semidigynis ; calyce 4-fido , rarius 5- fido ; acbenio Ienticulari,
acuminolo, faciebus convexis, lasvibus; spicis paniculatis, cylindricis, elonga-
tis, confertifloris ; bracleis infnndibuliformibus sub-mulicis, sub-imbricatis, 3-
6-floris; pedicellis exsertis; ochreisinternodiis brevioribus, giabris v. strigoso-
pilosis, imberbibus ; foliis subsessilibus , infra medium ochreas insertis ,
oblongo-lanceolalis , longissimis, acuminatis , ulrinque margineque nunc
glabris nunc slrigoso-pilosis; caule ereclo , folioso.

Hab. iu America Kquinoctiali, Cayenna ! Demerary ! Portorico !

Humb. , B. et K. synops. I, p. 467. P. cuspidatum. Willd. herb. ex Spreng. syst.
II , p. 256. P. Portoricense Bertero ( ex herb. cl. Balbis. )
Folia 6-8- pollicaria; pubescentia quara maxiiue variat.
Affiue P. baibato Willd. ( ex Humb. 1, c.) ( V. s.)

( 79 )
•fi. P. Poiretii *-, florib. 6-andris, semidigynis ; achenio lenticulari, acumi-
nato, faciebus convexis, Iaevibus ; calyce 5-partito, pellucido-punclato ; spi-
cis virgatis , geminato-snbpaniculatis , longis, confertifloris ; bracteis remo-
tiusculis, turbinatis, submuticis, 4-8-floris; pedicellis exsertis; ochreis Iaxius-
culis , laceris, fuscis, glabriusculis v. slrigoso-pilosis , setaceo-ciliatis , sa?pe
internodia superantibus ; fol. sub-petiolatis , ochrese basi insertis, oblongo-
lanceolatis, acuminatis, glabris , margine et nervo medio utrinque strigis bre-
vibus rigidis , albis, spinulosis ; caule erecto.

Hab. in Insulis Mauritii! Borbonix! Timor! et Madagascar •'

P. serratum Poir. dict. enc. VI , p. i44- ( nou Linn. ) Rheede hort. Malab. X. p;
i5g. t. 80? P. acre Sieber fl. Mauiit. II, 142.

j8. Madagascariense , foliis angustis , superioribus iramo sub-linearibus , utrinque
versus marginem apicemque pilis brevibus , rigidis , scabris.

P. serratura jS. Poir. 1. c.

Folia in var a.. semipedalia et ultra, pollicem */„- I. Jata , variant nervo medio glabro.
Affine P. acuminato , sed bene distinctum : ochreis ciliatis , foliis margine spinulosis. No-
men quo Poiret plantam vocavit , servare non potui , quia aliam speciern designat. ( v. s.
in herb. Dec. )

72. P. hirsutum (Walter fl. Carol. p. i32. ) florib. 8-andris, semitri-
gynis ; calyce 5-partito, sub-patulo ; achenio triquetro; spicis filiformibus ,
geminatis, tenuifloris; bracteis turbinatis , hispidis , minutim ciliatis, i-3-
floris ,• pedicellis subaequalibus ; ochreis cauleque pube densa aurea villo-
sissimis; foliis sessilibus, lanceolalis, acutis, utrinque adpresse hirsutis; caule
ascendente ( v. s. )

Hab. in Carolina meridionali !

Mich. fl. bc-r. am. I, p. 25g. Spreng. syst. 11, p. 255.

73. P. setaceum ( Baldwin in Elliot sketch. I, p. 455. ) « flor. 8-andris,
semitrigynis ; pedunculis elongatis , distach^is ; spicis interruptis , hirsutis ;
fol. lato-lanceolatis, acuminatis , hirsulis ; ochreis hirsutis ciliatisque ;
caule erecto , glabro. »

( 8o )

Hab. in Georgia.

Caulis 1-2- pedalis. Petioli brcvissimi. Ochreae longae, setis lorjgis ciliatx. Calyx albus.
Simile P. hirsuto , sed satis distincturn caule glabro et spicis interruptis. Baldw.

74. P. hispidum ( Hurab. , Ronpl. et Kunth nov. gen. et sp. II, p. 178.)
« caule subprocumbente ; fol. ovato-oblongis , acuminatis , glulinosis vagi-
nisque ( ochreis ) seloso-hispidis ; spicis cylindraceis; florib. ternis penlan-
dris ; bracteis ciliatis ; achenio lenliculari. » ( Perenne. )

Hab. locis umbrosis , udis , prope urbem Carthago , in devexis Andium Quinduen-

lm.

Humb. , B. et K. synops. 1, p. 467. P. hirsuto Mich. proximum. Humb.

sium

75. P. pachystachyum ( Rafinesque fl. Ludovic. p. 29.) « caulibus ra-
mosis ; foliis petiolalis , lanceolalis, scabriusculis ; spicis densis, abbrevia-
tis 5 floribus 8-andris, 3-stylis ; stylis staminibus brevioribus. » f

Hab. in Louisiana.

Calyx albus, spicae circiter sesquipollicares. Raf.

76. P. BARBATUM ( Linn. sp. pl. I, p. 5 18. ) « flor. hexandris, trigynis ;
spicis virgaiis; ochreis truncalis , setaceo-ciiiatis ; fol. lanceolalis. »

Hab. in China , Japonia , India orientali , Sibhia , Pensylvania , Jamaica , Carolina ,
Ceylona , Java , Cap.-b.-Spei.

Thunb. fl. Jap. p, i65. * fl. Capens. ed. Schult. p. 585. Lour. Cochinch. 1, p. 5t8.
Gmel. Sib. lil , p. 52. Rheede hort. Malab. XII , t. 77 >. Sloan Jam. 48. hist. 1, p. 17.
t. 5. f. 1 ? Roxb. hort. Bengal. p. 29. TValter fl. Carol. p. i5i.

Barton fl. Philadeph. 1, p. 188. Muehlenb. cat. pl. Am. sept. p. \o.

« Caulis herbaceus , rufus. Stipulaj pagiuales laxas, pilosae, truncatas , ciliatas , setis
validis longitudine fere ipsius stipulae. Spicaj virgataa lougcej floribus remolis , tribus ex
singula bractea turbinata. » Linn.

AfEue V.filiformi, differt : flor. 6- audris, trigynis; fol. ellipticis acuminatis ; spicis
brcvioribus, latioribus, ssepe divisis s. pluribus approximatis , stipulis aristatis. Thunb.

77. P. Reottleri ( Roth. nov. pl. sp. p. 265. * ) ■ floribus hexandris,
monogynis; spicis filiformibus , raris ; florib. solilariis , remotis; ochreis

( 8i )

truncatis, setaceo-ciliatis ; fol. ovato-lanceolatis , longius acuminatis , pubes-
centibus. » f

Hab. in Iiidia Orientali.

Caulis ereclus , strictus , simplcx, gracilis. Calyx 5-partitus. Achenium corapressum.
Roth.

78. P. TINCTORIUM ( Lour. Cocliinch. I. p. 297.* ) florib. hexandris, semi-
trigynis; calyce 5-tido ; spicis virgatis , rauiosis , sub-terminalibus; ochreis
membranaceis , truncatis, arclis , glabris , ciliatis ; fol. ovalis, acutiusculis,
crassis, glabris ; caule berbaceo, perenui , bipedali , multiplici , suberecto. f

Hab. iu Cliina.

TVilld. sp. pl. II. p. 445. Ait. Kew. II. p. 5i.

79. P. tomentosum ( Willd. sp. pl. II. p. 447. non Schranck ) « florib.
hexandris , trigynis; spicis virgatis; ochreis truncatis, hispidis , setaceo-
cilialis; fol. ovatis , acuminatis , utrinque tomentosis.»

« 6. foliis adultioribus scabris , junioribus tantum tomentosis. » Willd.
Hab. in Zeylona.

Pluck. aim. 288. t. 210. f. 7, Roxb. bort. Bengal. p. 29. P. ocreatum Houttuyn Linn.
PQ. syst. VI. p- 442. t. 49. f. 1. Willd.

/

80. P. Virginianum ( Linn. sp. pl. I. p. 5 16. ) florib. 5-andris, digynis; ca-
lyce 4-parlilo; achenio pyriformi, compresso, majusculo, laevi ; spicis virgatis,
sub-simplicibus , longis; ochrcis bracteisque truncalis, ciliatis , angustis ; fo-
liis ovatis , acuminatis cauleque hirsutis ; caule ereclo. ( Perenne. )

Hab. in sylvis umbrosis Americae borealis, Carolinse! Virgiuiae.

Hort. Cliffort. p. 4-2. TVilld. sp. pl. II. p. 442. * Mich. fl. bor. Am. I. p. 2 58.
Tovara Adans. fam. d. pl. II , p. 276. P. muticum Moench suppl. p. 266. Persicaria
Virginiana Goertn. fruct, 1), p. 180. t. lig.

8». P. serratum ( Linn. sp. pl. I, p. 5r 7. ) floribus digynis ; foliis oblongis
crenatis. f

21

( 8 3 )

Hah. in M.iuritania.

Shaiv. Afr. 489. (Ex Linn. )

82. P. SCABRUM ( Poir. dict. enc. VI. p. i+8 non Moench. ) « foliis lanceo-
latis, mnrginibus scabris ; slipnlis longe barbaiis ; spicis simplicibus, oblongis;
achenio parvo, trigono , calyce lecto. » f

Hab. \n Barbaria.

P. serratum Liua .' P. divaricatum Poir. Toyage en Barbarie 11, p. 160. ( ex Poir. )

§. 2. Floribus capitaiis , bracteis paleaceis.

83. P. MICROCEPHALUM ( Don prodr. fl. Nepal. p. 72. ) floribus 8-andris,
semitri^ynis , subsessiiibus ;' achenio triquetro ; capitulis geminaiis , brevi-
pedanculalis , hemisphfericis ; b r acteis ciliatis ; ochreis tenuibus , hispidulis,
laxis , truncatis , breviter cilialis; foliis debilibus ovalo-lauceolatis , acumina-
tis , basi attenuatis rolundatisque , in petiolum brevem decurrentibus , mar-
gine breviter cilialis , ulrique petiolisqne pilis brevibus , adpressis, raris his-
pidulis v. scabris ; caule erecto , glabro. ( Perenne ? )

Hab. in Nepalia.

Caulis herbaceus , bipedalis , angnlatus , ramosus ; ramis divaricalis ; internodia i-5-
pollicaria. Ochrea fusce, srini- l-pollicares ; nervis teouissimis ; prtioli iuscrtio paullo snpra
basin. Fulia cum peliolo 2-5- pollicaria , integra , punctis promiuulis opacis ( pilorura
abortivoium bu ; bis) obsita ; supreina sessilia, basi cordata, amplexicaulia. Capitula pisi
inagniludine , pedunculis comuiunibus bispidulis; bracteae truucatae, flores ante exphca-
tiouem totos involventcs. Calyx albus , profunde 5-partitus , glaber, laxus; laciniis ro-
tundatis. Stamina 8, calycis longitudine; anlher s purpureis. Stylus a medio iude 5-Cdus,
jtaminihiis brevior. Otarium liiquelrum ( maturum non vidi ).

Variat foliis utriuque glabris , at punctis tamen islis elevatis scabris , margine non
ciliatis ! ( v. s. iu hcrb. De C. , missa a cl. Wallich. )

84. P. capitatum ( Don 1. c. p. 73.) « florib. 8-andiis, semitrigynis;

( 83 )
capitulis globosis ; foliis ovalis, acuiis, peliolalis, utrinque cauleque radicante
lanuginosis. » ( Perenne. )

Hab. in Nepatia.

Caules divisi , plures , 4-5- pollicares. Acbeniura triquctrum calyce inclusum. Don I. c.

85. Wallichii * (lab. nostr. VH.fig. i.) floribus 8-andris, trigynis,subsessi-
Hbus; aclienio iriqnelro, faciebus ovatis, convexis , punctalo-striatis ; capiiu-
lis hemisphaericis , pedunculatis, geminalis; pedunculis commtinibus glabris;
bracteis albis v. rubellis , ovatis, acutis, glabris muticisque, unifloris; ochreis-
heteromorphis, parte membranacea rylindrica, integra , ore truncato ciliato,
prope basiti in ulroque petioli latere appendice foliaceo reniformi auriculata;
foliis petiolatis , cbrdatis, acuminalis , tenuibus, glabris, margine scabris ;
caule debili , glabro. ( Annuum. )

Hab. in Nepalia.

Radix fibrosa. Caulis berbaceus , gracilis , basi radicans, lineato-angulatus , inermis,
glaber; intcruodin 1-4- pollicaria. Ochrece tubus laxiusculus , sub- scmipollicaris , linea-
tus, hispidulus , integer v. fis^us , dcmum lacerus ; appendices reniformes v. ovati , ses-
siles , 2-5 lineas iongi , integri glabriijue. Folia margine setis minutis rigidis, sub-deci-
duis , apicem spectantibus scabra , petiolo d midio longiora , cum eodem 1-2- pollicariaj
superiora angustiora , ovato-lanceolata, acuta , subsessilia v. basi cordala, amplexicaulia.
Capilula magnitudiue pisi , O-io- flora ; jiedunculi communes gemini , sub-aequales, i-3-
pollicares, nudi. Caljx ad mediuin usque 5-fidus, paruin aperlus, albus ; laciniis obtusis.
Stamina 8, calyce dimidio breviora; antheris violaceis (.'). Stjlus trifidus , calycis
longitudine ; stigmatibus rubris , reflexis. Achenium breve , stylo apiculatum; spcrmo-
derma rugoso-scabriusculum , atro-purpureuin ; albumen corneum; cotjledones angustse ,
accumbtntes. ( v. s. iu herb. De C. , missa a cl. Wallich.)

86. P. perforatu.m * , floribus 8-andris , trigynis , subsessilibus ; achenio
triquetro , apiculato, faciebus ovatis abbreviatis , laevibus ; capilulis parvulis,
paucifloris, hemisphseriois, solilariis; pedtinculo commnni longo, hispido; brac-
teis ellipticis, acutis, glabris, unifloris ; ochreis cylindricis, integris, sub-deci-
duis; foliis sessilibus, lanceolatis, cordato-amplexicauiibtis, basi nonnunqnam
angusiatis , utrinque hispidulis ; caule huoiili glanduloso-pilosiusculo.
( Annuum. )

Hab. ad Narainhetty Nepaliae.

P. ciliatum Dou prodr. Q. Nepal. p. j5.

( 84 )

Radix fibrosa. Caulis herbaceus, debilis, adscendens, i- sesquipedalis , basi radicaus ,
sub-gcniculalus , ramosus; ramis divaricatis, liDealo-angulalis j inleruodia 1-2- pollicaria.
Ochreod 2-5 lineas longae, linealx. Folia semi-aut subpollicaria , pellucido-punctata.
Pedunculi communes sub-tiipollicarcs sub capitulis densius hispidulis. Bractex medio
virides, inargine albae, metnbranaceae. Caljx albus , angustus; laciniis acutiusculis. Sta-
mina 8 , calyce breviora ; antbcris violaceis. ( v. s. in bcrb. De C. )

87. P.Nepalense *( lab. nostr. VH.fi 2.) floribus 6-andris, semidigynis; ca-
lyce 4-fldo, vix aperto; achenio lenticulari, acuminato, calyce condilo ; facie-
bus convexis , scrobiculato-striatis ; capitulis sphasricis; pedunculis cominuni-
bus glanduloso-hispidis ; ochreis lenuibus, brevibus , glabris, muticis ; foliis
ovatis,acutninatis , basi angustatis, prolongatis, amplexicaulibus, glabris, sub-
tus glandulis sparsis, flavicantibus, opacis, punctatis,superioribus cordatis, ses-
silibus ; caule adscendente , glabro. ( Annuum. )

Hab. in Nepalia.

Radix fibrosa, annua. Caulis herhaceus , 1-2- pedalis, sub-ramosus, lineato-angu-
latus , inermis, glaber ; internodia 1-2- pollicaria ; rami divaricati. Ochrea? obtusae, fissae,
tenues, fuscae, lincatas, glabrae , persisleDtes. Folia subtus pallida caerulescenlia , sub-
petiolata ; limbo basi angustato ad nodum usque produeto et ita petiolum alatum ef-
formante. Capitula magoitudine cerasi minoris ; pedunculis inaequalibus. Bracteoe flo-
ribus majores , mcdio virides , margine albidae , lanceolatae, acutae, uniflorae. Caljx
albus, basi virens, fere urceolalus , parvus , subsessilis , vis ad medium usque 4- parti-
tus ; laciniis ovatis/ Stamina 6 calyce parum longiora; antlieris atro-puipureis ; pollen
glohosum , flavum. Stjlus ad medium usque bifidus. Achenium calyce longiore arcte ad-
presso totum absconditum, nigrum , eleganter scrobiculato-reticulalum. Spermoderma laeve,
pallide flavum. Alhumen corneum. Cotjledones accumbentes , angustae. (v. s. in. herb.
Dc C. , missa a cl. Wallich. )

88. P. punctattjm ( Don prodr, p. 72.) floribus 8-andris , semitrigynis;
achenio triquelro ; capilulis sphsericis , terminalibus , scepe geminalis, allero
sessili, altero pedunculoso; bracteis ovatis, aculis, Ilore longioribus; fol. ova-
tjs, acutis , subtus glanduloso-punclatis, basi anguslatis amplexicaulibusque,
ochreis basi glandulosis; caule ereclo, ramoso. ( Anniuim. )

ffah- in Nepalia ad Naiaiuhetty.

( 85 )

0. alatum, foliis brevioribus, utrinque cauleque pilosis. - P. alatum Hamilton mss.

Hab. ad Suembu Nepaliae superioris. Don.

Radix fibrosa. Caulis erectus, teres, spithamaeus v. pedalis, glaber. Calyx. 5-fidus, albus.
Slylus elongatus. Don. — Afliue praecedenti.

89. P. runcinatum ( Don prodr. p. 73. ) floribns 8-andris , trigynis ; ca-
iyce 5-fido , patulo ; aclienio triquetro ; capitulis subrotundis ; pedunculis so-
litariis v. geminis , hispidis ; ochreis obtusis, hirsulis ; foliis lyrato-runcinatis ,
dense pilosis, segmento termiuali maximo, trigulari ovalo, acuminato ;
caule rauioso, decumbeute. ( Perenue ? )

Hab, in Nepalia. ( v. S. in herb, De C. missa a cl. Wallich. )

90. ? P. strigosum (R. Brown prodr. fl. Nov. Holl. I, p. 4 2O « floribus 5-
6-andris, scuiidigynis , glabris , spicis pedunculos glanduloso-piiosos vix
aequantibus; bracteis ochreisque cilialis; foliis hastatis sagitlatisve, scabriusculis;
petiolis ramisque strigis recurvis ; caule ereclo ». f

Hab. in Nova Hollandia ( Port-Jackson ) et Insula van Diemen.
P. arifolium Spreng. syst. II , p. 258.

SECTIO VII. AVICULARIA.

Cotyledones incumbentes. Achenium triquetrum, parvum , calyce tecttim.
Stamina plerumque octo ; stylo subnullo ; stygmatibus 3 sessilibus, capitatis.
Flores axillares. Ochrea: tenues, biparlitas , bilobse. Herbae annnoe aut saepius
suffruticulosae. Radices fibrosae.

Genus Poljgonum Tournef. I, p. 5io , t. 290. Linn. gen. pl. ed. I. et seq. Adams.
fam. d. pl. II, p. 276. - Auct. omn.

Sectio Poljgonum Linn. sp. pl. I, p. 5ig- ( partim. ) Willd. sp. pl. II, p. 449-
(partim.) R. Brown prodr. fl, Nov. Holl. I, p. 419. (partim. ) Don prodr. fl.
Nepal. p. 71. (parlim. )

22

( 86 )
gi.P. ELE&A.NS (Tenore fl. Neapol. I, p. 207. t. 3. non Ait.) floribns 8-andris,
trigynis, magnis, pulcliris , patulis, pedicellatis , geminis ; achenii faciebus

ovalo-cllipiicis, hevibus (?); ochrcis laeerato fimbricalis; fol. sessilibus,
lineari lanceolatis, mucronalis , internodiis asqualibus ; caule erecto, rntnoso ;
ramis divaricatis , apice sub-ap!iyllis, unde flores vere spicato-paniculati esse
videntur.

Hab. in Italia australi , Rcgno Neapolitano, Lusitania et in Oriente ?
Tenore cat. 1819. p. l^i. Link enum. hort. Bcrol. I, p. 585. n. 5875.

/

92. P. setosum ( Jacquin obs. bot. III, p. 8. t. 57. * ) floribus majusculis ,
psendo-spicalis, pedicellatis , subsolitariis ; achenio attenuato, acutangulo ,
Jsevi; oclireis angustis, linearibus, Jongis, albis, fimbriato-laceris ; foliis subu-
lato-linearibus iniernodiis Iongioribus 3 nervis parallelis , floralibus exiguis v.
abortivis; caulibus ereclis , sub-simplicibus , basi sufirulescentibus , striatis;
internodiis brevibus. ( Perenne. )

Hab. in Armenia.
JJ'illd, sp. pl. II, p. 45o.

g3. P. equisetiforme ( Sibth. et Smith prodr. fl. gra?c. I. p. 266. n. 907.)
floribus 8-andris, trigynis; achenioovato-lriquetro, tenerrime punctato-strialo,
majusculo ; ochreis arclis, lacerato-capillaceis, fuscis; foliis oblongo-linearibus
aul nullis ; caule suffruticoso , adscendente. ( Perenne. )

«. Grcecum , caule glauco-canescenti , ramis divaricalis ; ochrearum ore laxiore,
albo, mcmbranaceo ; foliis linearibus ellipticisve ; floribus multis, pseudo-spicatis.

Hab. in insulffi Cretse sepibus ! (v. s.)

P. equisetiforme Sibth. et Sm. 1. c. Icon. fl. gva:c. t. 564- Sieber herb. Cret!

AffineP. setoso Jacq.

0. Corsicanum, caulibus multis, simplicibus, viridibus, aspere lineatis, sempev
apbyllis, fuscis, angustis ; floribus raris. ( \. s. )

( 8 7 )

Hab. in Insula Corsica !

94. P. arenarium (Waldst. et Kitnib. pl. rar. Hung. p. 69 * t. 67 !) florib.
8-undris, iri^ nis , majusculis, patulis, pcdicellatis, geminis v. lernis ; acbenii
faciebus elliptico-triangularibus , laevibus ; ochreis albis, subintegris , niiidis ;
fol. linearibus ; caulibus decuinbentibus v. adscendentibus, gracilibus, tilifor-
mibus , ramosis , linealis , apice apliyllis; floribus axillaribus et pseudo-
spicatis. ( Annmim. )

Hab. in arenis Ilungariae ! Ucrania»! Borystheni !

Marsch. a Bieb. fl. Taur-Cauc. I. p. 5o5. Persoon encb. I. p. 439- P> arenarium /3
giganteum Fisch. (ex Steudel. )

Affiue P. eleganli el avicularice /3; praecipue distinclum achenio lasvi. ( v. s. in herb.
De C, missa a cl. Kitaibel.)

95. P. aviculare ( Linn. sp. pl. I,'p. 519.) floribus vere axillaribus , ses-
silibus, parvis , patulis , sub-solitariis ; achenio parvo calyce tecto , faciebus
ovato-triangulaiibus, granulato-striatis ; ocbreis junioribus ovatis v. lanceo-
laiis , acutis , demum Jaceris, glabris ; foliis sessilibus variantibus , plerum-
que lauceolatis v. elliplicis, raargine liiiuulim crispato-undulatis , v. sub-
roiundiSjV. linearibus , v. sub-nullis ; caule geniculalo , striato. ( Annuiun
aut perenne. )

Hab. in agris siccis, incullis , ad vias Europac totius, Sibiriae, Japoniae, Iudiae Orienta-
lis .' Afiicae borcalis , Aegypti, Cap.-B. -spei , Americae borealis.

Gmel. Sib. III, p. 40. n. 52. Blackvv. t. 5i5. Thunb. fl. Cap. ed. Schult. p. 585.
Jap. p. 166. Desf. fl. Atlant. I. p. 355. TValt. fl. Carol. p. i32. Muehlenb. cat. p. 40.
n. 11. P. patulum M. a Bieb. fl. Taur-Cauc. I. p. 5o4 ? P. ramosum Hornem. hort.
Hafn. suppl. p. 45. Link euura. 1, p. 535. P. oxyspermum Meycr et Bnnge ex Ledeb,
Lort. Dorpjt. i8o5. p. 5. P. negltctum Bess. contin. enum pl. Volb. Pod. p. 45- D >

1401 :

« procumbens, caulibus prostratis , ramosis, foliosis ; internodiis bvevioribus ( v, v. ).

P. aviculare anct. Roth germ. I, p. 174. TVilld. sp. pl. II, p. 449' P> centinadium
Lara. fl. fr, III, p. 2^7.

( 88 )

#. erectum (Roth germ. II, p. 455 ) caulibus adscendentilms v. erectis, internodiis
longioribus. ( v. v. )

P. rectum Barrcl. obs. ii45. p. 104. icoo. 56o. f. 2. P. erectum Linn. sp. pl. I, p.
520. Muehlcnb. cat. p. 40. n. 12. Willd. sp. pl. II, p. 45o. n. 24. P. Bellardi Allion.
fl. pedem. n. 2o52 t. 90. f. 2. TVilld. sp. pl. II, p. 45o n. 22. Link in Schrad. Journ.
1800. p. 55. P. Monspeliense Thieb. in Persoon ench. I, p. 4^9. P. geniculatum Poir
dict. enc. VI , 147- P- centinodium ?. Lam. fl. fr. 111, p, 25g.

y. Romanum , caulibus prostratis, Iongissimis, simplicibus, flexuosis , frutescentibus
foliis angustis, longioribus. (Perenne. )

Crescit in viis et aggeribus in solo e cineribus vulcauicis conflato (vulgo dicto pozzo ■
lana) circa Romam ! in Regno Neapolitauo et in Sicilia. (v. s. )

P. Romanum Jacq. obs. bot. 1 1 1 , p. 8. t. 58. Gussone cat. pl. 182 1. p. 79. P. fla
gellare Bertoloni lucubr. 1822. n. 4. p. 55. Sebast. et Maur. prodr. fl. Rom. p. 142. *
Tenore append. 4 fl. Neap. p. 17. ,

Bocc. mus. 11, 66. t. 58. ( ex Seb. et Maur. ) Barrel. p. per Gall., Hisp. et Ital. p-.
io5. obs. 1 141 1 icon. 546 et obs, 1142 , ic. 545.

A P. aviculari banc plantam nonnisi habilu differre inveni. ( Achenium est granulato
striatum. ) Altamen species propria forsan est , cum ( lide cl. Moricand )nonnisi iu terra
ista vulcanica et quidem promiscue cum P. aviculaii a crescat et semper eundem habitum
prae se ferat , dum P. aviculare ibi a solito habitu nullo modo discrepat. Caules prasterea
semper duri et suffruticosi sunt.

96. P. Dryandri ( Spreng. Syst. II , p. 255. ) flor. vere axillaribus, mul-
tis , sessilibus , minutis ; achenio abbrevialo , lrevi , nitidissimo ; ochreis
fimbrialo-laceris ; foliis minimis, ellipticis, obtusis , crassiusculis ?, eveniis ? ;
caule prostrato , ramoso , sufFruticoso , folioso , internodiis brevissimis.
( Perenne ? )

Hab. in BeDgalia ! India Orientali.

P. elegans Ait. (non Ten.) hort. Kew. 11 , p. 419. Roxb. hort. Bengal. p. 29. Dryan-
der (ex Sprcng. 1. c. ) Solander Mss. in herb. De C. P. prostratum Roxb. Mss. in
herh De C. P. Indicum Roth ! nov, pl, sp. p. 208. P. aviculare Ro.xb ! hort. Beng.
p. 29.

Affiue P. aviculari a. et maxime P. maritimo.

( 89 )

, 97« P* marijimum ( Linn. sp. pl. I . p. 5i9. ) flor. majusculis, subsoli-
tatiis , sessilibus; aclienio majore calyce paullo longiore , facicbus ovato-
ellipticis , Isevibus ; ochreis ovalo-elhpticis , sub-integris s. maigine ftssis ,
adpressis, albis , nervatis, magnitudine fere foliorum ; fol. ellipiicis cras-
siusculis cauleque glaucis ( exsiccatione nigresceniibus) , subdeciduis ; cau-
libus prostralis, suilruticosis ; iulernodiis brevibus. ( Perenne. )

Hab. ad litora Galliae occidentalis ! Mcditerranei totius ! in Algeria , ad Cap.-b.-Spei,
in India Oricnlali ? in Pcnsylvania , Virginia , Carolina ! Nova Ca?sarea.

P. maritimum majus incanum Barr. obs. 1 i44- P- ,0 4 4 ' con - 56o. f. i. Smith fl.
Brit. I, p. 429 Desf. 11. Atlant. I, p. 533. Thunb. fl. Cap. ed. Scliult. p. 585. Mueh-
lenberg cat. p. 4°- n - '°- Pursh fl. Am. I, p. 269. P. marinum Ray synops. ed. III,
p. 147- P- glaucum Nutt. gen. I, p. 254. P. littoralc Liuk in Schrad. Journ. 1800. p.
54 ; enum. hort. Berol. I , p. 585. n. 5877.

98. P. herniarioides ( Delil. Egypt. p. i3. ) flor. axillaribus , pedicella-
tis, geminis v. ternis , minutis ; achenio calyce condito , faciebus sub-
ihombeis , lasvibus , nitidis ; ochreis minutis, ovalis, aculis, sub-integris ,
albis, nervis inconspicuis ; caulibus herbaceis, proslralis, ramosts , foliosis ,
inlernodiis sub-semipollicaribus. ( v. s. )

Hab. in Aegypto in insulis Niloticis ! in Persia circum Teheran !
P. herniarioides Sieber herb. Aegypt !
Atlinc P. Driandri et aviculari.

99. P. linifolium (Rolh nov. pl. sp. p. 207. *non? Muehlenb. ) flor.
hexandris, trigynis, sessilibns , axillaribus ; achenii angtilis elevatis , cartila-
gineis ; ochreis fissis , piloso-ciliatis ; foliis linearibus, mucronalis, serrulatis;
internodiis duplo brevioribus ; caulibus prostralis , ramosissimis, flesuosis ,
striatis, asperis.

Hab. in India orientali.

100. P. acetosum ( Marsch. a Bieb. fl. Taur. — Caucas. I , p. 3o4< * )
floribtis 8-andris. trigynis, axillaribus; foliis lanceolatis, subcarnosis, aveniis;

23

( 9° >
echreis ovatls , apice breviter denticnlatis ; caule ramoso , procumbente.
{ Annuum. )

Hab. in arena mobili dcserti Caspici , circa urbem Astrachan ; in Iberia f
Spreng. syst. II, p. 256.

« Sapor acidulus exactc Acetosas pratensis » M. a Bieb. 1. c. Variat foliis latioribns
eauleque robustiore ; in Iberia. ( Es M. a Bieb. suppl. p. 286.)

roi. P. plebejum ( R. Brown prodr. fl. Nov. Holl. I.p. 426. ) « flor.
5-andris , irigynis , axiilaribus , subgeminis ; fol. linearibus , subsessilibus ;
ochreis hinc fissis , inde ciliatis; caule diffuso. » f

Hab. in Novae Hollandix regionibus intratropicis et Port Jackson.

102. P. laceiium Humb. , Bonpl. et Kunth nov. gen. et sp. II. p. 179.)

floribus axillaribus, geminis ; foliis linearibus, subcarnosis ochreisque glabris,
laceris; caulibus diffusis, procumbentibus. ( Perenne. )f

Hab. in montibus Peruviae prope Caxamarca , in aquis calidis thermalibus.

Humb. , B. et K. Synops. I , p. 468.

P. miserum * Willd. herb. cx Spreng. Syst. II, p. 256.

io3. P. EXiGUUM * , flor. axillaribus , sub-solilariis , sessilibus ; achenio
abbrevialo , laevi , nitido ; ochreis brevibus , ovatis, acutis , integris , basi
nervalis - , foliis lineari-Ianceolatis, angustis , obtusis , basi attenualis, sca-
briusculis internodtis duplo v. triplo longioribus; caule adscendente , her-
baceo , exiguo , subsimplici , folioso.

Hab. in regione Senegalensi.

P. linifolium Perrottet Mss. in herb. De C !

Radix fibrosa. Caulis 4-6-pollicaris , glaber, sub-angulatus , scaber ; intcrnodia non
ultra 3 /4 poll. longa. Ochrem tenerrimai, seciores margiue fimbiiatae , nervis tenuibus basi
tantum ibique immo vix conspicuis. Folia in petiolum subcullum decurrenlia , subpolli-
caria , glabra , scubriuscula , pinnatinervia. Flores axillares geminati v. terni , pedunculo
calycis longitudine , saepius paullo longiore. Calrx 5-partitus, forma et aspectu P. avi-
cularis sed paullo miiior , albus, lioea media sepalorura viridi. Achenium ovato-trique-
trum , basi rotundatum, nigium.

( 9' )

Affiae P. aviculari. — Ad Senegalis ripas legit hanc speciem cl. Perrottet , Januario
i825. ( v. s. comm. ab inventore, in herb. De C. )

104. P. tenue (Mich. fl. bor. Am. I, p. 238.) florib. axillaribus, sessi-
libus , solitariis, raajusculis; achenio acutangulo, faciebus ovalis medio
sub-laevibus nilidis , versus angulos punctato-rugulosis ; ochreis capillaribus
deciduis ; foliis lineari-filiformibus acutissimis; caule herbaceo , subsimplici,
erecto , humili. ( Annuum. )

Hab. in Canada ! Jersey , in arenis. ( v. s. in herb. Dc C. comm. a cl. Bigelow. )
P. filiforme Barton ( non Thunb. ) compend. fl. Philadelph. I, p. 186. excluso synon,
Walt.

P. linifolium Muehlenb. cat. p. 40. ex Spreng. syst. II , p. 256.

io5. P. ramosissimum ( Mich. fl. bor. Am. I, p. 237.) floribus triandris,
trigynis ; ochreis abbreviatis , margine laceris ; foliis lanceolatis ; caulibus
muliiplicibus , herbaceis, erectis , elalioribus , stricte ramosissimis , mul-
tistriatis ramis interrupte multifloris. ( Annuum. ) f

Hab. in regione Illinoensi.
Persoon ench. I, p. 439- n. 7.
Habitus P. avicularis Mich.

106. P. salsugineum ( Marsch. a Bieb. fl. Taur. — Caucas. I, p. 3o^. )
« florib. pentandris ? , trigynis, axillaribus ; achenio calyce duplo Iongiore ;
foliis subulatis ; ochreis ciliatis ; caule erecto, ramosissimo, divaricato. »
( Annuum. ) f

Hub. in Caucaso orientali , locis schistosis subsalsis bituminosis ct in abruptis salsugi-
nosis acl Wolgam circa coloniam Sareptanam.
M. a Bieh. casp. p. i6g- app. n. 41.

107. P. cognatum*, florib. axillaribus ; ochreis laxis, membranaceis, lace-
tis ; fol. obovatis , mucronatis ; caule erecto , ramoso , basi suffruti.coso. f

Hab. in Sibiria.

P. affine Stepp. in Willd. herb. , ex Spreng. syst. II , p. 256. n, 46, Nomen mutan-
dum erat , cura alibi a cl. Don adhibitum cssct.

I ,

( 92 )

Species non satis notm ed quoad sedem incerta.

108. P. OVATUM (Roth nov. pl. sp. p. 209. *) florib. 5-andris, semitri-
gyuis , subcorymbosis, terminalibus ; achenio ovato ; bracleis cordalo-ovatis,
imbricatis , paleaceis ; oclireis oblongo-Ianceolatis inlernodiis longioribus ,
glabris , laxissimis ; foliis ovatis, acuminatis, subcordatis , crenuiaiis ; caule
erecto , flexuoso , simplici , glabro , ochreis omnino tecto. f

Hab. in lndia orientali.

Affiue esse yidetur P. specioso nob. , sed inflorescentix respectu potuis sectioni Acono-
gODO § 2 adnumerandum.

109. P. viridiflorum ( Poir. dict. enc. VI, p. ^a. ) « fol. angusto-
longissimis ; ochreis ovato-subulatis ; florib. racemoso-subpendulis, allero
solilario axillari , bulbifero. f

Hab. in America f ( herb. Lamarcl. )

110. P. jloribundum ( Schlechtend. in Willd. herb. , ex Spreng. syst.
II. p. 257. ) « caule erecto, ramoso,- ramis slriatis ; fol. oblongis, aculis, gla-
berrimis ; ochreis laceris ; racemis spicatis, fastigiatis. » f

Hab. in Sibiria. (Pallas.)

in. P. tenerum ( Spreng. syst. II. p. 2540 « caule ramoso ; foliis
spathulatis , glaucis ; racemis filiformibus ; pedicellis nutantibus. » f

Hab. in Georgia.

P. gracile Baldw. ( ex Spreng. )

112. P. tenuiflorum (Presl. es Spreng. syst. I.p. 253) floribus 8 andris,
trigynis ; racemis ramosis, elongatis ; pedunculis laevibus ; ochreis truncatis,
inlegerrimis ; foliis lanceolatis, maculatis , glabris , margine scabris ; caule
erecto , glabro. f

Hab. in Sicilia , India Orientali.

P. nutans Roxb. in Willd. herb. (ex Spreng. 1. c.)

( 9* )
n3. P. NUTANS Roxb. Iiort. Bengal. p. 29.
Ii4. P. FLACCIDUM Roxb. ibid.
n5. P. HORRIDUM Roxb. ibid.

Hab. lii Iudia Or. cum prxcedentibus.

n6. P. tumidum Delil. ( Mem. sur les plnnles qui croissent spontane-
ment en Egypte , p. 12. ) « nodis tumidis. »

Hab. Damiatx Aegyptorum.

117. P. MELASTOM-fliUM ( Delil. 1. C. ) .
Hab. 10 A^gypto.

118. P. multisetum ( Delil. 1. c.) « folio breviore. — Videtur varietas
praecedentis. »

Hab. in Aegypto.

119. P. parviflorum Schott ex Steudel.

120. P. subincanum Martius ex Steudel.
i2i. P. inundatum Schmaltz ex Steudel.

APPENDIX DE HYBRIDIS.

Ctrai nullas habeam observationes proprias huc spectantes, suggerere
tanium liceat , quoe alii auctores observarunt. Amicus mihi Chr. J. G.
Schiede in egregio suo opusculo de plantis hybridis ( Cassellis 1825,)
p. 26. c sq. dua affert exempla Polygonorum hybridoruin a cl. Alex.
Braun (1) observatorum.

(1) Ueber die zur Abtlieilung Persicaria geboerigen Polygona , welche bei Carlsruhe
vorkomuien , iu Flora oder botan. Zeitung 1824. p- 355.

24

( 94 )

A. P. rninori-Persicaria ( Braun 1. c. * ) « caule elongalo adscendente
ramosissimo ; fol. lineari-lanceolatis acutis glabriusculis ; ochreis arcte vagi-
nantibus adpresse setosis ciliatis ; spicis cylindricis incrassalis interruptis;
calycibus eglandulosis snb-enerviis. »

Secundum , quod cl. Braun invenit , exemplum et quod P. dubio-
P ersicariam vocat , hybrida pianta mihi saltem non est , cum P. dubium
Stein ( cf. Schiede 1. c. p. 27.) ipsius P. Persicariae varietalem habeam.

B. P. Hydropiperi - Persicaria. ( P~ hybridum , Chaub. in St.
Amans II. Aginens. p. i63. ) « flor. hexandris, semitrigynis , spicis graci-
libus , paucifloris , ssepe interruptis ; foi. oblongo-lanceoiatis , in nervis
hirsulis ; stipulis cilialis ; s'eminibus triquetris. » ( Annuum. )

« In fossis versus Aginum promiscue cum P. Hydropipere elPersicaria,
Intermedia inter eas. Foiiorum sapor , colorflorum ut in P.Persicaria; spicae
et semina ut in.P. Hydropipere. » ( Ex notis ined. De C. )

SUPPLEMENTUM.

122. P. CYMOSUM ( Treviran. in. A.ct. ac. nat. cur. vol. XIII. I.
p. 177.*) floribus8-andris, 3 - gynis , cymosis, axillaribus; achenio trique-
tro, anguiis acutis, aequalibus; foliis cordato-hastalis, subtus pubescentibtis;
caule erecto, inermi , fistuloso.

Hab. in Ncpalia.

Fagotriticum Sinarum Persicarice folio, etc. Pluck. AmaJth. 86. t. 5g8. f. 2 ? ( es
Trevir. I. c. )

Haec specics (iu Iiono bot. Vratislaviensi culta ) nimis convenire videtur cum specimi-
oibus P. Fagopjri in Nepalia lectis ( quae herb. ill. De Candolle nubis suppeditat) nec
non cum planta jXepalensi , quam ill. Don (in prodromo suo) sub nomioe P. dibotrys
descripsit et quam cuin P. Fagopjro Linn. jamjam conjunsimus. FiJe »7/. Trevirano in-

( 95 )

termedia quasi est inter P. Tataricum et Fagopjrum , quorum posteriori tamen propius
accedit. Ab utroque inflorescentia esscntialiter dislinctum foret, si flores in cyma vera (i)
dispositi , nec coryinboso-paniculati v. racemosi inveuirentur ; quod vero in dubium voco ,
quam ex omni Polygouorum bucusque cognitorum grege ne ullum quidem floris terminalis
exemplum mibi innotuerit. Caulis tamcn fistulosus (unicum talis struclurx exemplum iu
toto gencre ) huic speciei differeutiam specificam vindicaie videtur.

Hic porro addimus spccics sequentes a cl. Blume ( in Bijdragen tot de flora van
Nederslansch Indie , II. c Stucfc. Batavia 1825 , p. 529 c. sq. ) descriptas, nobis ignotas,
cum auctoris diagnosibus, quibus adnotatiunculas nonnullas adjecimus. Inter species
affincs eas enumerare non licuit cum opus istud haud prius nobis perventum sit, quarn
posiquain iotus fere prodromus nostcr e prelo jam prodierat.

Sectioni Aconogono subjungendum est.

123. P. paniculatum (Blume I. c. p. 533) « caule sufiruticoso , erecio.
foliis elliptico- Ianceolatis, parallelo- venosis, in venis subtus puberulis;
ochreis inlernodiis brevioribus, acuminatis , laceris ; panicula terminali , dl-
varicaia; floribus 8- anclris,3- gynis. »

Crescit in sylvis allioribus montis Gede. (Javae).'
P. molle , Don ! ( nobis n. i5. )

Species ( novce ? ) sectionis Amblygoni ?

124. P. puixhrum ( Blume I. c. p. 53o. ) « caule procumbente; fol.
oblongo-lanceolatis, longiier acuminatis et spicis virgatis velutino-subvillosis;
ochreis iniernotliisparumbrevioribus, suboblique truncalis, slrigosis, setaceo-
ciliatis; floribus heptandris, semidigynis. » ( Affine P.tomentoso , exBIume).

(1) Cfr. amici Rasper Obs. sur les fleurs, etc. in Seringe Me'1. bot. II, p. 86.

( 96 )

Indigenis : TValang-gnie.

Crescit in aquis stagnantibus circa Bataviam.

P. pilosum Roxb f (nobis n. 10. )

i25. P. amcenum (Bltune 1. c. p. 53a ) « caule ereclo, divaricalo ; foliis ovato-
oblongis, acumiiialis , basi sub-cordaiis , molliler villosis; ochreis internodiis
valde brevioribus, hypocraleriformibus petiolisque lanatis ; spicis sub-virgatis
nutantibus ; floribus 7 - andris, semidigynis. »

Crescit prope Bataviam.

P. Orientale Linn. , aut forsam species interniedia inter P. Orientate et pilosum !
( nobis 11. g, 10. )

Species novce scctionis Tiniarice.

126. P. TETRAGONUM ( Blume 1. c. p. 535.) « caule scaudante, letragono,
obverse hispido ; foliis ovato-oblongis , basi parum attenuatis, glabris,
margine scabris ; ochreis acuminalis , nudis; spicis subvirgatis ; floribus
hesaudris, digynis. »

Crescit locis uligiuosis altioribus montis Bourangrang.

127. P. HisPinur.UM ( Blume I. c. p. 535). « catilibus s»b-scandentibiis et
vaginis, petiolis et foliorum costis infra retrorsum hispidis; ochreis inter-
nodiis dimidio brevioribus , obtusis, setoso-cilialis ; foliis sagiuatis; spicis
sub-virgatis. »

Crescit in montosis Javx.

Affine P. sagittato (ex Blume 1. c. — nobis n. 55. )

Species ( partim ? nova ) s eciionis Persicaria.

128. P. dichotomum ( Bkime I. c. p. 529. ) « caule procumbente , glabro ;
foliis lanceolatis, margine ciliato-scabris; ochreis internodiis brevioribus,
nudis , ad basin setis patentibus cinclis; spicis brevilnis, corymboso-dicho-
lomis, floribus pentandris, semidigynis; achenio lenticulari. »

( 97 >

Crescit circa Bataviain locis bumidis.

Spccies propria affinis P. muricato. (nobis n. 58.)

120,. P. tenellum ( Blume 1. c. p. 53o non ? Roxb. ) « caule repente ; foliis
angusto-lanceolatis , margine ciliaio-scabris; oclireis breviLus, Iruncalis, se-
taceo-ciliatis; spicis teriuinalibus, solitariis, brevibus ; lloribus 5- andris
2 - gynis ; achenio lenticulari. »

Crescit locis uliginosis montis Gede. (Javae).

Spec. affiuis P. miti , an satis distincta .' ( nobis n. 6i.)

i3o. P. ORYZETUM ( Blume 1. c. p. 532.) « caule adscendente ; foliis
lineari-lanceolatis , supra ad costam, mangine el in venis subtus strigosis;
ochreisinterncdiis subaequalibus, truncalis, selaceo-cilialis; spicis axiliaribus,
solitariis , terminalibus, interdum gemiiiatis , fiiiformibus , pendulis ; floiibus
7 - 8 - andris , semitrigynis ; achenio triangulari. »

Crescit iu oryzetis , ( Java; ) vulgatissimum ; etiam in aquis stagnaotibus , ubi variat
ocbreis internodiis triplo brevioribus. ( ex Blume).

i3i. P. PUBESCENS (Blume l. c. p. 532 ) « caule adscendente; foliis Ian-
ceolatis, acuminatis, supra scabris, subtus villosis; ochreis internodiis subae-
qualibus, truncatis , strigosis , selaceo-ciliatis ; spicis solitariis, filiformibus;
florib. 8- andris, semitrigynis ; achenio triangulari. »

Cretcit in summo monte Burangrang ad ortum fluviorum. (Javae).

Cum prxcedenti affine esse videtur P. subsessili B.. Brown , Posumbu Don et Donii
nostro n. 55.

i32. P. fissum (Blume 1. c. p. 532 ) « caule adscendente; foliis lineari-
lanceolatis, margine ciliato-asperis, supra scabriusculis, subtus pubescentibus;
ochreis internodiis subaequalibus , truncatis , laceris , strigosis , setaceo-ciliatis ;
spicis virgatis, ftliformibus, densifloris ; florib. 8 - andris, semitrigynis; ache-
nio triangulari. »

Crescit in uliginosis prope Rorapien et circa Bataviam.

Affine P. rivulari ( ex Blume ) ; vicinuin P: Persicariae. ( nobis n. 41.)

25

( 9» )
Variat foliis oblongo-lanceolatis , ad costam utrinque margineque strigosis , ochreis
internodiis duplo brevioribus. ( ex Blume. )

i33. P. CESPiTOSUM (Blume 1. c. p. 532 ). « caule procumbente ; foliis
lanreolatis, acuminatis, ulrinque hirtis; ochreis brevibus, truncatis , setis
rigidis, adpressis, setoso-ciliatis; spicis virgatis, tiUformibus, strictis; floribus
7- 8- andris , seinimgynis: achenio triangulari. »

Crescit m humidis montosis Jav,->

APPENDIX SPECIERUM JAM DESCRIPTARUM.

i34- P. CORYMBOSUM ( Willd. ex Blume I. c. p. 533. ) flor. 8 - andris,
3- gynis ; achenio trian^ulari; corymbo terminali , dichotomo ; pedunculis
glauduloso-pilosiusculis ; ochreis heteromorphis , auriculatis ; foliis oblongis ,
aculis, basi atteuuatis, 1. sub-haslatis , 1. sub-cordatis ; caule sufiruticoso.

Crescit in Sylvis montosis montis Gede, Tjerimai et Burangrang , in humidis provin-
ciarum occidentalium Javae.
Indigeuis : Titiwoan,

Variat .- corymbis densis , contractis ct divaricatis ; foliis oblongo-lanceolatis , ova-
libus acutis , sub-cordato-hastatis , glabris v. infra scabriusculis , v. plus minus dense
puberulis ; petiolis uni-aut bi-auricu!atis aut nudis ; auriculis glabris et ciliatis. ( Cl.
Blume 5 varietates distinguit et diagnosibus designat. )

Magna affinitas hanc speciem inlercedit et P. auriculatum , hrachiatum , et prsecipue
Chinense ; ( nohis n. 22 , 23 , 24. ) a priorihus tamen differre videtur foliorum margine
integro nec sub-crcnalo v. crispato. — An omues unius speciei vanetates l

i35. P. PERFOLIATUM ( Linn. cx. Blume 1. c. p. 535. — Nobis 37. )

( 99 )

Crescit in (riitirptis montanis Jnvas.

Di.ignosi apud Limu uui et icouibus apud Pluckenet et Lamark optime CoDgruum.

i3G. P. barbatum ( Linn. Blume 1. c. p. 533. — Nobis 76. )
Crescit in huwidis circa Sadjram , provinc. Bantara. (Javx).

TABULARUM EXPLICATIO.

A'2>. Numeri parenthesi inclusi , qui ad finem explicationum Irguntur , indicant quo-
ties partium magnitudo normalis diametro aucta sit. Quae vero hac parenlhcsi carent figuiae,
magnitudmem naturalem exbibent. — Nota : (a. v.) siguificat , ad vivum delincatas esse
figuras , ( a. s.) ad siccum.

TABULA PRIMA.

Germinatio. (a. v. )

Fig. i. Rumex hasti/olius M. Bieb. — a. Ochrea folii primi.

Fig. 2. Rheum undulaium.

Fig. 3. Rheum compactum.

Fig. 4- Coccoloba uvifera Linn. a-b Caudex interroedius ; c-c ochrese folii primi
et secundi.

Fig. 5-i 6. Polygonum Fagopyrum Linn. , fig. 5- achenium cotyledonibus adhuc
inhjerens ; a-b caudex intermedius. - 6. Cotyle.dones paullo magis evolutee ; - 7. eaedem
ab altero latere visa?. (2). - 8. Earum sectio transversalis , contortuplicationem exhi-
bens. (3). - 9. Cotyledones altera alteri adhuc applicatae et involutae sed abinvicem jam
paullo discedentes; a. lobus major, b. minor ejusdem cotyledonis, c. lobus alterius , cui
minor (b) applicatus. - 10. Cotyledones ab invicem discessEe, nondum planae , adhuc
sessiles et primurn plumulae vestigium inter se exhibentes. - il. Cotyledones perfecta
explicatione , planae , horizontales, petiolatee, curo gibbere folii primi ; — 12. earum

26

( »0 2 )

pagina superior , et i3. inferior, nervos palraatos monstrantcs. - 14 et i5. Gibbcr folii-
primi , uti in fig. 1 1. primum apparuit , quintuplo auctum , oclirea tcnerrima atque pel-
luciJa totum adhuc reconditum ; i4- rima marginibus revolulis efformata, i5. nervi
dorsales valde conspicui et prominentes. — 16. Piantula provcctior, foliis jam ex
ochreis (a) egressis.

Fig. 17. Polygonum Cowohwlus, Linn. ; cotyledonibus lanceolatis, obtusis, basi atte-
nuatis, sessilibus ; a. ochrese bene jam distincta3 ; b-b folia prima axium Iateralium
( ramorum).

Fig. 18. P. Pcrsicaria Linn. ; cotyledonibus ellipticis, obtusis , sessilibus ; a-b
caudex intermedius ; c. oclirea prima , e qua prospiciunt d. folium secundum , fere
totum jarn evolutum , ct e. folii tertii apcx.

Fig. 19-36. P. Senegalense * 19-20. Achenium supra terram evectum ; a-b. caudex
intermedius, glandulis pedicellatis exiguis obsitus ; 20. fructus germinans calyce adhuc
involutus. ( 7-8. cum praecedentib. ) — Fig. 21-22. Embryo germinans ex achenio
extractus, 21. a latere, 22. a parte superiore visus, colyledones incumbentes et alteram
longiooem exhibens. ( 7-8. ) 23. Embryo achenio liberatus. 24. Cotyledones lineares,
margine glandulis iisdem ac cauliculus ornatae. (8). 25. Coiyledones ab invicem disces-
sae , horizontales , cum primo plumulae vestigio. ('/,) 26. Plantula provectior cum
folio primo margine hispidulo , basi abhuc ochrea involuto , e qua secundi folii apex
prospicit.

Fig. 27-29. P. Virginianum Linn. 27. cotyledones abhuc accumbentes ; 28. diver-
gentes ; 29. quadruplo auctae , nervis tribus sub-parallelis lineatae.

Fig. 3o-35. P. Orientale Linn. 3o-3i. Cotyledones apice adhuc in achenio latentes ;
3a. liberatae , patulae, Iineares. 33. Folii primi vesligium inter cotyledones ; 34»
folium magis evolutum. 35. Plantula provectior , ochreas ostendens marginc revoluto ,
patente , ciliato. a-b. Caudex intermedius.

Fig. 36. P. aviculare Linn. a-a. Cotyledones lineares, sessiles ; b-b. ochreae , mar-
gine jam fissee ; c-c. axium laleralium ( ramorum ) principia.

TABULA SECUNDA.

Organa jructijicationis plurium Polygonearum.

A. Coccoloba australis Forst.? Polygonum adpressum Labill! — (a. s. )
Fig. 1. Flos hermaphroditus cum staminum insertione et ovario rotundato-trigono.
(6). -a. Achenium calyce parum incrassato conditum. (t>) - 3. ldem nudum a superiore

( io3 )
visum , angulos trcs rotundatos exhibcns. (6) - 4« Idem a latere visum cum stylorum
reliquiis. (G).

B. Coccoloba uvijera Linn.

Fig. i. Achenium integrum, -2. ejusdem sectio transversa propc basin facta , cavi-
tatem exhibens cum cristis prominulis ( dissepimentorum rudimentis ). 3. Semen ro-
tundato-trigonum; 4- ejusdem sectio transversa ; a. a.a. incisurae pro recipiendis cris-
tis ; b. b. spermoderma semini arctissime adhoerens et in ejus deprcssiones v. incisuras
ubique intrusum. (3). - c. Embryo axilis, cotyledonibus foliaceis applicatis. - 5. Basis
seminis spermodermate atrocastanco granulatoque tecti , cum funiculo umbilicali in
centro cxcavato. (3).

C. Coccoloba lauri/olia. (herb. De C. )

Fig. 1. Achenium calyce carnoso adhasrenle conditum. 2. Idem a parte superiore
visum, calycis lacinias. (3). — 3. Idem a calyce liberatum. — 4- Idem ac B , quinque
exhibens fig. 4- (5)-

D. Rheum crassinervium ( a. v. )

Fig. 1. Flos a superiore visus; a. a. a. laciniae calycis exteriores, angustiores, quibus
stamen nullum oppositum ; b. b. b. laciniae interiores cum staminibus oppositis ; c. c. c.
stigmata reniformi-discoidea , horizonlalia. (8) — 2. Sectio floris Iransversalis , eEStL-
vationem alternativam exhibens et relativam partium positionem ; stamina enim sex
cum laciniis calycinis alternant , tria reliqua laciniis interioribus simulque faciebus ova-
rii sunt opposita ; ovarii anguli lacinias exteriores spectant. (8.) — 3. Flos , resecta
lacinia interiore , a latere visus. (8.) — 4> S 1 61 Stamina ; 4- Antherse facies exterior
cum fdamenti insertione ; 5. facies interior ; 6. facies lateralis cum rima Ioculi longitu-
tudinali , aperta. (12.) — 7. Pollen spheericum. (36) 8, 9. Caryopsis cum calyce
(a. a.) perdunculoque articulato (b.) ; c. caryopsidis corpus ; d. d. ejusdem alre mem-
branaceae. — 10. Caryopsis tctraptera. — 11. Fructus sectio transversalis ; a. pericar-
pium cum spermodermate arcte coalitum ; b. spermoderma rugis seminis superlicialibus
ubique intrusum ; c. cotyledoncs foliaceoe sub-axiles, i. e. alteri seminis faciei propiores
parallelaeque ( 1 '/»). 12. Seminis nudi scctio verlicalis. — i3. Embryo.

E. Rumex A'pinus Linn. ( a. v. )

Fig. 1 et 2. Flos, partium formam ct po.sitionem demonstrans, stigraata exhibens
quasi caespitosa. (10) — 3. Floris sectio transversalis ; aestivatio alternativa , stamina sex
cum sepalis alternanlia, achenii anguli sepalis exterioribus oppositi. (3) — l\. Calycis
pars extcrior , scpalis interioribus ercctisque ( cfr. fig. 1 et 3 , a. a. a. ) basi ( b. b. b. )
resectis, ubi fdamenta (c. c.c.) illis adnala sunt. In centro triangulari ovarium cons-
picilur. (10) — 5, 6. Stamina , antheris immobilibus; 5. facics intcrna ; 6. Jateralis

( ro4 )

cum rima longitudinali , qua loculus apcritur. (i5). — 7. rollen globosum. (36) —
8,9. Fructus maturus , sepalis tribus interioribus accretis ut integnmento externo
triptero vestitus ; a. calycis laciniae cxteriores non accretae ; b. corpusculum callosum
ovoideum in mcdio lacinice cujusdam interioris obvium ; c. articulatio pedunculi. (4).
— 10. Achenium ovato-triangulare , resecto sepalo interiore tertio conspicuum , stig-
matibus marcidis apice persistentibus. (4) - n. Acbenium. (3). — 12. Scminis nudi
sectio transversalis, embryoncm unilateralam ostendens. (3). — i3. Embryo , cotyledo-
nibus incumbcntibus. (3).

F. Atraphaxis spinosa Linn. ( a. v. )

Fig. i et 3. Flos integer (5-6); a. a. Sepala interiora majora marginibus de-
flexis ; b. b. Sepala exteriora minora plana deflexa , post antbesin non accrescentia. — 2.
Floris sectio transversalis , cestivationem monstrans alternalivam , stamina quatuor cum
sepalis alternantia , dua reliqua sepalis interioribus opposita ; anguli achenii sepala
exteriora spectantes. (3). — 4~6. Stamina , filamentis basi incrassatis, antheris versa-
tilibus. (8) — 7. Pollen globosum. ( 36 et 540 — 8. Pistillum , stylo brevissimo bi-
furcato , stigmatibus capilatis , ovario ovato-Ienticulari. (8) — 9. Calyx post anthesin ;
a. b. laciniae interiores accretae, erectae, sibi invicem applicatae achenium inler se
abscondentes (5) — 10. Achenium, detracto altero sepalo interiore patens. (5)— 11.
Embryo , cotyledonibus incumbentibus (5).

TABULA TEUTIA.

Generis Polygoni organa fructijicationis.

G. Polygonum Alpinum. ( a. v. )

Fi CT . 1. Flos a superiore visus, exhibens stigmata tria capitata et filamentorum posi-
tionem. (8) — 2. Floris sectio transversalis , eestivationem monstrans quincuncialem ;
stamina quinque cum sepalis alternant, tria reliqua interioribus sunt opposita ; achenii
facies sepala interiora spectant. (8) — 3. Flos a latere visus , sepalo uno resecto. (8)

£_6. Stamina; a. antherae insertio in septi communis loculorum parte exteriore ; 6.

anthera aperta. (12) — 7. Pollen sphaericum. (36) — 8. Achenium calyce involutum;
q. idem denudatum , maturum , acutangulum , faciebus ovato-rhombeis laevibus. (5.)

l0 . Semen spermodermate castaneo granulato-ruguloso tectum. (6.) — 11. Achc-

nium cum semine sectione transversali apertum ; a. pericarpium , spatio vacuo a sper-
modermate distinctum ; b. spermoderma, albumcn includens farinosum et embryo-

( io5 )
nem , cotyledonibus latis accumbcntibus, albumen in duas poriioncs sccantibus (6).

— 12. Semen nudum verticaliter scissum , embryonis formam ac posilionem cxliibens.
(6.) — i3. Bractea semicylindrica. (a.)

H. Polygonum viviparum. (a. v. )

Fig. i. FIos inieger. (8.) — 2. Ejusdem seciio transversa (vide explicaiioncm apud
G. 2. ) — 3-4. Stamina ab utroquc latere visa. (io). — 5. Pollen. (36.) — 6. Pis-
tillum, stylis tribus filiformibus , stigmatibus globosis , ovario acute triqueiro. (10). —
7. Stylus tenerrime lineatus (i5.) — 8. Ovarium monstrosum letragonum , stylis qua-
juor. — 9. Idem a basi visum. (10.) — 10. Achcnium matiirum faciebus ovato-
rhombeis. (8.) - n. Ovarium paullo post foccundationem aperlum, ovuhim exhibens
apice et basi affixum ; a. vasa ascendentia ( funiculus umbilicalis) ; b. vasa descen-
dentia s. pistillaria. (12.) — 12. Bractcae paleacese. (3.)

I. Polygonum Bistorta. (a. v. )

Fis.i. FIos apertus , resecto sepalo uno. (6). — 2. Achenium maturum. (5.) —
3. Seminis nudi sectio transvcrsalis. (5.) — 4- Embryo , cotyledonibus accumben-
tibus. (5.)

K. Pofygonum Orientak. ( a. v. )

Fig. 1. Flos semi-apertus. (3.) — 2. Ejusdem sectio transversalis ; sestivatio quin-
cuncialis ; stamina quinque cum sepalis altcrna , dua reliqua sepalis interioribus an-
teposita ; achcnii anguli sepala dua exteriora spectantia. (3.) — 3. Flos vi apertus ,
staminum glandularumque insertionem circum ovarium in fundo calycis illustrans. (40

— 4- Stamcn ; a. a. glandulae nectarifcrae ejusdem basi adnatae. (6.) — 5. Anthera a
latere exteriore visa. (6.) — 6. Pollen. ( 3G et 54- ) — 7- Pistillum, slylo scmi-bifido,
stigmatibus pilciformibus , ovario lenticulari obtusangulo. (10.) — 8. Achenium ma-
turum a basi visum ; c. carpellorum linea dorsalis. (6.) — 9. Seminis basis cum hilo
rhomboidco. (6.) — 10. Semen a latere visum , cum funiculo umbilicali. (6.) — 11.
Embryo , cotyledonibus incumbentibus linearibus. (6) — 1 2. Duplex monstrositas; uno
scilicet calyce continentur duo achenia , alterum («.) lenticulare , aMerum (6.) irigo-
num. (5.) — i3. Achenium monsirosum trigonum tribusque efformalum carpellis, quod
linea dorsali (<:) testatur (6) — i4- Idem sectione transversali apertum, duo semina
continens irregulari-trigona, utrumque embryone prseditum. (6) — i5. Achenium pon-
tagonum. (6) — 15. Bractea ovata acuta ciliata. (6)

L. Polygonum Persicaria. (a. v. )

Fig. 1. Calyx scmi-apertus ,' 5 - partitus (6) — 2. Calyx 4 - partilus cum siaminibus
et pistillo (6) — 3-5. Scctioncs transvcrsales ; 3-floris hexandri digyni , c.alycis 4 - fiui,
aBstivationc aliernativa ; 4 floris hexandri digyni ; calycis 5 - fidi , ceslivatione quincun-

27

( io6 )

ciali ; 5 floris octandri trigyni , calycis 5 - fidi , posilione partiura cadem ac supra apud
G, Hct K, ftg. a. (6) — 6-7. Stamina (6). — 8 Pollen (36) — <j. Pistillum (3) , stylo
semi-bifido, ovario lenliculari. — 10. Achenium maturum (8) — ti Sectio transversalis
seminis nudi compressi (8); i'\. triquetri (8) — 12. Embryo, colyledonibus accumben-
tibus (8) — i3. Achenium triquctrum, tribus compositum carpellis et tribus slylis acu-
minatum ; a. carpelli linca dorsalis (8) — i^. Bractea3 turbinatce, ciliatae (6).

M. PoJygonum Hydropiper (a. v.) — (6).

Fig. r. Flos patens constans e laciniis calycinis tribus, staminibus sex ( quorum tres
cum illis alterna et tres iisdem anieposita ) et achcnio compresso aut trigono slylis duo-
bus terminato. — 2. Achenium maturum, angulo tertio obtusiore, faciebus punctatis. — 3.
Seminis semi-trigoni sectio transversalis , — 4- Embryo cotyledonibus accumbentibus
ovatis.

N. Polygonum Virginianum. ( a. v- )

Fig. 1. FIos scmi-apertus. (6)- 2. Ejnsdem sectiotransversalis, sestivationem exhibens
alternativam , stamina 4 cum laciniis calycinis alterna et quintum alteri lacinice interiori
antepositum. - 3. Calyx 4 - fidus vi apertus, staminum glandularumque insertionem
monstrans. ( cfr. K. 3 ) (7)-4. Stamen ab exteriore Iatere visum. (8) - 5. Pollen. (36)
- 6. Pistillum, stylis subulatis approximatis, apice fantum divergentibus, obtusis nec
capitatis; ovario ( ante fcecundationem ) orbiculato-Ienticulari, basi angustiorc. (6)- 7.
Frucfus maturus calyce involutus, stylis exsertis erectis. (3) - 8. Achenium maturum
nudum ab angulo visum, sfylis in eandem achenii jaciem reflexis. (2) - y. Achenium ma-
turum ovato-pyriforme (3) - io.ejusdem basis. (3)— n. Seminis nudi basis, cotyledoni-
bus prospicientibus. (3) — i2.Ejusdem sectio verticalis,- i3-sectio transversalis. (3)- 14*
Embryo, cotyledonibus accumbentibus. (3) - i5. Bracteae turbinato-semicylindriccc.

TABULA QUARTA.

Polygonorum organa fructijicationis.

O. Pofygonum aviculare.{ a. v )

Fig. 1. Flossemi-apertus; a. sligmatasubsessilia. (12). - 2. Floris sectio transversalis.
( cfr. lab. III. G. et Ii. fig. 2). - 3. Stigmala capitata, stylo insidentiabrevissimo trifido,
a parte superiore visa. (12), -4~7> Stamina; 4a latere exteriore visum; 6 et 7 aperta.

( io7 )
(2^). - 8. Pollen (36et54). - 9-10. Achenia matura , faciebus granulato-striatis.
(12). - 11. Achenium a basivisum. (12). - 12. Achenium compressum (monstrosum),
e duobus tanrum carpellis constans. (10). - i3. Sectio verticalis seminis nuili cum funi-
culo umbilicali et embrvone unilaterali, coiyledonibus incumbentibus. (12). - 14.. Seminis
nudi basis in qua embryonis cxtrcmitas inferior conspicitur.(io) ( cfr. tab. III, N, 1 1).

- i5. Acheniiseminisquescctio transversalis. (8). (cfr. Tab. III, G, 11 ). - 16. Embryo
(.2.)

P. Po/ygonum Com-ohuius. ( a. v. )

Fig. 1. Calyx semi-apertus. (8). -2. Flos patens, fundo angustiore; cum staminibus
stigmatibusque , a superiore. (8). - 3. Floris sectio transversalis. ( cfr. G, H, O et Q.
2, et L, 5 ).- 4. Calycislacinia interior. ( cfr. fig. 2. b- b.) plana b. b. lobuli duo adbasin
conspicui, ubihaec lacinia carn reliquis connata est. - 5. Lacinia calycina tertia, carinata,
uno tanlum margine eoque interiore lobulum istum (b). exhibens. - 6. Lacinia carinata
exterior, ( cfr. fig. 2. a. a. ) lobulis carens, (12.) -7-9. Stamina. (12). - 10. Pollen.
(36).- 11. Pistillum , stigmatibus subsessilibus capitatis; ovario ovato-triquetro. (12).

- 12. Stigmata punctato-aspera. (^4). - i5- Achenium maturum triquetrum. - i4- Ejus-
dem facies ovata , granulato-striata. (8). - i5. Ejusdem seminisque sectio transversalis.
( cfr. tab. III, G. n et 1 , 3 ). - 16. Embryo, colyledonibus accumbentibus. (8). — 17.
Bractea semicylindrica, membranacea, tenuis. (2).

Q. Poiygonum multiflorum- ( a. s. ). - Eandem structuram exhibet P. dume-
torum.

Fig. 1. Flos semi-patens; a. a. sepala carinato-alata. (6). - 2. Floris sectio trans-
versa. ( cfr. P. 3 ). - 3. Calycis lacinia exterior; a. ejus dorsum in carinam productum.
(6). - 4- Fructus tripterus, i. e. calyce invohitus, cujus laciniee tres exteriores ( fig. 2
a; a. a. ), post anthesin accrescentes, dorso (a.) alas efformant membranaceas tenues;
5. idem a superiore. (3). - 6. Achenium maturum acutangulum, faciebus ovato-rhombeis.
7 Embryo. - 8. Seminis nudi sectio transversa. (3).

R. Poiygonum Fagopjrum. ( a. v. )

Fig. 1. FIos patens; stamina quinque cum laciniis calycinis alternant; tria interiora
erecta autheris stigmata parlim obtegunt. Circa calycis centrum, inter filamenta , glan—
dulae cernuntur. (12). -2. Floris sectio transversalis , exhibens festivationem quincun-
cialem, staminum glandularumque dispositionem; a. a. stamina, b. b. glandulaj. Idem e
fig. 3. satius palebit, qua etiam pistillum, stylis tribus filiformibus erectis , stigmatibus
obtusis, ovario elongato-friquetro, illustratur. (12). -4- Staminis latus externum, 5 in •
ternum. (i6j. - 6 Antheree sectio transversa , loculorum cavitates cylindricas monstrans.
{16). - 7. Pollen. (36). - 8. Achenium maturum, calyce contentum; — 9. idem, faciem

( io8 )
exhihensnigro-maculatam;- 10. ejusdembasis cum calyce persistente;-n.ejusdem apex
cum stylovum reliquiis reflexis. — 12. Basis achenii (monstrosi) tetragoni, cum calyce.
(6).-i3. Paries achenii junioris e duorum carpellorum partibus dimidiis constans, ner-
vos exhibens ct («) carpellorum suturam. (6). - 14. Semen spermodermatc tectum cum
funiculo umbilicali ; a. linca paullo deprcssa, carpellorum marginibus ( fig. 10. a. )
respondcns; b. b. b. cotyledones superiorem albuminis partem tegenles; c. c. c albumen
cotylcdones basi obtegens (8-9). - i5. Scminis basis, hilum exhibens arcolis tribus
rhomboideis compositum. (6).- 16. Seminis ( spermodermate adhuc involuti ) sectio
transversalis, cotyledones sub forma S Romani monstrans- (8-9).- 17. Seminis basis
nnda, spermodermate detracto; cotyledones contortuplicatse, albumine non tectee, im-
mediatim sub spermodermate prospicientes. (8). - 18-20. Facies seminis a spermoder-
mate denudati; a. a. a. linea media depressa ( cfr. fig. 14. a. ), b. b. b. cotyledonum
pars supcrior, exlerna ; c.c. c albumen; d. d. d. margo cotyledonum, quousque ab
aibumine teguntur. (6).- 21. Embryo integer ex albumine extractus, cotyledonibus con-
tortuplicatis, i. e. sibi invicem applicatis et circa axin contortis. (6). - 22. Embryo
integer, cotyledonibus explicatis, sed altera alteri ita adhuc applicata, ut lobus minor (a)
majori alterius cotylcdonis (/>.) incumbat; linea punctata (f.) indicat lobum minorem
alterius cotylcdonis (/>.) qui illum legit ; d. radicula. - a3 , 24. Cotyledones separatae; a.
lobus minor; d. radicula. (3). -25. Bractea semicylindrica. (6).

S. PoJygonum Taiaricum. ( a. s. )

Fig. 1. Achenium maturum, calice plus triplo longius, angulis incrassatis sinuato-
dentalis- (6). - 2. Semmis nudi sectio transversalis. ( cfr. R. 16. ) - (8).

T. Polygonum emarginatum. (a. s.)

Fig. 1. Achenium calyce contentum. - 2. idem sine calycem. - 3. idem cum calyce a
basi visum ; a. a. a. anguli in alam cartilagincam producti. - 4- Aclienium cum semine
sectione transversali apertum, (cfr. R. 16 ) (4).

TABULA QUINTA.

Bulbilli vivipari. Ochrece.

Fig. 1. Ochrea Coccolobae uviferce Linn. ( a. v. )• a. peliolus ; b. caulis c. nervus
ochras transversus s. communicans.

Fig. 2-1 1. Polygonum viviparum ( a. v. ) -2. Ochrea et folium margine revolutum

( iog )
a tergo visa.-3. idem a latere visum cum spica infra bulbifera , bulbillis jam folia evoluta
exbibenlibus. - 4- Ochrea ( spica cxlirpata ) cum folii parte , a lalere visa ; a. folii
subscssilis pars;£. ochreae nervus coinmunicans; limbusoclirraeerrclus, libcr, meinbrana-
ceus , albidus , semipcllucidus; infra nervum commuiiiranteni ochrea viridis esl. - 5.
Inlcrna folii ochrcaeque facics ; a. limbus semipellucidus ; d. folii nondum cvoluti apex
per ochrrae fissuram in ejus cavo conspicuus. - 6. Dulbillus (6). - 7. Ejusdcm basis
punctata, medio scrobiculum exhibens. (4) - 8. Pedunculns ( pedicellus auct. ) basi in
bulbillum mntatus ( cui bractca adnata ) apice florem gerens complctum , stamina et
ovarium continentem, rcsecta calycis lacinia anteriore et staminibus qualuor. '4)- -9- 1 r -
Bulbilli vivipari; 9. folii facies interior; 10. exlerior doraalis; 11. folium a latere visum;
a. a. foliorum gemmulae; b. b. pars bulbilli , quae epidermide tenui adnata vestitur; c.
basis nuda punctata.

Fig. 12-14. Ochrece Polygoni amphibii var. terrestris ( a. v. ) a-a. Ochrearum

margines nodis ipsis adnati ; b-b. nervi transversi s. communicantes ; c. eorum anaslo-

mosis in latere opposito ; d. nervi descendentes ; e. nervi adscendentes.

Fig. i5-i6. Ochreoe bipartilce s. bilobce Po'ygoni avicularis. (a. v. 6. ) a. Basis ochrcae

tubum referens. b. Lobi s. laciniae liberae, apice plerumque fissae , quod fig. 16 ostendit.

- c. Folium ex axilla oriens; d. ejusdem ochrea. -e. Fefiolus folii resecli.

Fig. 17. Ochrea biloba Polygoni maritimi. (3. a. s. ) a. Ochreae basis tubiformis; e.

folii resecti punctum insertionis.

Fig. 18-30. Polygonum cilir.ode. ( a. v. ) 18-19. Ochrea junior integra ; a. ejus

margo superior obliquus ; b. margo inferior nodo adnatus ciliisque ornatus ; c. petiolus

resectus ; d. foveola ad ejus basin ; e. e.j. f. nervi e petiolo adscendentes marginales.

-f* Linea secundum quam ochrea serius finditur. - g. Nervi tres dorsales. h. ncrvorum

marginalium anastomosis in apice ochrese. (4). - ao /'. /. Ochreae floraJes ( bractea? )

semicylindricae.

TABULA SEXTA.

Polygonum auriculatum. * ( a. s. )

Fig. 1. Flos extus visus. - 2 FIos patens. - 3. Singula calycis lacinia. (4). - 4, 5.
Stamina ab utroque latere visa. -6 Pistillum (6)1-7. Slylusad dimidium trifidus. (8). - 8.

28

( "<> )
Stigma. (13). - 9: Actienium maturum, ovato-lriquetrum acuminatum, angulis acutis;

- 10. Semena sperniodermate liberatura transversc dissectum, cmbryonem cxhibens
cotyledonibus accumbentibus albumini farinoso immissis. (8).-i 1. Bractea pateacea. (6).

- 11. Ramulus inflorescentice ( peduncuius auct. ) glandulis pedicellatis bispidus. (8). -
i3-x5. OrbncB; a. tubus membranaccus semicylindricus; b. b. ejusdem basis nodo>
adnata; c. c. et i5. appendices foliacei reniformcs.

TABULA SEPTIMA.

Fig. 1. Polygonum Wallichii. (a. s. )

Fig. i. Flosapertus (8);-2. Stamen a latere interiore visum. (9);-3. Achenium ma-
turum ovato-triquetrum, basi angulisque obtusis , faciebus granulato-striatis. (8);- 4«
basis seminis, hilum exibens. (6)- 5. Embryo cotyledonibus accumbentibus. (8). - 6.
Tubus ochreae membranaceus, cylindricus, truneatus, ciliatus. - 7. Appendis foliaceus,
reniformis.

Fig. 11. Polygonum Nepaiense, ( a. s. )

Fig. 1. Calyx extus visus; -2. ejusdem sectio transversalis ;-3. Flos apertus. (6). -4«
Bracteae paleacea. (6). — 5. Calyx fructum involvens. (8). - 6^ Stylus semibifidusi
-7. Achcnium lenticulare , faciebus scrobiculato-striatis. (8);- 8 scrobiculorum dis-
positio. 16). • 9. Semen nudum transverse dissectum.(4);-lo ejusdem sectio verticalis:
(8 - n.Embryo cotyledonibus accumbenlibus. (8).

ADDENDA.

Specif.bus ignotis ( pag. 93 ) adde :
P. articum, Pall. in Willd. herb. (cx Spreng. Syst. II. )
Synonyniis P. Bistortw (pag. 5i.) adde : P. ellipticum, IVilld. herb. ( ex Spreng. 1. c.)

P. mitis (p. 75.) P. barbatum, Walt. ( ex. Spreng. I. c. p. 253.

P. Poiretii ( p. 79.) P. serrulatum, Spreng. 1. c. p. 2 56.

CORRIGENDA.

iii lmea

2 7

pro

occurentes,

lege

occurrentes.

1

18

grcecco,

grceco.

2

16

09,

209.

9

21

Immo,

immo.

»9

2/,

interupta,

interrupta .

20

i5

hi ce,

hicce.

23

19

3—6,

3-9.

27

25

accuminatum,

acuminatum,

3o

x 7

ovaruim,

ovarium.

3o

22

exigius,

exiguis.

3i

*7

tab. \n,ftg. 1,

3,

8, etc.

tab. 111, G.fig. 1, 3, 8, etc.

38

4

sectione Persicaria

,etc,

sectione Aconogono, Persicaria, etc,

U

i3

sectiones,

sectionis.

5i

18

scqui,

sesqui.

53 linea

infima

adhibil(B,

adhibila.

55

2

semmulari

semilunari.

(

112 )

Pag. 55

linea 1 .{

pro <tf,

lege e.

56

5

mangine,

margine.

5 7

8

cause,

caule.

58

5

Parisiensi,

Parisiensis.

58

22

Jeniscam,

Jeniseam.

%

4 deleatur floribus.

%

6

foliacis,

foliaceis.

%

17

Bractce,

Bracteae.

59

*9

stygmatibus,

stigmatibus.

59

3i

tennis,

tcnuis.

61

24

436,

456.

62

25

209,

290.

63

»9

utriusque,

utrinque.

64

3

436,

456.

64

4

65,

63.

65

*8

ochreaum,

ochrearum.

66

12

206,

276.

99

4

190,

r 99-

»3

S

25

pubescenti,

Donii.

74

1

obtiuscula,

obtusiuscula,

77

1 1

satis,

setis.

82

i4

utrique,

utrinque.

84

• 4

hispidulis,

hispiduli.

85

8

trigulari,

triangulari.

85

'9

slygmatibus,

stigmatibus.

85

22

Adams ,

Adans.

86

1

t. 3.,

t. 35.

86

3

fimbricatis,

fimbriatis.

9°

16

miserum * ,

miserum.

9i

a 9

Stepp.,

Steph.

9 a

2

«°9,

206.

9 3

8

potuis,

potius.

95

4

quam,

quum.

97

10

mangine,

margine.

INDEX ALPHABETICUS

SPECIERUM ET SYNONYMORUM.

=<r4~»£i*«Hl=

( Nomina quae non servaviraus , sed lanquam synonyma vel varietalibus desiguandis
adliihuimus , typis Italicis sunt expressa ; quae pareuthesi inclusa sunt , species genere
diversas iudicant. )

Pag.

N.°

Pag.

N.*

( P. ACETOS^FOtlUM , VeNT. )

P.

Alpinum, AU.

56

,4.

( vide Coccoloba. )

—

altissimum, Moench.

54

9-

— acetosum, M. a Bieb. 89

IOO.

—

amoenum, Blume.

96

125.

— acidulum IVilld. Sj

i5.

—

amphibium, Linn.

67

39.

— acidum, Pall. 56

,4.

—

amplexicaule, Don.

5i

3.

— acre, Humb. B. etK. 77

67.

—

anguslifolium, Don.

52

7-

— acre, Lam. 77

65.

—

angustifolium, Poir.

h

'7-

— acrc, Sicber. 79

7 1 -

—

angustifolium Rotk.

74

Co.

— acuminatum, Humb.B.etK. 78

70.

—

arcticum, Pall.

93

—

— adcnophorum, Sprcng. 70

47-

—

arenarium, Waldst. et Kit.

87

94-

— ( ADPRESSUitt, LABILL. )

—

arifolium, Linn.

65

36.

( vide Coccolob. )

—

articulatum, R. Brown.

7i

5i.

— ajfine , Stcph. 91

107.

—

( ARTICULATUM LlNN. )

-- affine, Don. 5a

6.

( Vlde PoLYGONELLA. )

~ alatum, Humilt. 85

88.

—

ar/iculatum, Perroltet.

54

11.

ii4

)

Pag.
72

59

72
75
87

88
80-99 76-

5

P. attenuaturo, R. Brown.

— auriculatum. *

— ausirale, Spreng.

— australe, Thieb.

— aviculare, Linn.

— aviculare, Roxb.

— barbatum, Linn.

— barbaium, Wall.

— Bellardi, All.

— bicorne, Rafin.

— Bistorta, Linn.

— Bistorta, Walt.

— bistorioides, Fursh

— bracbiatum, Lam.

— ( BUXIFOLIUM, M. A BlEB. )

( vide Tragopyrum. )

— capitatum, Don.

— ceniinodium, Lam.

— cespitosum, Blume.

— Chinense, Houtl.

— Chinense, Linn.
■ — ciliatum, Lour.

— ciliatum, Don.

— ciliatum, JVtild. herb.

— cilinode, Micb.

— coarctatum, Willd. herb.

— coccineum, Muhlenb.

— Cochlnchinense. *

/•

88

7°
5i
6 7
5i
59

82

87
98
H
60

71
83
56
63
58

67

55

— cognatum.* gi

— convolvnlaceum, Lam. 36

— Convolvulus, Linn. 63

— corymbosum,Willd. 60-9825

— crassifolium, Murr. 58

— ( crispulum Sims. )
vi de Atraphaxis. )

N.°
5 2 .
22.
5i.
61.
95.
96.
i36.
61.
9 5.

44-
1.

3 9 .
1.

2 3.

84.
95.

24.
48.
86.
14.
3i.
21.
3 9 .

12.

IO7.

3o.

3o.

■134.

20.

P. crispum, Hornem.

— cuspidatum, WMA. herb.

— cyinosum, Treviran.

— Davuricum, Willd. hcrb.

— decipiens, R. Brown.

— dibolrys, Don.

— dichotomum, Blurae.

— diffusum, Pall. in Willd.

herb.

— divaricatum, Linn.

— divaricatum, Poir.

— divaricatum, Vill.

— Donii. *

— Dryandri, Spreng.

— dumetorum, Linn.

— elatius , R. Brown.

— elegans, Ait.

— elegans, Tenore.

— eUipticum, JVHId. herb.

— emarginatum, Roth.

— equisetiforme, Sibth. etSm.

— erectum, Linn.

— exiguum. *

-- Fagopyrum, Linn.

— fili/onue, Barton.

— filiforjne, Thunb.

— (fimbriatum, Elliot. )

( vide Poi.YGONELLA. )

— fissum, Blume.
-- flaccidum, Roxb.

— fingellare, Bertol.

— tloribunilum, Schlcchtcnd.

— geniculaium, Poir.

— glabrum, Don.

— glabmm, Ro.rb.

5?

78

94

5 7
74

61

96

58
5 7
82
56

7 2
88
63

7°
88

86

5i

62
86

88

9°
61

9 1

75

N.°
i5.

7°-
122.

16.

5g.

27.

128.

x 9-
j5.

82.
14.
53.
96.
3a.
46.
96.

9 1 -
1.

29.

93.

9 5.
io3.

27.
104.

62..

97

i3 2 .

93

n4.

88

9 5.

9 2

1 10.

88

9 5.

7 5

61.

77

66.

( 1 1 5

Pag.

N.°

Pag.

N.e

P. glabnim, Willd.

7 8

6 9 .

P. linifolium, Roth.

89

99-

— glandulosum, R. Brown.

7°

47-

— litora/e, Link.

89

97-

— g/an.iulosum, Poir.

77

65.

— Loureiri, Poir.

7 1

48.

— glaucum, Nuttall.

8 9

97-

— macrophvllura, Don.

5i

4-

— gracile, Baldwin.

9 2

in.

— maculaium, Rafin.

68

4..

— gracile, R. Brown.

73

56.

— marinum, Ray.

89

97-

— ( GRACILE, NuTTALL. )

— maritiraum, Linn.

89

97-

( vide PoLYGONELLA.)

— melastomaeum, Delil.

93

n 7 .

— ( GRANDIFLORUM, WlLLD.

)

— microcephalum, Don.

82

83.

( vide Tragopyrum. )

— minori-Persicaria, Braun.

94

—

■ — hastalum, Murr.

58

20.

— minus, Ait.

7 5

60.

— herniarioides, Delil.

89

98.

— miserum, TVil/d. herb.

9°

102.

— hirsutura, WaK.

79

72.

— mite, Pers.

7 5

61.

— hispidulum, Blume.

96

127.

— mite, Schrank.

75

60.

— hispiJum, Uon.

7?

53.

— molle, Don.

56

i3.

— hispidum, Humb., B. et K

. 80

74.

-- Monspeiiense, Thieb.

88

9 5.

— horridum, Roxb.

93

n5.

— multiflorum, Thunb.

64

33.

— Hydropipcr, Linn.

76

65.

— multisetum, Delil.

93

118.

— Hydropiperi - Persicaria,

— muricatum. *

74

58.

Chaub.

94

—

— muticum, Mocnch.

81

80.

— hydrop ! peroides, Mich.

_ f

73

61.

— neg/ectum, Bess.

87

9 5.

— hydropiperoides, Pursh.

77

65.

— Nepalense. *

84

87.

— incanum, Willd.

69

4i.

— noiosum, Pers.

69

4r.

— incarnatum, Elliot.

H

/p.

— nutans, Roxb.

93

11 3.

— Tndicum, Roth.

88

96.

— ochrealum, Linn.

57

i5.

— intermedium, Ehrh.

75

60.

— odoralum, Lour.

76

63.

— inundatum, Schmalz

93

121.

— Orientale, Linn.

53

9-

— jucundum. *

7 1

49-

— oryzetum, Blume.

97

i3o.

— lacerum, Humb., B et K.

9°

102.

— ovatum, Roth.

9 3

108.

— lanatum, Roxb.

7°

45.

— ojyspermum , Meyer et

— lanigerum, R. Brown.

7°

45.

Bunge.

87

95.

— /apatlifolium, Linn.

69

4i.

— pachystacliyum, Rafin.

80

7 5.

— Laxmanni, Lepech.

57

16.

— pallens, Pers.

%

4.1.

— linifolium, Muhlenb.

9»

104.

— pa/lidum, Wither.

69

4i.

— linifolium, Perrott.

9°

io3.

— paniculatum, Blume.

9 3

123.

( n6 )

P. parviflorum, Scliolt.

— patcns, Don.

— patulum, M. a. Bieb.

— Pensylvanicum, Curt.

— Pensylvanicum, Linn.

— perfoliatum, Linn.

— pcrforatura. *

— Persicaria, Linn.

— Persicaria /3, Linn.

— Persicaria, "SValt.

— persicarioides, Humb. ,

et K.

— petiolatum, Don.

— pilosum, Roxb.

— plebejum, R. Brown.

— Poiretii. *

— Portoriccnse, Bertero.

— Posumbu, Don.

— prostratum, R. Brown.

— prostra/um, Roxb.

— pubescens, Blume.

— pulclirum, Blume.

— punctatum, Don.

— punciatum, Eliiot.

— pusiUum, Lam-

— ramosissimum, Mich.

— ramosum, Hornem.

— rectum, Barrel.

— rivulare, Roth.

— Roettleri, Roth.

— Romnnum, Jacq.

— rumicifolium, Pall.

— runcinatum, Don.

— sagittatum, Linn.

— salicijo/ium, Brouss.

Pag.

N.°

Pag.

H»

93

119.

P. salicifolium, Delil.

77

6».

60

26.

— sa/ignum, Willd.

5 7

i5.

87

9 5.

— salsugineum, M. a Bieb.

9 1

106.

%

4,.

— scabrum, Moench meth.

69

4x.

69

44-

— scabrum, Moench suppi.

7°

44-

65-98 3;

-i35.

— scabrum, Poir.

82

82.

83

86.

— scandens, Linn.

64

32.

68

41.

— segetum, Humb., B. et K

.67

40.

75

60.

— Senegalense. *

54

ir.

11

65.

-- sericeum, Pall.

58

18.

, B.

— serratum, Linn.

81

81.

69

43.

— serralum, Poir-

79

7 1 -

5r

2.

— serrulatum, Lagasca.

77

66.

54

10.

— serrulatum, Spreng.

79

7i-

9°

101.

— setaceum, Baldwin.

79

73.

79

7«-

— setosum, Jacq.

86

9 2 -

78

7 o.

— Sibiricum, L.nn.

56

,4.

73

55.

— Sinarum, Desv.

62

28.

• 7«

5o.

— speciosum- *

65

38.

88

96.

— sphaerostachyum. *

53

8.

97

i3i.

— stenophyllum. *

52

7-

y5

124.

— strictum, AII.

74

60.

84

88.

— strigosum , R- Brown.

85

90.

77

65.

— subincanum , Martius.

93

120.

7 5

60.

— subsessile, R. Brown.

73

5 7 .

9 1

io5.

— tamnifolium, Homb. , B.

87

9 5.

et K.

64

34.

88

9 5.

— Tataricum, Linn.

62

28.

%

42.

— tenellum, Blume.

97

129.

80

77-

— tenellum , Roib-

77

66.

88

9 5.

— tenerum, Spreng.

92

1 11.

58

20.

— tenue, Don-

53

8.

85

89.

— tcnue, Mich.

9 1

104.

H

35.

— tenuiflorum, Presl-

9 2

I 12.

77

66. 1
1

— tctiagonum , Blume.

9«

12 6.

( II

Pag.

N.°

r.

tinctorium, Lour.

8i

7 8.

—

tomentosum, Schrank,

69

4,.

—

tomenlosum, Willd.

81

79-

—

toriuosum, Don.

76

64.

—

tumidum, Delil.

93

116.

—

lurgidum, Thuill.

69

ti.

—

undulatum, Murr.

56

*i.

— —

( UNDULATUM, ThUNB. )

(wVfc Ataphaxis. )

7 )

P. eernum, Rafiu.

— Yirginianum, Linn.

— viridiflorum, Poir.

— viscosum, Don.

— viviparura, Linn.

— vhiparum, Wallich.

— Wallichii. *

Pa S . M..

69 41.

81 80.

92 109.

73 54.

52

5.

52

6.

83

85.

riNis.

§0

PVueA-r dt/ .

J^tylamJ/ i/ttijji .

J2jl

^&e^iiz^n/. <t<tyi<

sf*t*&> i*- «*W

7- 9- '*

Jtg&y/aritf <^xyt.

Ja/'J

^4acb>y dd .

J€vul<vnd' Jculfi

SUt:

^AtcCcr c£e£ .

JS&ij/a-ntt JcitJi

(TalVL

„4uc/Sft/c/

<(^<7fru-a<>?zu7?2s az/s?*£Ct&ai/a'r?Z' <^/ceed>??^e ?^

!7<u:m

j AteA*-'a&£-'.

7T c/^^^rucrrt' i_sVe^uz / &n4c/}

7?&ulznt/' Jtt^t

UNIVERSITY OF ILLINOIS-URBANA

583.917M47M CD01

MONOGRAPHIAE GENERIS POLYGONI PRODROMUSJ

3

2 009970341

*

J

•*% i».

*

/